20 maart

Ik keer terug naar de loopgraven en bezoek de stelling van het Veermanshuis, waarvan ik foto’s neem. Maar ook in de loopgraaf van de Machabeeën, met schedels en gebeente van Duitsers die hier gesneuveld zijn, neem ik kiekjes. Aan de overkant van het ​Veermanshuis bevindt zich de Redan, de meest vooruitgeschoven post. Ook daar neem ik foto’s. Tijdens ons verblijf in deze sector blijven we gespaard van grote verliezen. Die zijn er wel rechts van ons, een sector die door de Duitsers zwaar wordt bestookt.

16 maart

We verhuizen naar Leisele, waar ik bij de pastoor logeer.

12 maart

Ik ga foto’s nemen in Noordschote.

​10 maart

Van Anna heb ik nog een lange brief ontvangen. We blijven in de eerste linie tot de 12de ’savonds. Dan vormen we de reserve in Elzendamme bij de grote brug nr IV (850 meter) Reninge – Oostvleteren. Ik logeer in een herberg bij de brug.

8 maart

Tijdens de nacht word ik bij wachtmeester De Vos in de eerste linie geroepen voor een ontwrichting van de linkerknie. Hij wordt geëvacueerd.

We vertrekken voor de sector Noordschote – Steenstrate die we samen bezetten met de IIde Divisie. Voor ons ligt het XXIIIste Duitse Reservekorps met veldartillerie en zware houwitsers. Twee Duitsers, die in onze sector gevangengenomen werden, waren helemaal gekleed in een ondoordringbare, waterbestendige uitrusting met masker, wat de totale onderdompeling toelaat. Zij waren door onze linies gestoten, maar onmiddellijk daarna aangehouden. Naar eigen zeggen was het hun bedoeling zich in een granaattrechter te verbergen achter onze linies. Daar zouden ze notities nemen over de plaats van onze mitrailleurs en onze waarnemingsposten. Daarna zouden ze dwars door de inundatie naar hun eigen posten zijn teruggekeerd. Zij bevestigden dat deze list al was geslaagd in de Britse sector. De Duitsers vóór ons beschikken over stevige betonnen bunkers en tien mitrailleurs per compagnie. In het midden van onze sector bevindt zich de beruchte stelling van het Veermanshuis. Twee Russen zijn weggevlucht uit de Duitse linies, waar zij gedwongen waren te werken. Ze zijn uit Siberië afkomstig. Zij liepen in onze richting en riepen: ‘Rousky! Rousky!’ en maakten kruistekens. De Duitsers namen ze onder vuur en onze soldaten ook. Een van hen raakt in de dij gewond door een kogel, maar slaagt er toch in tot bij ons te raken. Ze verklaren dat bij de Duitsers recht voor ons 430 Russen moeten werken. Het is schandalig. Een officier van het Groot Hoofdkwartier ondervraagt hen. Tatichvilly, een van onze onderofficieren, is tolk. Er wordt een verslag opgemaakt. We bevinden ons in de ondersector Noord van de sector Steenstrate. Voor het ogenblik is het er kalm. De Ieperlee en een smalle langwerpige waterstrook scheiden ons van de Duitsers. In de vooruitgeschoven post kun je de Duitsers horen praten, vloeken en werken. Van Anna ontvang ik een brief, die ze op 13 november 1915 verstuurde.