Tijdens de chaotische augustusdagen van 1914 stonden kranten vol van geruchten over het optreden van het Duitse invasieleger. Deze
berichten werden gevoed door de verhalen van duizenden vluchtelingen die de streek van Aalst, Pamel en Ninove overspoelden. De Denderbode, een weekblad met katholieke strekking uit Aalst, had duidelijk vragen bij het waarheidsgehalte van sommige geruchten. Vandaar dat het blad ze
omschrijft als ‘deuntjes’ die door hun herhaling op de duur door de bevolking geloofd werden. Dit is bijvoorbeeld merkbaar in het verhaal van een boer wiens haver in beslag werd aan de grens van Pamel en Okegem, waarschijnlijk op de huidige Nieuwe Kaai nabij de Dender. De Denderbode houdt de lezer vooral voor dat men niet te veel moet panikeren en zich zo ver mogelijk van de vijand dient weg te houden.

ASA

Pastoor Messiaen van Nederhasselt schrijft:

Voor de aankomst van het vijandelijk leger hebben de inwoners hunne  woonplaatsen niet verlaten; hetgeen de kerk en gemeente als kostbaarheden konden bezitten is niet verborgen geweest en alles is onbeschadigd gebleven.

Al de soldaten zijn, bij den oproep der overheid, (zonder veel moed) opgetrokken ten strijde.

Onze bevolking gedurende de eerste weken van den oorlog, was, wel is waar bevreesd; doch daarom lieten zij niet naar de kerk te komen, integendeel zij woonden in grooter getal de H. mis bij en naderden meer tot de HH. Sacramenten.

Intrede van den vijand
Hier is niet gevochten geweest en ook geene schade toegebracht aan de kerk en woningen. Op het veld werd er den 24 Oogst haver en pataten gestolen tot onderhoud der soldaten, welke soldaten nogal woest handelden ten opzichte der bevolking.

RAG

Pastoor Van Liefferinge van Denderwindeke noteert in zijn liber memorialis:

“Intrede der Duitschers
De eerste duitsche soldaten die den grond onzer gemeente betraden was eene voorwacht van Uhlanen te paard. Zij landden hier aan eind augusti 1914. Zij kwamen van Meerbeke en namen van hier de richting op Hal.”

RAG

27 augustus 1914

De gemeente Pollare richt volgend schrijven aan "den heer Generaal Militaire Bevelhebber der Provincie te Gent:

Ingevolge de aanschrijving van den heer Gouverneur dezer Provoncie, in dato 20 dezer maand, 2 afdeling nr. 13025;
Hebben wij de eer U te doen kennen, dat er binnen deze gemeente, geene zieke of gekwetste militairen, of officieren bevinden.

ASN

Hieronder is Benedictus (Benoit) Van Vaerenbergh aan het woord, die als kind op het stationsplein van Okegem woonde. Hij was op dat ogenblik 12 jaar oud en een nauwkeurig waarnemer van de gebeurtenissen in Okegem. Zijn vader had immers een winkel en een herberg waardoor de jongen veel hoorde en zag.
 
“Op 24 augustus liepen te Okegem geruchten binnen over de baldadigheden die de Duitsers gedaan hadden in de steden Aarschot, Leuven, Rossignol, e.a. Er werd gefluisterd dat zij gans de mannelijke bevolking uitmoordden. Mensen van Pamel kwamen Okegem binnen en bevestigden deze gezegdes en liepen verder. Daarop begon Okegem het ook op een lopen te zetten. Er waren er die tot Dendermonde gevlucht waren.
Jozef Schoon van de Kattestraat was van op zijn akker in broek en hemd en zonder enig geld de baan opgevlucht en kwam in Londerzeel bij Jozef Couck, de vroegere stationschef van Okegem, terecht. Een achttal dagen nadien keerde hij terug volledig gekleed en met wat geld in zijn zakken.
Gustaaf De Boitselier was in plaats van te vluchten in zijn hoge pereboom gekropen.
Alexis Van Istardael zat verscholen in zijn hof tussen de aardappelstruiken.
Mijn vader Bernard zat eerst verscholen in de kelder samen met kozijn Petrus Vernaillen en Henri Van Laethem van Moeskroen, die bij ons met verlof was. Louise Vernaillen die naast ons woonde, kwam deze drie daar weghalen, wenende en zeggende dat de Duitsers alle mannen doodschoten. Daarop zijn deze drie dan ook vertrokken en gingen zich verschuilen in de gracht in de Polder.
Mijn oom Petrus Gijseels zat verscholen tussen de braamstruiken onder de spoorwegbrug aan het Sint—Jozefskapelleke.
Rond 4 uur kwamen er berichten dat de Duitsers nog ver verwijderd waren en dat de baldadigheidsgeruchten fel overdreven waren. De mensen kwamen stilaan terug.

Een paar dagen later kwam een Duitse patrouille Uhlanen het dorpsplein opgereden. Zij kwamen uit de richting Pamel. Er moest een paard beslagen worden en ze wisten heel goed waar de smid woonde. Na die werkzaamheden zijn ze terug vertrokken richting Pamel. Hot volk van Okegem was niet op zijn gemak geweest. Een drietal dagen nadien, kwamen er enkele Duitse infanteristen post nemen op de brug en hadden zich daar een huisje gebouwd. Daags nadien vertrokken ze weer het hutje achterlatend. Joannes De Vuyst ging dit hutje afbreken en bracht dit op zijn kruiwagen naar huis.

Enkele dagen later was het de beurt aan een patrouille Belgische lanciers om te Okegem aan te landen. Ze hadden hun paarden gestald op de goederenkoer van het station en stelden zich te voet op aan de hoek van ons huis en van Felix Vernaillen. De officier gaf aan mijn vader bevel, zijn fiets te nemen en te rijden richting Pamel om te zien waar de Duitsers zich bevonden. Gelukkiglijk ter hoogte van het huis Domien Barbé -De Duffeleer ontmoette mijn vader daar stationschef Feyten die op zijn eentje te voet er op uit getrokken was om de Duitsers te gaan opsporen, hetgeen hij dan ook wist. Hij vroeg de fiets van mijn vader om derwijze vroeger de Belgen te kunnen verwittigen. Wij zagen mijnheer Feyten met vaders fiets terugkeren en wisten niet wat denken. Het ergste eerst. Nadat deze laatste heer de Belgische officier ingelicht had,
kwam hij naar ons toe om ons allen gerust te stellen. Kort daarna zijn de Belgen
vertrokken richting Steenweg Aalst. Intussen werden de dienstplichtigen geboren
in 1894 opgeroepen om het leger te vervoegen. Hat waren Frans De Bruyn, Omer De
Vos, Louis Sonck, Henri Van der Speeten, Alfred Vernaillen en Leon Straetmans.
In Pamel (Brabant) was dit niet het geval. De bevoegde diensten werkten daar niet meer. Jean Brems had zich reeds als vrijwilliger aangemeld en werd ingelijfd bij het zevende linieregiment.
Gustaaf Van de Perre, bijgenaamd “Piotje”van de klas 1913, had zich aan de legerdienst onttrokken en was naar Valenciennes (Frankrijk) gevlucht, waar hij in een fabriek werkzaam was. Bij de oorlogsverklaring is hij naar België teruggeke erd heeft zich spontaan aangeboden om zijn legerplicht te vervullen. Hij werd bij zijn regiment het negende linie ingelijfd en heeft gans de oorlog meegemaakt.”
 
Bron:
B. VAN VAERENBERGH en J. VAN DER SPEETEN. Okegem tijdens de oorlog
1914-1918. In Mededelingen Heemkring Okegem, 6, 1981, nr. 1, p.
8-10.

Cyrille De Fryn
Geboren in Denderwindeke op 27 december 1891
Overleden op 26 augustus 1914 in Houthem (bij Vilvoorde)
Soldaat 2de Jagers te  voet

Josephus Alphons Agneessens
Geboren in Meerbeke op 11 maart 1892
Overleden op 26 augustus 1914 in Eppegem
Soldaat 2de regiment jagers te voet

Philemon Van Der Kelen
Geboren in Pollare op 19 april 1886
Overleden op 26 augustus 1914 in Eppegem
2de regiment Jagers te voet

Alfred Francis De Haen
Geboren in Ninove op 25 april 1891
Overleden op 26 augustus 1914 in Grimbergen
Soldaat 2e klas, Regiment 2e Jagers te Voet 3/3

Remi Jozef Van Der Kelen             
Geboren in Outer op 29 september 1887 
Gesneuveld op het Veld van Eer in Houthem bij Vilvoorde op 26 augustus 1914
Soldaat 2e klas, mil. 1907, 2e Linieregiment, Jagers te Voet, 

Petrus Neckebroeck
             
Geboren in Denderwindeke op 10 augustus 1890
Overleden op 25 augustus 1914 in Mechelen
Soldaat 2e kl., mil. 1910, 1e Regiment Grenadiers, 1/4

De Duitse troepen die door Ninove trekken zoeken slaapplaatsen en stallen voor hun paarden. Bij De Schepper, Dortant, De Mont, Kiekens, Dufour, De Cooman, Slaghmuylder en nog veel meer plaatsen moeten kamers en stallen voor hen vrij gemaakt worden.

ES

Livinus De Vidts.
             
Geboren in Meerbeke op 20 december 1891
Overleden op 24 augustus 1914 in Wolvertem
Soldaat 2e kl., mil. 1911, 3e Regiment Jagers te Voet