28 maart

​Naar verluidt hebben vierduizend inwoners van Westfalen de Nederlandse grens overgestoken om brood te vragen. Dat is een goed teken. Het offensief gaat ook stevig door. Een nieuwe hoop rijst in ons. Misschien kunnen we heel binnenkort naar huis.

20 maart

Van Anna ontvang ik een brief met twee foto’s. De brief dateert van 26 december en bereikt me door tussenkomst van mevrouw Van Maldeghem. Bij het bekijken van die dierbare beelden vult mijn hart zich met vreugde als ik zie hoe goed ze het maken.
​Maar ik voel me triest als ik bedenk dat de mooiste en gelukkigste jaren van ons huwelijk voorbijvliegen zonder dat ik ook maar een greintje van dat familiegeluk kan smaken. Een van de volgende dagen beantwoord ik haar brief.

17 maart

Rust in Frankrijk. Ik ga over naar het 3de eskadron en majoor 2de graad.

11 maart

​Dienst in het kantonnement (logement bij Sinaeve op de hoek van de weg Veurne en de Venekens), tot de 17de.

10 maart

Louis Lagneau van de P.P.G. (kleine loerpost) Grote Wacht Zuid: omgekomen door granaatscherf in de ​hartstreek. Adhémar Bocke, eerste sergeant-majoor van het 7de Linieregiment: diepe wonde in de borst rechts. Henri Cokaïko, kapitein van het 7de Linieregiment: diepe wonde in de borst, kogel in de onderbuik. Ernest Boelen, sergeant bij de Genie: kogel doorheen de borst, verlamming van onderste ledematen. Ik heb hem naar het hospitaal in Cabour bij Adinkerke gestuurd.

9 maart

Adolf De Dobbelaere van het 7de Linieregiment: wonde aan de wang en de linkerschouder.
F. Lievens van Olen: wonde aan het hoofd met schedelschade door een kogel. Beiden komen uit de Dodengang. Lievens sterft in mijn medische post.

8 maart

​Jozef Verlinden van de Gidsen, kogel in de linkervoorarm.

7 maart

​François Pauwels van Aalst, 7de Linieregiment, kogel in de voorarm.

6 maart

​GroteWacht Noord, rustig en kalm. ’s Avonds ben ik van dienst in de divisiehulppost van Lettenburg. Ik verzorg één gewonde: Oswald Gruwer van het 2de Jagers te Paard.

5 maart

GroteWacht Zuid,waar ik onder meer de hoeve K fotografeer en de ruïnes van Oud-Stuivekenskerke. In het Vrije België lees ik prachtige verzen en ik haast me om ze over te nemen:
Van Oostenkant naar Westenkant
Daar gloeit en bloeit en bloost ons land
De zonne lacht die ’t landje ziet
De vrijheid zingt en ’t levenslied
Van Oostenkant naar Westenkant
Daar woont een blije volk in ’t land
Het volk uit Vlaamsche en Waalsche gouw
Het volk van Hou en Trouw
De toren huilt ten allenkant
Tot over de Einders van ons land
De vijand valt het landje aan,
Het moet met volk en al vergaan
Ten Zal! Ten Zal!
Van allen kant Komt Waal en Vlaming op voor ’t land: Er rijst een man van stalen bouw De vorst van Hou en Trouw
Vooruit! Vooruit! Het oosten brandt
De vijand moordt het vaderland
De vesting valt: de lucht is rood
Nu vliegt door ’t land de grote dood
Harop! Harop!
De Belg houdt stand
Aan stoeren, Vlaamschen duinenkant: Daar bloeit in Yzren keerlengouw
De stroom van Hou en Trouw
De zege wenkt met blanke hand
En wuift de driekleur over ’t land
De Zege gaat van huis tot huis
De zege kust het erekruis
Op ’t graf der helden vroom geplant In ’t land dat nimmer bukken wou:
​Het land van Hou en Trouw.