Wedervaren van een gewonde soldaat

Zij (begonnen) op de stat te bombarderen. Wij zijn dan in de kelders gevlucht. Dat was te helendig om te zien, met al die gekwetste manen. Des morgens moesten wij onzen boterham met bier op heetten. Zij en hadden genen koefie meer gemakt. En zoo met den negenhuuren van den morgent mogt alleman weg gaan die wilde. Ik heb mij daar twee bedons[1] gepak en alsoo ben ik naar peedewaes[2] gegaan. Daar hebben zij ons naar stetaneken[3] overgezet. Terwijl wij aan het overgaan waaren wierpen de Duische 100 meters verder nen obus in de Schelde. Als wij dan over waaren mogten wij dan op den trijn niet die daar stond, van den kapitein van de gegnie[4].Ik schreewde gelijk een kind van kwaatijd. Hij zegt tegen ons gaat naar Holland of wel laat hu presonier paken[5] van den Duische. Maar wij wilden niet. Hij ging op den trijn en wij kroopen in de bagach[6] en zoo zijn wij mee gereeden tot in Beverewaes[7]. Daar zijn wij dan in de tweede-klas gegaan en zoo zijn wij naar Oostende gereeden, waar wij des handeren daags om 4 van de morgent toegekomen zijn. Dan zijn wij daar in de statie blijven ligen tot om twee huuren en dan zijn wij naar het palas hotel[8] geweest, aan de zee, tot den 11 snags. Dan zijn wij daar weer moeten vluchten. Zij riepen “al die tot aan de poort kan gaan moet den tram daar nemen en naar de statie. Gij kunt denken wat het weer was met al die manen en zijn wij daar op de trijn gegaan naar Duinkerken. Die vertrok om drie huuren en wij waaren en wij waaren om 12 huuren in Duinkerken. Dan zijn wij daar in den trijn gebleven tot om 6 van den avont. Dan zijn wij in de boot gedreegen. Wij meende dat wij den zelfde avond nog gingen vertreken. Maar het was tot handersdaag om 7 huuren en dan zijn wij vertroken naar Engeland. Wij komen in Doover toe om 7 h en wij mogen niet binnen in de ave[9].Het was heerst met den avent heer wij binnen mogten. Daar dan weer geheel den nacht in den boot. Des sanderdaags mogten de mannen her af gaan die in de harmen gekwest waaren. Wij moesten daar nog nen dag in dienen vuilen boot blijven. Gij kunt denken dat het prooper was. Het was nen boot waar ze de saarden[10] meede over gebracht aden. Dan des sanderdaags om 7 h droegen zij mij huit den boot in den trijn met de bedens in. Wij laagen daar gelijk in eene salon. Dan zijn wij in Doover vertroken om 10 huuren en zijn wij in Lodon toegekomen om twee huuren. Onder de baan kregen wij heeten voor de heerste maal. Zoo dat was dat wij 4 daagen zonder heeten geweest haden, als wij in Duinkerken een broot gehat haden van de Fransche. Dat was alles wat wij gehat hadden op vier dagen. Van Lodon zijn wij dan naar Cambridge gereeden. De trijn  stond nog niet geheel stil zij waren daar met alle zoordten lekernei. Al wat wij wilde en chigaretten, al wat wij koesten denken. Daar zijden wij “Wij zijn in den emel gekomen”. Als wij buiten de statie kwamen, dat was te vreet om te zien van het volk dat daar stond. Allen roepen “leven litel Belgeom” en allen met eenen zakdoek swieren. Als wij met den otou vertroken en als wij door de straaten reden geen mensch of hij riep “leven Belgeom”. In het hospiraal toegekomen wierden wij daar zietoe onkleed en gewaschen van onder tot boven en ander dingen aan[11]. Daar hachter was het tijd omte heeten: booterhamen met booter en tee en om 7 h nog eens cacao en dan daar wat chegareten om te rooken en om 9 h alle man in zijn bed. Des sanderdaags als zij begoesten tegen ons te klappen[12], dat was het krejuiste[13] van al. Wij haar niet verstaan en zij ons niet verstaan. Om 5 h waren zij daar “goe op to waasjoe”[14]. Die niet koest gaan brochten ze zijn water aan zijn bed. Om 7h wierd alleman zijn bedde gemaakt. Dan was het braakuit[15]. Wij wisten niet wat dat was, maar met den anderen kwamen zij met ons twee eieren en ons booterhamen en onze tee. Daarna was het passement[16] en daarna veziet van den doktoor[17]. Als dat gedaan was kwamen zij ons met een pak cigaretten. Met den handeren was het twaalf huuren en was het te heetten. Zij kwamen ons daar met een taloor[18]en daar laagen twee pataten op met in het miden eens rond geweest met een mes en anders niet en met een wat ligumen[19] en een stuk van een kieken en wij moesten ons patten zelf pellen. Als dat gedaan was kregen wij nog pottinck[20], maar wij hadden er eene fles bier mede. Dan mogten wij weer beginen te rooken en brachten zij ons vanhalle spelen om mee te spellen, om onzen tijd te passeeren. Dan om drie huuren was het weer passement en om 9 huuren nog eens en dan om 12 h en dan om 4 h. Zoo heeft het drie maanden geduurt. Dan hacht dagen daar na hebben ze me dan gehopereert, om dat mijn been te slecht wiert, en hebben ze dan eene kabouchon (?) in gestoken, die her van weerskanten door kwam, om te zuiveren. Maar als ze den dienen dan alle twee dagen huit trokken, dat was wat te zeggen van de pijn die ik hat. Dan wat daarna alle daggen. Maar dat was niet, ik beet dat maar allemaal af. Dan eenige dagen daarna hadden ze de tuuben huit gelaten en dan weer gaas in gestooken. Maar dan begoest het weer te versweren en hebben zij dan weer eens de docktoor bij gebracht en mogten ze mij passement niet makken. Maar een wat latervkwam hij weer en hebben zij her weer eenen tuuben in gestoken, zonder mij in slaap te doen. Het geen ik dan afgezien heb, dat is onsegelijk. Maar allegelijk het was voor mij goet en ik beet het maar af, want hadden zij her niet goet aan gewerkt, ik had mijn been kwijt geweest. Hat ik her moeten mede in Belgie zijn, zij hadden het toch afgezet, zoo slecht heeft mijn been geweest. Maar god zij gedank, nu heb ik het tog nog, niet waar. In de maand janiewaarie kwam den docktoor weer eens naar mij been zien, om te zien oe het er mede was. Ik moest mijn been huit steeken en ik en koest niet meer. Des zanderdaags moesten her gewichten aan gehangen worden, 8 kilogram. Zoo heb ik dan hacht weeken om mijne ruge gelegen, met die gewichten her aan. Maar niet te doen het kwam niet meer recht. Dan vroeg de docktoor op nen morgent om mij weer in slaap te doen om mijn been te rechten. Ik zij van neen, maar dan des sanderdaags liet ik het toch doen. Dan hadden zij het tuschen twee planken gebonden, maar geen avans[21]. Dan hebben zij her ze weer af gedaan en ben ik dan in cobaalesans[22] gaan. Daar heb ik dan 14 dagen geweest en zijn wij allen moeten veziet passeeren in London en ben ik dan naar Anwel (?) moeten gaan. Daar dan nen tijd geweest, zijn wij dan weer moeten veziet passeeren en moest ik naar het zuiden van Frankrijk komen, dat heeft geweest de 21 April 1915. Daar dan 2 maanden geweest. Daar waaren wij weer al onder de belgischen haar anden en dat was wat handers. Daar moeste wij alle dagen veziet passeeren van den kolenel en moesten wij alle 2 dagen naar den michano[23] gaan, naar den Angelo-Belge. Dan dn anderen dag in de cazerne Hartie waar wij waren, moesten wij chomenastik[24] doen, maar geen avans. Wij moesten dan weer een veziet petehelier (?) passeeren. Dan moesten wij naar Ste Aubein gaan, weer naar een ander hospietal, waar ik weer 3 maanden geweest heb…


NVDR: Hier eindigt het relaas van Omer. Wellicht was er meer, maar dat zou kunnen verloren geraakt zijn.


[1] Bedons: bidon = drinkbus
[2] Peedewaes: waarschijnlijk Pays de Waes = Waasland
[3] Stetaneken: Sint-Anneke
[4] Gegnie: genie
[5] Presonier paken: gevangennemen
[6] Bagach: goederenwagon
[7] Beverewaes: Beveren-Waas
[8] Palas hotel: waaarschijnlijk Thermae Palace
[9] Ave: haven
[10] Saarden: waarschijnlijk sardines
[11] Ander dingen aan: omgekleed
[12] Klappen: praten
[13] Krejuiste: eigenaardigste
[14] Goe op to waasjoe: get up to wash you
[15] Braakuit: waarschijnlijk breakfast = ontbijt
[16] Passement: waarschijnlijk pansement = verband (verversen)
[17] Veziet van den doktoor: doktersbezoek
[18] Taloor: bord
[19] Ligumen: groenten
[20] Pottinck: pudding
[21] Geen avans: zonder resultaat
[22] Coobalesans: convalescence = herstelverlof
[23] Michano: wellicht mechanotherapie
[24] Chomenastik: gymnastiek