​12 maart

Volgens een Duitse krijgsgevangene is om 04.00 uur een aanval op Nieuwpoort gepland. Onmiddellijk krijgt mijn divisie het bevel om de Duitsers te verschalken en om 03.00 uur vertrekken onze mannen na een hevig voorbereidingsvuur op de vijandelijke lijnen. Die zitten vol Duitsers die zich klaarmaken voor hun geplande aanval. Orders waren gegeven geen krijgsgevangenen te maken. Een onmenselijk gehuil stijgt uit de Duitse lijnen op en een ijselijke slachting vangt aan, die maar ophoudt als de laatste Duitser gesneuveld is. Meer dan driehonderd vijandelijke lijken bedekken de grond, maar onze verliezen zijn ook zwaar: 33 doden en 69 gewonden.

10 maart

Via Norbert De Schepper krijg ik uit Ninove nieuws van Irène en via Nederland krijg ik nieuws uit Waasmunster. Allen zijn nog in goede gezondheid.
Wanneer zal ik toch al die geliefden mogen weerzien?

9 maart

Op het Legerorder word ik vermeld voor ‘al de diensten, de moed en de zelfopoffering die ik gedurende de oorlog aan het front heb getoond’ en ik krijg het Oorlogskruis. Ik ben er tevreden mee voor mijn familie en voor mij, want wat er nu ook mag gebeuren,
allen zullen weten dat ik steeds mijn plicht vervuld hebben.

​6 maart

Mijn vroegere divisie wordt in Oud-Stuivekenskerke aangevallen en alle kleine posten
worden ingenomen, maar in een onweerstaanbare tegenaanval hebben mijn oude vrienden alles heroverd en bovendien 125 Duitsers krijgsgevangen genomen en negen machinegeweren buitgemaakt.
Het is een wondermooi resultaat voor de cavalerieafdeling en ik ben fier op mijn vroegere wapeneenheid.

​NVDR Zie ook het dagboek van Jozef Cieters

5 maart

Ik ontvang een portret van Anna met de kleintjes, wat me gelukkig veel troost brengt.

1 maart

Ik krijg het bevel over te gaan naar het 3de Regiment Karabiniers, Iste Compagnie, sector Nieuwpoort Zuid, Sint-Joris. Reden: in elke infanteriecompagnie moeten een Vlaamse en een Waalse dokter aanwezig zijn. Het doet me onuitsprekelijk veel pijn mijn oude makkers en mijn paarden te moeten verlaten. Ik voel me eindeloos droevig. Maar nood maakt dwang en er is niets aan te doen.