24 december

Ik ontvang een lange brief van mijn echtgenote, die ik met een gelukzalig gevoel heb gelezen. Het is wel spijtig dat ik niet bij het Sinterklaasfeest van mijn Miensken kon zijn. Ik stel met genoegen vast dat mijn teergeliefde Mélanie er alles aan doet om mijn afwezigheid draaglijk te maken voor mijn klein meisje. Moge mijn engeltje die plaag van de oorlog nooit meer meemaken en niets dan vrede en geluk kennen.

25, 26 & 27 december

Het einde van het jaar nadert met rasse schreden. In deze vervloekte tijden maakt het verdriet zich van ons meester. Het eindejaar dat vroeger zo aangenaam was, is nu….!!

28 december

Ik krijg een opdracht in Alveringem. De weg er naartoe is lang en met hindernissen bezaaid. ’s Avonds wordt Calais geteisterd door een echte cycloon, die gepaard gaat met donder en bliksem. Rond elf uur stort, onder een enorm gedruis, een deel van het dak in van het huis waar ik verblijf.

29, 30 & 31 december

Het weer blijft mistroostig. De dertigste krijg ik een brief van mevrouw Delwande, die me een slecht gevoel geeft, dat echter al snel weer verdwijnt wanneer ik de eenendertigste ’s morgens een brief ontvang van mijn echtgenote, gedateerd de vijfentwintigste.

Laatste dag van het jaar. En wat een triestige! Ik blijf de ganse dag binnen en denk aan de vele voorbije jaren.

1914 ik zal je niet betreuren, vervoeg de eeuwigheid en maak plaats voor 1915, waar we nu onze hoop in stellen. Moge het het eerste jaar worden van een eeuwige reeks jaren van vrede. Mogen we onze families weerzien in goede gezondheid, en weldra herenigd, het geluk smaken, dat ons de tegenslagen van 1914 doet vergeten.

20 december

Het weer is omgeslagen, de zon schijnt opnieuw. Ik krijg bezoek van Mevr. Deschamps die vergezld is van de kleine Loulou Stevens. Ze gaan beiden hun familie vervoegen in Paramé St.-Malo. Mevr. Deschamps  brengt ook nieuws van mijn geliefde Mélanie en Augustake. Ze vertelt hoe het Sint-Niklaasfeest van mijn dochtertje verlopen is, wat me heel gelukkig maakt. Wel spijtig dat ik er niet kon bij zijn om haar geluk te delen, en haar mooie lach te horen!

’s Namiddags heeft een “Taube”[1] twee bommen op Calais geworpen. De ene is in het zand voor het Casino gevallen en de andere in een dok voor het maritiemstation, waar de Franse en Belgische autoriteiten op dat moment dineerden. Geen van beide richtte enige schade aan.

21 december

Een andere Taube vliegt over de stad, maar wordt op de vlucht gedreven door kanonschoten. Ik maak kennis met enkele Franse autoriteiten, zowel burgerlijke, als militaire.

22 december

Ik verneem met genoegen dat mijn wagen morgen zal hersteld zijn, want sedert ik die open wagen gebruik is er niets dan last geweest. Iedere keer was er wel één of andere panne van korte of lange duur. Ik zal eindelijk mijn dienst weer normaal kunnen uitvoeren zonder blootgesteld te worden aan de weersomstandigheden. Ik heb vandaag ook een brief gekregen van mijn moeder en mijn zuster.



[1] Duits vliegtuigtype

Hier klikken om te bewerken.

17 & 18 december

Het slecht weer blijft aanhouden. Ik heb enkel te melden dat ik een brief kreeg van mijn zuster.

16 december

Ik krijg nieuws van de twee die ik verafgood en een brief van Georges uit het kamp van Auvours (Sarthe).

15 december

’s Morgens opnieuw een fel onweer. Het is alsof de hemelse kanonnen die op aarde beantwoorden. Gelukkig,ook al maken ze meer lawaai, richten ze minder schade aan. In de loop van de dag krijg ik bezoek van Mevrouw Burger die haar echtgenoot aan het front gaat vervoegen.

Van 10 tot 14 december

Vol ongeduld zitten we te wachten tot ons leger zal oprukken, om ons zodoende toe te laten ons land opnieuw te betreden, en ons dichter bij onze families te brengen, waarvan we reeds zo lang ver verwijderd zijn. Zou mijn kleine Augusta me nog herkennen? Zij zal zeker zelf ook fel veranderd en gegroeid zijn!

10 december

Verjaardag van ons tweede kamp in Beverlo! Wat is er sedertdien niet allemaal gebeurd! Ik huiver bij de gedachte aan de kameraden die toen mijn medewerkers waren. Grossmann: gesneuveld, Maroquis: gewond, Mersch: rechterarm geamputeerd, Hage: zwaar gewond, en afgaand op een brief van zijn echtgenote, wordt er voor zijn leven gevreesd. Ikzelf ben als bij wonder ontsnapt bij twee gevechten en een bombardement. Wat zijn die gelukzalige tijden ver weg.

9 december

De 9de ontvang ik een brief van Théo. Sedert de 4de is mijn auto binnen voor herstelling. Ik moet nu mijn ronde doen met een open wagen. Met dit goede klimaat is daar absoluut geen charme aan. Ik begeef me dan ook zo weinig mogelijk op weg, zodat ik heel wat uren achter mijn bureau slijt. Er wordt echter goed voor me gezorgd.

Hier klikken om te bewerken.

4 december

De 4de ontmoet ik mevrouw Léotard die op zoek is naar haar echtgenoot, en die vergezeld wordt door haar vader. ’s Avonds en een goed stuk van de nacht worden we getrakteerd op een hevig onweer: donder en bliksem wisselen mekaar af zonder ophouden.

3 december

Slapeloze nacht van de 3de op de 4de.

2 december

Ik voer mevrouw Vanderghinste, echtgenote van de majoor[1], naar Ambleteuse.



[1] Commandant van het 1ste bataljon

1-10 december

Gedurende de eerste tien dagen van december gebeurt er niets bijzonders. Het weer is afschuwelijk.

30 november

De 30ste ontvang ik een brief van mijn lieve vrouw. Gedurende deze laatste twee dagen, hebben mevrouw Stevens en mevrouw Delwande ons verlaten zodat we aldus ons avondgezelschap verliezen.