In het kantonnement blijven we in staat van alarm. Omdat de offensieven in Artesië en in de Champagnestreek geen doorbraak hebben kunnen bewerkstelligen, stuurt de legerleiding de cavalerie op rust naar Oostcappel (kleine Franse grensgemeente), waar ik mijn intrek mag nemen bij Desaeghere in het café "La Cour de Cassel".

De cavalerie wordt uit de loopgraven teruggetrokken. Naar verluidt is een groot geallieerd offensief op komst. Vijftien dagen geleden kwam het bevel dat we ons kost wat het kost in zo'n kort mogelijke tijd zo dienden te organiseren dat aan de verdediging van de sector niet te tornen viel. Sindsdien hebben we hard gewerkt: acht uur tijdens de dag en zeven uur bij nacht. Ik begeef ma naar Reninge om foto's te maken van de kerk en naar Oostvleteren om de molen te fotograferen.

De kolonel feliciteert me in aanwezigheid van het regiment.

Ik word vermeld in het dagorder van de divisie "om mij spontaan gemeld te hebben om mij in volle dag naar post nr. 3 te begeven, waarmee de telefonische verbinding verbroken was". In het dagorder van het regiment biedt de kolonel me zijn gelukwensen aan, met de belofte die nog in het publiek te herhalen voor het regiment bij de eerste troepenschouwing.

6 september

Een beschieting met zo'n geweld hebben we op post 3 voordien nooit meegemaakt. We krijgen niet het minste nieuws. want de telefonische verbindingen zijn verbroken. Kolonel Gracia beveelt een man van nr. 2 bij nr. 3 te gaan kijken om inlichtingen in te winnen. Niet het minste teken van leven. Dan doet hij een beroep op de goede wil van de officieren. Daar ik ondertussen goed de weg ken, bieden luitenant Crèvecoeur en ik ons aan om op verkenning te gaan en eventueel gewonden te verzorgen. We steken langs de passerelle de IJzer over en volgen een kleine rechte greppel die naar post nr.1 leidt en vandaar gaat het verder naar nr. 3. We moeten ongeveer vierhonderd meter door hoog gras sluipen in een moerassig terrein vol afval en enkele kadavers van koeien. Ik ben beweeglijker dan mijn gezel en kom vijf minuten eerder ter bestemming. De post is ondersteboven geschoten, maar er zijn geen menselijke verliezen. Ik neem wat foto's en drink enkele whisky's, aangeboden door de bevelhebber van de post, onderluitenant Johnson. Daarna keren we naar onze loopgraven terug, waar ik badend van het zweet na de pijnlijke inspanning aankom. De Duitsers hebben me niet te veel zorgen gebaard, maar het was een gevaarlijke onderneming:

1. omdat ik door onbekend terrein trok zonder informatie over wie de post in handen had

2. omwille van het moerassige terrein vol afval en kadavers, waar ik sluipend door moest

3. omdat de Duitsers mij bij het minste onraad met shrapnels of geweervuur bestookt zouden hebben

Als gevolg van dit alles heeft kolonel Gracia aan de leiding van de divisie een lovend rapport gestuurd over mij.