Wij willen hier ook aandacht besteden aan Adiel Debeuckelaere, die later in de oorlog één van de oprichters en leiders zou worden van de Frontbeweging (waar we te gelegener tijd zullen op terug komen).
De West-Vlaming Adiel Debeuckelaere had zich ingeloot in 1908 . Zijn moeder, een weduwe met zeven kinderen had hem niet kunnen vrijkopen. Maar dank zij een studiebeurs kon hij college lopen te Ieper en zo kwam hij terecht in de “Compagnie universitaire”, waar universitaire studies gecombineerd werden met een opleiding tot korporaal, eigenaardig genoeg niet tot officier. Op die manier maakte hij deel uit van het 2e linieregiment dat toen te Gent gekazerneerd was en dat meteen in het oorlogsgebeuren ingeschakeld wordt.
Hij was in 1913 gehuwd met Adelaïde Dortant uit Ninove, oudste dochter van weduwnaar Cyriel Dortant, die op de Graanmarkt (nr. 29) een handel uitbaatte in zink, lood en benodigdheden voor loodgieterij en de commandant was van de pompiers. Het jonge koppel woont op 1 augustus 1914 nog in St. Amandsberg bij Gent , Debeuckelaere was immers als dokter in de Klassieke Filologie leraar aan het atheneum te Gent, maar werd vijf dagen voordien benoemd tot docent aan de Gentse universiteit. Zijn echtgenote keert na de mobilisatie meteen met hun vijf maanden oude dochtertje Annie terug naar het ouderlijke huis. Zo brengt ze de vier lange oorlogsjaren in Ninove door, bij haar vader en haar jongere broers en zussen , waaronder Karel, die later trouwt met Maria Lievens, zuster van Maurice Lievens.
Na de oorlog vestigt ook Debeuckelaere zich te Ninove en dit voor de rest van zijn dagen. Hij overlijdt er op 15 februari 1979.
18 augustus 1914
Het uitgeputte Belgische leger trekt zich terug richting vesting Antwerpen met zijn uitgebouwde fortengordel.
Als infanterist van de 2de Linie van de 1ste Divisie, moet Debeuckelaere mede de aftocht van het leger dekken. Zijn regiment dat 2.200 man telde wordt uiteengeslagen en twee derden ervan sneuvelt. Voor hem wordt het een uitputtende lange mars te voet, waarbij hij een gewonde officier kilometers op zijn rug meedraagt. Tegen Tienen stort hij uitgeput in een veld neer, waar (gelukkig) Belgische soldaten van de artillerie van de vijfde divisie hem vinden.
Adiel Debeuckelaere maakt nadien de slag om Antwerpen mee en wordt, gewond aan de knie opgenomen in de infirmerie van het O.L.V.-college. Het is - merkwaardig genoeg - de enige verwonding die hij tijdens WOI oploopt! Maurice Lievens is er actief als regimentsarts van de tweede Frontlijn.
Met dank aan Mieke Coene & Everard Slaghmuylder
De West-Vlaming Adiel Debeuckelaere had zich ingeloot in 1908 . Zijn moeder, een weduwe met zeven kinderen had hem niet kunnen vrijkopen. Maar dank zij een studiebeurs kon hij college lopen te Ieper en zo kwam hij terecht in de “Compagnie universitaire”, waar universitaire studies gecombineerd werden met een opleiding tot korporaal, eigenaardig genoeg niet tot officier. Op die manier maakte hij deel uit van het 2e linieregiment dat toen te Gent gekazerneerd was en dat meteen in het oorlogsgebeuren ingeschakeld wordt.
Hij was in 1913 gehuwd met Adelaïde Dortant uit Ninove, oudste dochter van weduwnaar Cyriel Dortant, die op de Graanmarkt (nr. 29) een handel uitbaatte in zink, lood en benodigdheden voor loodgieterij en de commandant was van de pompiers. Het jonge koppel woont op 1 augustus 1914 nog in St. Amandsberg bij Gent , Debeuckelaere was immers als dokter in de Klassieke Filologie leraar aan het atheneum te Gent, maar werd vijf dagen voordien benoemd tot docent aan de Gentse universiteit. Zijn echtgenote keert na de mobilisatie meteen met hun vijf maanden oude dochtertje Annie terug naar het ouderlijke huis. Zo brengt ze de vier lange oorlogsjaren in Ninove door, bij haar vader en haar jongere broers en zussen , waaronder Karel, die later trouwt met Maria Lievens, zuster van Maurice Lievens.
Na de oorlog vestigt ook Debeuckelaere zich te Ninove en dit voor de rest van zijn dagen. Hij overlijdt er op 15 februari 1979.
18 augustus 1914
Het uitgeputte Belgische leger trekt zich terug richting vesting Antwerpen met zijn uitgebouwde fortengordel.
Als infanterist van de 2de Linie van de 1ste Divisie, moet Debeuckelaere mede de aftocht van het leger dekken. Zijn regiment dat 2.200 man telde wordt uiteengeslagen en twee derden ervan sneuvelt. Voor hem wordt het een uitputtende lange mars te voet, waarbij hij een gewonde officier kilometers op zijn rug meedraagt. Tegen Tienen stort hij uitgeput in een veld neer, waar (gelukkig) Belgische soldaten van de artillerie van de vijfde divisie hem vinden.
Adiel Debeuckelaere maakt nadien de slag om Antwerpen mee en wordt, gewond aan de knie opgenomen in de infirmerie van het O.L.V.-college. Het is - merkwaardig genoeg - de enige verwonding die hij tijdens WOI oploopt! Maurice Lievens is er actief als regimentsarts van de tweede Frontlijn.
Met dank aan Mieke Coene & Everard Slaghmuylder
RSS-feed
