Pastoor De Veirman van Voorde
De laatste week van Oktober waren reeds menigvuldige woningen aangeduid om neergeschoten te worden. Op den feestdag van Allerheiligen zelf kwamen de Duitschers met ploegen van 50 tot 100 man in de parken der kasteelen al de boomen afzagen, de hovigen verwoesten en plat leggen. Na weinige dagen zou Meerbeke en de omliggende gebombardeerd worden. Allen waren hier met schrik geslagen en menigen maakten zich tot vluchten gereed. Op zondag 3 November werd eene nieuwe novene aangekondigd ter eere van 't H. Hert van Jesus en de H. Berlindis die den volgenden dag zou aanvang nemen. Vol vertrouwen werd de novene gevolgd: vurig werd er gebeden tot den laatsten dag den 12 wanneer de gelukkige tijding aankwam. God had de gebeden verhoord, zodanig onverwacht dat elkeen Gods wonderbare tusschenkomst erkennen moest.
Pastoor Strobbe van Voorde
Den 11 November 1918 was voor Voorde een gelukkige en troostvolle dag. Reeds van eenige dagen te voren was er spraak van wapenstilstand en inderdaad men moest het gelooven, gezien wat er dag en nacht gedurende 3 weken gedurig wegtrok langs den steenweg Nederbrakel-Ninove-Brussel van materiaal, automobielen en soldaten; niettemin in den voormiddag van 11 November plaatste men op het dorp 3 groote kanonnen met den muil gericht naar Geeraardsbergen, en op het eerste teken dat uit Geeraardsbergen verwacht was los te branden en Voorde en de gansche streek plat te leggen. Gelukkig om 11 uur werd de wapenstilstand uitgeroepen, de kanonnen vielen uit en de soldaten waren vrij en bereidden zich om onmiddelijk te vertrekken. 's Anderendaags was er geene Duitscher meer te hooren of te zien. 't Was een algemeene vreugde voor gansch de parochie, elk was gelukkig en tevreden verlost te zijn van den vijand en ontsnapt te hebben aan hunne barbaarschheden.
Pastoor Van Liefferinge van Denderwindeke
Den 11 November 1918, kwam de wapenstilstand. God dank!
Op dit oogenblik was onze Gemeente zeer ernstig bedreigd. Denderwindeke lag opgepropt van duitsche soldaten. De groote geschutten waren reeds door den vijand opgesteld langs den Noord-Oostkant, op eenen afstand van 2 kilometers. De vijand verwachtte immers onze Bondgenooten uit de richting van Geeraardsbergen.
Gelukkiglijk, in plaats van te moeten leven onder het vuur der kanonnen en blootgesteld te zijn aan aale slag van stikbommen die hier in groote hoeveelheid werden achtergelaten, mochten wij, dagen lang de ooggetuigen zijn van den ordeloozen en vernederenden aftocht onzer vijanden.
De laatste week van Oktober waren reeds menigvuldige woningen aangeduid om neergeschoten te worden. Op den feestdag van Allerheiligen zelf kwamen de Duitschers met ploegen van 50 tot 100 man in de parken der kasteelen al de boomen afzagen, de hovigen verwoesten en plat leggen. Na weinige dagen zou Meerbeke en de omliggende gebombardeerd worden. Allen waren hier met schrik geslagen en menigen maakten zich tot vluchten gereed. Op zondag 3 November werd eene nieuwe novene aangekondigd ter eere van 't H. Hert van Jesus en de H. Berlindis die den volgenden dag zou aanvang nemen. Vol vertrouwen werd de novene gevolgd: vurig werd er gebeden tot den laatsten dag den 12 wanneer de gelukkige tijding aankwam. God had de gebeden verhoord, zodanig onverwacht dat elkeen Gods wonderbare tusschenkomst erkennen moest.
Pastoor Strobbe van Voorde
Den 11 November 1918 was voor Voorde een gelukkige en troostvolle dag. Reeds van eenige dagen te voren was er spraak van wapenstilstand en inderdaad men moest het gelooven, gezien wat er dag en nacht gedurende 3 weken gedurig wegtrok langs den steenweg Nederbrakel-Ninove-Brussel van materiaal, automobielen en soldaten; niettemin in den voormiddag van 11 November plaatste men op het dorp 3 groote kanonnen met den muil gericht naar Geeraardsbergen, en op het eerste teken dat uit Geeraardsbergen verwacht was los te branden en Voorde en de gansche streek plat te leggen. Gelukkig om 11 uur werd de wapenstilstand uitgeroepen, de kanonnen vielen uit en de soldaten waren vrij en bereidden zich om onmiddelijk te vertrekken. 's Anderendaags was er geene Duitscher meer te hooren of te zien. 't Was een algemeene vreugde voor gansch de parochie, elk was gelukkig en tevreden verlost te zijn van den vijand en ontsnapt te hebben aan hunne barbaarschheden.
Pastoor Van Liefferinge van Denderwindeke
Den 11 November 1918, kwam de wapenstilstand. God dank!
Op dit oogenblik was onze Gemeente zeer ernstig bedreigd. Denderwindeke lag opgepropt van duitsche soldaten. De groote geschutten waren reeds door den vijand opgesteld langs den Noord-Oostkant, op eenen afstand van 2 kilometers. De vijand verwachtte immers onze Bondgenooten uit de richting van Geeraardsbergen.
Gelukkiglijk, in plaats van te moeten leven onder het vuur der kanonnen en blootgesteld te zijn aan aale slag van stikbommen die hier in groote hoeveelheid werden achtergelaten, mochten wij, dagen lang de ooggetuigen zijn van den ordeloozen en vernederenden aftocht onzer vijanden.
RSS-feed