Ik ga naar De Panne om er een voordracht bij te wonen gegeven door een Franse geneesheer over de projectielen in de longen. Een zeer interessante spreekbeurt waaraan ook de koningin deelnam. Ik heb er veel vrienden ontmoet, dokters zoals ik. Door het geroddel tijdens deze bijeenkomsten houdt men niet altijd een groots idee van de wereld over. Verre van. De klachten zijn unaniem over het gebruik dat men van de dokters maakt die uiterst moeilijke examens bewijs hebben moeten leveren van zeer uitgebreide chirurgische kennis. In de hospitalen zijn het de jonge dokters die men daarvoor gebruikt, terwijl wij, de ouderen, nog goed genoeg zijn om de toiletten en andere slecht riekende plaatsen te gaan inspecteren. Indien er zich in de loopgraven ergens een smerig hoekje bevindt, ander dan een militair, moeten we ter plaatse gaan om bevel te geven het op te ruimen. Het schijnt dat de onderofficieren, van laag tot hoog, niet de visuele scherpte hebben om dit te zien. Het indringende oog van de dokter alleen is in staat om deze subtiele zaak te onderscheiden. Een knorrepot zou zich afvragen indien bij een slechte zichtbaarheid hun geur hen niet zou leiden. Men zou hem deze wat simpele vraag moeten vergeven, omdat dit heel eenvoudig zou bewijzen dat er weinig anatomische kennis is. Zo niet zou hij moeten weten dat het neusslijm van de dokter op een andere manier gevoelig is dan dat van de frontsoldaat. Dat is wat er resulteert van de vaststellingen en het is dat wat de autoriteiten er toe hebben aangezet om de reiniging te doen verrichten door de arts.
Hetzelfde voor de ratten. Deze krioelen in de loopgraven, en om er zich van te ontdoen heeft men gezocht om ze te vergiftigen. Men zou denken dat men zich, om het resultaat van dit experiment te kennen, zou gericht hebben tot zij die in de loopgraven leven. Helemaal niet, men vindt het nodig dat een dokter naar de loopgraven trekt om er de vermindering van de ratten vast te stellen en een rapport te maken over dit onderwerp. Dat doet dromen! Zij die deze zaken bevelen moeten weinig zelfrespect hebben om één moment te durven denken dat de anderen dit niet hebben.