Een brief van mijn twee liefsten van 6 november komt voor enkele ogenblikken de monotonie van mijn bestaan doorbreken en doet mijn lijden vergeten. Deze waren ondraaglijk en toch wil ik ze verdragen, elke keer als ik daardoor nieuws van mijn dierbare familie zal ontvangen. Dat die brieven in grote getale mogen komen! Alhoewel deze brief van vijf maanden geleden dateert, heeft hij me een immens plezier bezorgd. Indien ik jullie, mijn teergeliefden, kon zien, al was het maar vijf minuten, zou al mijn ellende vergeten zijn, en zou ik moed opgevat hebben om nieuws te trotseren.
In de namiddag wanneer mijn pijnen me een beetje respijt geven en wanneer het weer het toestaat, doorkruis ik het dorp. Bulskamp is een grote gemeente van het karakter van alle Vlaamse gemeenten. Het is genoeg om te zeggen dat het er niet bijzonder aangenaam is. Ik dacht er aan om rond de 12de voor acht dagen op verlof naar Parijs bij Désiré De Bodt. Zijn zoon Robert, die vandaag adjudant is benoemd, zou me vergezeld hebben. Maar onverwachts zijn de verloven voor morgen ingetrokken. Tot wanneer? Wij weten het niet. Het is dus uitgesteld. Ik heb er nochtans grote nood aan want ik moet me absoluut van hemden voorzien. Wat moet ik nu doen? Het oude linnen laten repareren, men moet er niet aan denken. Men vindt geen naaisters, en zelfs als ik zo’n witte raaf zou kunnen vinden, zou dit nog enige tijd kunnen duren.