Op mijn feestdag ontvang ik een groot pak van Moeder Tiburce. Dat brave en goede mens verwent me waarlijk te veel.
0 Comments
Ik ontvang een kaart van Anna door tussenkomst van de familie Hockers en een van Irène, me toegestuurd door Georges Waegemans*. Goddank gaat alles zo goed mogelijk in heel de familie. Alice heeft nog een zoontje gekregen, die mannen zijn waarlijk niet te verzadigen. Elke dag zijn er manoeuvers en oefeningen van allerlei aard. Onaangenaam spel.
*Georges Waegemans woonde ook op de Eiermarkt in Ninove. De familie had er een zadelmakerij. Later verhuisde het bedrijf naar de Ninoofsesteenweg in Brussel. Deze zaak van handgemaakte zadels was hofleverancier, maar heeft enkele jaren geleden haar deuren gesloten. 17 september
Terug naar het front. ’s Avonds kom ik in mijn kantonnement (Ardres) aan. 13 september
Ik vertrek naar Parijs na bij doorbrave mensen een lekker verlof te hebben doorgebracht, waarvoor ik ze hartelijk bedank. Ik blijf in Parijs tot de 17de ’s morgens. 7 september
We gaan naar de foire in Luçon, waar ik de Vendéese coiffes of kapjes moet bewonderen. Vooral de klederdracht van de meisjes van Les Sables d’Olonne is eigenaardig. Mijn verlofdagen vliegen voorbij met uitstappen en bezoeken links en rechts. Men brengt me ook bij een kaartlegster, die in de streek buitengewone bijval heeft. Ze belooft me nog een zoon tegen 1921. In God’s name! 6 september
’s Anderendaags ga ik kennismaken met een oude juffer van 42 jaar, die absoluut mijn meter wil zijn en bij haar familie ga ik mijn verlofdagen doorbrengen. De ontvangst is waarlijk hartelijk en heel het gezin Cornailleau, een rijke handelaarsfamilie, is ijverig in de weer om het mij aangenaam te maken. Dezelfde dag vertrekken we naar Aiguillon, waar de meter van Jules ons aan het station opwacht. Het is een heel lief meisje. We betrekken de Villa des Vagues Argentines die aan de familie Cornailleau toebehoort. Het is hier het hartje van de wijnstreek. Ieder huisje heeft zijn wijngaard en het is volop druivenpluk. Ook moet ik nogal eens met het glas tikken op een dag en ‘boire à la vigne’! Aan tafel word ik verzorgd als een troetelkind met de fijnste spijzen en de lekkerste wijnen. 5 september
Om 21.00 uur bol ik eindelijk in Luçon aan. Oef, stel je voor, vuil en smerig. Ik durf me die dag niet meer bij die familie aanbieden en ga een goede nacht uitrusten rechtover het station in een hotel dat uiterst aan tebevelen is. 4 september
Ik heb verlof en trek voor dertien dagen naar Luçon en Aiguillon-sur-Mer (in de Vendée). Lastige reis! Jozef Ide voert mij eerst met zijn auto naarCalais, waar ik om 19.00 uur vertrek om ’s anderendaags rond 07.00 uur aan te komen. Ik heb net de tijd om naar het station van Montparnasse te lopen om de trein voor Luçon te nemen. |
Archives
November 2018
|