Ik ontvang een brief van Maria Ide (schoonzus) en een andere van Ninove. Iedereen maakt het goed, dat is het belangrijkste. Nachtwerk van 19 tot 4 uur. Geweervuur bij post 2.
Het klooster van Pollinkhove met de infirmerie wordt getroffen door een granaat, die een brancardier doodt en vijf zieken verwondt.

Na het werk worden we door de Duitse artillerie bestookt. De granaten achtervolgen ons naargelang we ons verplaatsen. Een grote scherf valt op een halve meter van mij.

Net als gisteren het gewone loopgravenwerk, zonder incidenten.

Met de commandant begeef ik me naar Duinkerke. We vernemen er dat Przemysl (1) zich heeft overgegeven.
's Avonds ondergaat Reninge een beschieting tijdens volle aflossing. Vier doden en zes gewonden.

(1) Oostenrijk-Hongaarse vesting aan het Oostfront in Galicië, door de Russen veroverd op 22 maart 1915

22 maart

Nachtwerk. Duitse aanval bij Drie Grachten. Ze veroveren de stelling van het veerbootje.

21 maart

We krijgen een speciale vermelding op het dagorder van de divisie. “Ik feliciteer van harte het personeel van de Compagnie van de Voorlopige Commandopost en van de Sectie Telegrafie voor de geleverde inspanningen. Zowel overdag als bij nacht, bijna zonder rust en niettegenstaande het vijandelijke vuur herstelden zij prompt en efficiënt deze schuilplaatsen in de vooruitgeschoven stellingen en onderhielden de telefonische verbinding”. Wij zijn allemaal gelukkig en fier op deze prestatie. De lente meldt zich op uitzonderlijke wijze. Het is echt een dag zoals in mei, met zacht en helder weer De eerste bloemen bloeien en laten zich door zachte zonnestralen strelen. De vogels verheffen zich in de blauwe lucht en laten hun vrolijk en kwik gefluit horen. De eenden ruziën op het rustige water van onze verdronken weiden. De zon, als koningin van het feest, straalt haar licht uit dat door het water duizendvoudig weerkaatst wordt. Kanonschoten in dit prachtige decor klinken als vloeken. Nooit klonk de stem van de artillerie me verschrikkelijker en meer verfoeielijk in de oren.

Opnieuw nachtwerk in post 3. Een man kwam om het leven door een scherf tegen het hoofd.

Loopgravenwerk. Tussendoor de gewone beschietingen.

18 maart

Het sneeuwt. Ik begeef me naar Reninge. dat eigenlijk niets meer voorstelt dan één grote ruïne. Prachtige bomen zomen de weg af, maar vele zijn beschadigd door de voortdurende beschietingen. Het mooie zuivelbedrijf is verwoest, in een kleine nis staat het beeld van de schutsengel van het bedrijf nog ongeschonden: de heilige Antonius. De kerk is door granaten toegetakeld en de recente brand deed de rest. Een muurvlak van de klokkentoren houdt zich voorzichtig in evenwicht. In het interieur liggen kapotte stoelen verspreid tussen brokstukken van beelden en schilderijen, de grote uurwerkplaat en de zware klok. Op het kerkhof hebben allerhande projectielen de grond omgewoeld. zodat lijkkisten zichtbaar worden met lijken in ontbinding en beenderresten. Op het uiteinde heeft een granaat een calvarie vernield, waardoor het grote eikenkruis als het ware in de geslagen krater begraven is. Het Christusbeeld ligt met het gezicht op de grond te midden van allerlei afval. Je krijgt het op de heupen bij het zien van al die vervloekte verwoesting. Langs weerskanten van het kerkhof zijn twee kapellen intact gebleven. De Heilige Maagd en de apostel Johannes kijken met betraande ogen naar de stervende Christus. Nooit eerder hebben hun ogen, hun uitdrukking en hun houding er zo droevig uitgezien. Over heel dit verwoeste dorp, de ingestorte kerk, de ruïnes van de huizen legt de natuur een sluier van sneeuw. Het is als een lijkwade, net alsof ze beschaamd is over het werk van de mensen.

Nachtwerk in de loopgraven.

Iedereen heeft het over het kranig en voorbeeldig gedrag van de P.P.C.'s (Poste Provisoire de Commande) onder het vijandelijke vuur. Kolonel De Blauwe van de 2de lansiers heeft aan de divisie daarover een rapport gestuurd. In afwachting keren we naar post nr. 3 terug om te werken.