Ik ben nog steeds zonder nieuws van mijn familie. Andersom zal het ook wel zo zijn. Alles wordt onderschept door de barbaren. Zouden ze zich misschien inbeelden dat ze ons daardoor gaan ontmoedigen? Wat een vergissing, onze woede neemt er alleen maar door toe. Als we ooit onze voet op hun bodem kunnen zetten zullen we ons wreken. Geen medelijden zal het ordewoord zijn, ikzelf zal er zeker geen kennen.
Vandaag kreeg ik een bericht van mijn zus, gedateerd van 29 september 1915. Het is zeker dat deze ellendelingen de families uitbuiten die een van hun dierbaren in het leger hebben. Het is te hopen dat we hun namen te weten komen eens we terug in ons land zijn, om hen zodoende te kunnen teruggeven wat ze verdienen.