Zaterdag 12 september
Ik heb bijna niet geslapen, de pijn was te erg. Ik heb geweend als een kind, ik dacht aan mijn ouders en mijn verloofde EB. Mijn rechterarm was stram, mijn nek en wangen gezwollen. Ik kon mijn mond niet openen en mijn hoofd niet bewegen. Een verpleegster voedde mij melk en bouillon met een lepel. Ik kloeg over grote pijn. Enkele minuten nadien voerden twee verpleegsters me naar de operatiezaal, waar ik volledig naakt op de operatietafel gelegd werd. Er waren meerdere artsen aanwezig. Ze onderzochten me en ik verloor het bewustzijn. Een Duitse kogel werd uit mijn rechterarm gehaald, waarna de pijn verzachtte. Daarna werd ik weer in mijn bed gelegd. De pijn was nu draaglijk.
Ik heb bijna niet geslapen, de pijn was te erg. Ik heb geweend als een kind, ik dacht aan mijn ouders en mijn verloofde EB. Mijn rechterarm was stram, mijn nek en wangen gezwollen. Ik kon mijn mond niet openen en mijn hoofd niet bewegen. Een verpleegster voedde mij melk en bouillon met een lepel. Ik kloeg over grote pijn. Enkele minuten nadien voerden twee verpleegsters me naar de operatiezaal, waar ik volledig naakt op de operatietafel gelegd werd. Er waren meerdere artsen aanwezig. Ze onderzochten me en ik verloor het bewustzijn. Een Duitse kogel werd uit mijn rechterarm gehaald, waarna de pijn verzachtte. Daarna werd ik weer in mijn bed gelegd. De pijn was nu draaglijk.
RSS Feed
