27 januari

Naar Avekapelle. Voor de zaak met de aalmoezenier heeft kolonel Gracia het rapport aan de divisieaalmoezenier gestuurd met de boodschap: ‘Het is me om het even welke maatregelen u tegen die vent neemt, maar ik wil hem in geen geval terug in mijn regiment!’ Op het dagorder van het leger wordt een groep van het regiment bij de IIIde Divisie gevoegd met de cyclisten. De andere groep gaat over naar de VIde Divisie. Als mijn oversten het toelaten, heb ik kans in dezelfde eenheid als Jules terecht te komen.

26 januari

Ik neem foto’s van de katholieke school en van de post van de Smidse (allebei Oud-Stuivekenskerke).

25 januari

De kerel staat op alsof er niets is gebeurd, geen woord om zich te verontschuldigen. Hij is zelfs bars en spottend tegenover mij. Mijn eer en geweten dwingen me dit niet langer te verdragen, temeer omdat de aalmoezenier al sinds hij bij het regiment is voor alle soldaten een slecht voorbeeld is wegens herhaalde publieke dronkenschap en wegens intimiteit met zijn ordonnans. Ik dien een klacht in bij commandant Daufresne de la Chevalerie, die ze opstelt en overbrieft aan majoor de Trazegnies. ’s Avonds ben ik terug bij de post tegenover Vicogne, waar ik met commandant Daufresne een gevaarlijke ronde doe. Het is een mooie nacht vol heldere maneschijn, kalm op ons front.

24 januari

Het waterpeil stijgt nog. In de namiddag komen vliegtuigen de muur bestoken en wordt hij met zware kanonnen beschoten. Het resultaat is goed, want tegen de avond is het water al twintig centimeter gezakt. Terug naar Avekapelle, waar ik een walgelijke historie beleef ! Rond 21.45 uur brengen ze een aalmoezenier en zijn ordonnans smoordronken in mijn medische post. Ze hebben zich bezat aan alcohol, die voor de manschappen was bestemd. Ik leg de priester op een brancard, waarop hij meteen begint te snurken, terwijl de ordonnans zijn roes uitslaapt op een hoek van de tafel. Vijf minuten later komt iemand voor de aalmoezenier om een document dat onmiddellijk
naar de divisie moet worden gezonden. Om zijn gezicht te redden, antwoord ik dat hij ziek is en ’s anderendaags het gevraagde zal bezorgen. Omstreeks 23.00 uur wordt hij een beetje wakker en roept tweemaal:Constant, n.(om) de d.(ieu)! Daarna draait hij zich om en begint op mijn vloer te wateren. Ik ben natuurlijk boos, schud hem dooreen en vraag hem of hij soms denkt in een varkensstal te zijn. Hij mompelt iets onverstaanbaars en herbegint met ronken. Dan scheer ik de ordonnans vast en beveel hem aanstonds de vloer te reinigen, wat hij na hevig tegenstribbelen doet. Ik kan dit walgelijke schouwspel niet langer aanzien of ruiken en ga buiten om een luchtje te scheppen. Na ongeveer een half uur kom ik terug en wat vind ik tot mijn uiterste verwarring?! De aalmoezenier plat op de rug en zijn ordonnans plat op zijnen buik in zijn armen, alles onder de sargiën (dekens) gedekt. Ik kan me niet langer bedwingen, grijp de ordonnans vast en gooi hem aan de deur. De nacht gaat voorbij, enkel gesnurk van de onwaardige priester en zijn gestotter: ‘Constant, n. de d’.

23 januari

Vicogne. Heel de dag beschietingen en luchtgevechten. ’s Avonds verneem ik dat er mij een aangename verrassing wacht, die ik al lang verdiend heb (Communication téléphonique du Major). Het water van de inundatie stijgt hard. De Duitsers hadden in het geheim een dijk gebouwd van vijf meter breed en die met veel beton beslagen. Naarmate ze die muur bouwden, camoufleerden ze hem met gras en bruggetjes om ons te doen denken dat het een weg was om bij hun posten te geraken. Nu echter na de hevige regens kan het water niet goed weglopen en staan onze kazematten onder. Het is enkel met hoge rubberlaarzen dat je onze posten nog kunt bereiken, maar het is onmogelijk om er te rusten.

19 januari

Onze barakken worden hevig beschoten. De barak van de 4de Jagers brandt helemaal af met de wapens en de kleren van de mannen. Er vallen drie doden en acht gewonden.

16 januari

Bezoek aan Jules (Lievens) en Paul (De Mont). Jules vertrekt volgende week in (herstel)verlof en Paul wordt stilaan blijmoediger. De hele namiddag amuseer ik hen met pianospel en samen zingen we onze oude liederen.

15 januari

Eerste lijn in Avekapelle. ’s Avonds lossen de Karabiniers ons af onder een echte stortregen en we komen doornat in Zoutenaaie aan.

14 januari

Gisteren eerste lijn Avekapelle. Vandaag Grote Wacht in Oud-Stuivekenskerke: het vriest dat het klettert en tegen de morgen valt de sneeuw in dikke vlokken. Onze kolenvoorraad is op en in de gebetonneerde kazemat is het verschrikkelijk koud. De
Duitsers beschieten al onze posten, maar zonder gevolg.

Met commandant Van Loo maak ik in de donkere nacht een volledige ronde van de voorposten. Juist vóór de puinen van de hofstede tegen p.a. zijn we nog eens in een kogeltuil van machinegeweren terechtgekomen, die vlak voor ons op de afgebrokkelde muren knetterend en vuurspattend uiteenvloog. Onze ronde is uiterst vermoeiend in de kleiachtige modder of over glibberige brugjes. Plots loopt commandant Van Loo tegen me aan en vliegt halsoverkop in het vuile water. Doodmoe leg ik me om 02.00 uur op mijn strozak.