Zelfde routine. Eens er barakken afgewerkt zijn, beginnen we er andere te bouwen, telkens van beide zijden van de baan Wulveringem-Houtem. Ondanks de felle wind blijven onze vliegtuigen toch in de lucht. Na de soep lectuur en schrijven tot het avondappel. Morgen begint de laatste maand van 1917 reeds en nog steeds blijf ik zonder nieuws van al degenen die me zo dierbaar zijn. Elke avond voor het slapengaan is een gedachte aan ieder van hen die zo ver weg zijn. Wanneer gaat die vreselijke oorlog eindelijk eens stoppen? Alleen God weet het antwoord.