Deze nacht heeft een enorme kanonnade ten zuiden van Pervijze me uit mijn slaap gehouden.
Morgen ga ik naar Wimereux voor de eerste repetitie van het concert dat voorzien is voor 5 maart aanstaande.
Aangezien ik morgen in Calais langskom, heb ik besloten om hier dit dagboek af te sluiten en het samen met het eerste veilig op te bergen. Ik had gedacht dat de oorlog voorbij zou zijn geweest vooraleer het eerste dagboek vol zou zijn geschreven. Ik hoop en verlang vurig dat ik het in het derde zal kunnen hebben over mijn terugkeer bij mijn teergeliefden Mélanie en Augustake. Het ga jullie goed mijn meest beminden en wees gelukkig. Ik omarm jullie met gans mijn ziel en ik druk jullie liefdevol aan mijn hart.