Hartelijk gefeliciteerd, mijn liefste Mélanie, ter gelegenheid van jouw verjaardag. Spijtig genoeg ben ik niet bij jou om het samen te vieren. Dat is nu al de vierde maal dat we op die datum ver van mekaar verwijderd zijn. Wat zullen we verjaardagen moeten vieren bij onze terugkeer. Zullen we volgende keer al herenigd zijn? Ik durf er, gezien de omstandigheden, niet te veel op te tellen. En toch hoop ik er ten stelligste op.
Gisteravond is er opnieuw een luchtaanval geweest op de steden in de omgeving. De kanonnade heeft ongeveer een uur geduurd. Het huis daverde ervan. Vandaag steek ik voor de eerste keer het vuur aan in mijn kamer. Het komt me voor dat ze daardoor wat intiemer wordt. Ik werk gans de dag aan wetenschappelijke onderwerpen en dat maakt me gelukkig. Nochtans, indien we vooruit zouden kunnen kijken, zou ik nog gelukkiger zijn omdat ik in de eerste plaats dichter bij mijn familie zou zijn, en ook dat ik mijn personeel beter zou kunnen huisvesten. Want dat is in geen geval zo in de huidige situatie. In de zomer is het nog te doen, maar nu de winter voor de deur staat laat hun logement veel te wensen over. We denken dat we binnenkort zullen moeten verhuizen, want dagelijks voeren onze tropen raids uit aan de IJzer en maken tientallen gevangenen en maken ook veel materiaal buit, waaronder mitrailleurs en minenwerfer.