Morgen trek ik naar het front. Aangezien dit schriftje door een bombardement, een vlucht of een ongeval verloren zou kunnen raken, en omdat ik er absoluut zeker wil van zijn dat het bij mijn echtgenote en mijn kleine meisje terechtkomt, voor wie het trouwens geschreven is, geef ik het in handen van mevrouw L. Ducrocq-De Wilde. Zij zal, wat er ook gebeure, het aan de bestemmelingen overmaken.
Deze dame en haar echtgenoot zijn altijd vriendelijk voor me geweest, ik kan mijn koffer in alle vertrouwen bij hen achterlaten. Ik hoop jullie nog dit jaar in het bevrijde België terug te zien.
Uw echtgenoot en vader die u boven alles lief heeft, omhelst jullie van ganser harte.

Albert

28 februari

Ik verliet Calais vandaag om 9u30, nadat ik 7.500 frank had gedeponeerd bij de heer Lambert, kwartiermeester van het 1ste karabiniers. Om 13u15 kwam ik aan in Alveringem. Ik deed onmiddellijk mijn verplichte bezoeken en werd ingedeeld bij de ziekenwagenkolonne van de 4de divisie met als opdracht de leiding te nemen van de gezondheidsdienst van het 8ste linieregiment. Ik vond een behoorlijke kamer en neem mijn maaltijden in het hoofdkwartier van het regiment. 

26 februari
​
Ik heb vandaag boodschappen gedaan met het oog op mijn vertrek dat voorzien is voor volgende maandag de 28ste. een grote vreugde viel me vandaag te beurt, ik heb namelijk de portretten van mijn liefste Mélanie en Augustake gekregen. Wat komen die van pas. Ik zal de foto's van mijn lievelingen steeds op mij dragen. Indien nodig zullen ze mij ook beschermen. Daar waar ik heen ga loop ik echter niet veel gevaar, want ik verblijf op meer dan 3 km van de loopgraven, in Alveringem. Mijn taak zal er niet te zwaar zijn, ik zal dus tijd hebben om aan mijn geliefden te denken en hen naar believen aan het hart te drukken.

24 februari

De winter begint nu pas echt, het heeft gevroren en gesneeuwd. Er bereikt me ook een niet zo aangenaam nieuws: ik wordt aangeduid om naar het front te gaan, waar ik aan de 4de legerdivisie zal toegevoegd worden, ter vervanging van mijn vriend Ragé, die wegens ziekte naar achteren is gekomen. Ik ben Jules en Georges op de hoogte gaan brengen. Het hoeft niet gezegd dat ze er niet blij mee waren.

17 februari

Reeds 3 dagen blaast er een stevige wind. Het is verbazingwekkend dat er geen bomen of schouwen omvielen. Ik begrijp niet dat ze aan dergelijke druk kunnen weerstaan. Je zou moeten denken dat ze het zodanig gewoon zijn om rechtop te blijven dat niets ze kan doen vallen.
Wat een vuile stad is Calais. Haar geografische situatie, evenals de ligging hoger dan het zeeniveau dragen daaraan bij, maar laat dat geen excuus zijn. Alles verdwijnt hier in riolen of op straat. Bijna alle fabrieken, en er zijn hier veel textielfabrieken, lozen hun afval in de riolen, zodat deze constant vol staan met water dat zowat alle kleuren heeft, en dat soms een misselijkmakende stank afgeeft. Die riolen doorkruisen alle straten, behalve enkele grote lanen, dat maakt dat geen enkel voertuig die stinkende riolen in de straten kan vermijden. Vandaar ook dat de straten er altijd nat en modderig bij liggen. Veel straten zijn niet geplaveid, maar enkel geasfalteerd. Op veel plaatsen zag ik mensen hun beerputten in de riolen ledigen. Ik ga er vanuit dat dit een dagelijkse gewoonte is. In de huizen zelf is het niet veel beter, vooral de gemakken zijn smerig en vies. Op het vlak van hygiëne wordt er haast niets gedaan. Zelfs in de zogenaamd betere hotels. De WC is hier nagenoeg onbekend en de urinoirs worden in de riool geledigd.

15 februari

Deze nacht, omstreeks 4u, heeft er een vreselijk onweer gewoed boven de stad. De donderslagen volgden mekaar snel op, en op een bepaald moment was er minder dan een seconde tussen de bliksem en de donderslag. Er stond een stormwind, die gepaard ging met regen en ijzel. Veel inwoners van de stad dachten aan een luchtaanval, omwille van de luide donderslagen.

10 februari

Ik ben nog steeds zonder nieuws van mijn familie. Andersom zal het ook wel zo zijn. Alles wordt onderschept door de barbaren. Zouden ze zich misschien inbeelden dat ze ons daardoor gaan ontmoedigen? Wat een vergissing, onze woede neemt er alleen maar door toe. Als we ooit onze voet op hun bodem kunnen zetten zullen we ons wreken. Geen medelijden zal het ordewoord zijn, ikzelf zal er zeker geen kennen.
Vandaag kreeg ik een bericht van mijn zus, gedateerd van 29 september 1915. Het is zeker dat deze ellendelingen de families uitbuiten die een van hun dierbaren in het leger hebben. Het is te hopen dat we hun namen te weten komen eens we terug in ons land zijn, om hen zodoende te kunnen teruggeven wat ze verdienen.

1 februari

Zoals het een beetje overal het geval is, wordt het leven in Calais ook duurder. Het leven in Frankrijk was sowieso al duurder dan in ons land. Maar vandaag zijn de prijzen toch wel erg hoog. Om een idee te krijgen enkele voorbeelden: brood 0,42 Fr, prijs vastgelegd door de autoriteiten, enkele dagen geleden was het nog 0,45 Fr . De prijs van het vlees varieert van 4 tot 5 Fr, aardappelen 16 Fr voor 100 kg, boter 5 Fr per kilo, 26 eieren 7,50 Fr, Hollandse kaas 5 Fr per kilo, een Neufchâtel (kaassoort) kost 0,35 Fr, Kolen 5,80 Fr per 100 kilo, petroleum 0,80 Fr per liter. De prijs van het papier is ook enorm gestegen, een gewoon blad, zoals de slagers gebruiken, kost 0,15 Fr.