31 juli
​
We hebben het front op 31 juli om 8 uur ’s morgens met de wagen in de richting van Duinkerke verlaten van waar we zijn vertrokken met het spoor richting Calais. Ik ben er de familie Ducroq gaan groeten. Al hun ruiten en enkele vazen zijn er enkele dagen geleden gebroken door de explosie van een bom die ’s nachts werd afgevuurd door een vijandelijk vliegtuig. Na gegeten te hebben in het restaurant, zijn we de namiddag gaan doorbrengen in een bioscoop, en om 19.45 u. zijn we opgestapt richting Parijs. Onderweg is de trein gestopt vóór Etaples dat het bezoek had van de nachtelijke moordenaars. Wij zien er de lichtbundels van de zoeklichten die de horizon afspeuren terwijl we de explosies van de bommen en de projectielen horen. We verliezen meer dan een uur, en na de omweg via Le Treport, doordat de weg naar Amiens zich onder het vuur van het moffenkanon bevond, komen we rond 9 uur ’s morgens aan in Parijs.

26 juli
​
Deze morgen vond de uitreiking van de decoraties plaats. Ik moest deze bijwonen om er het kleinood van de Leopolsorde te ontvangen die mij begin dit jaar werd toegekend. Alle titularissen waren verzameld op het voetbalplein gelegen tussen Alveringem en Oeren. Ik ben ernaar toe gereden met de auto van ons hoofdkwartier, maar ik ben eerst tot Oudekapelle gereden dat zich niet ver van de hulppost bevindt die ik twee jaar geleden nabij Kaaskerke bemande. In Alveringem heeft de kerk zwaar geleden, en vele huizen van het plein, waaronder het aanpalend huis naast dat van De Sutter, waar ik heb gewoond, zijn vernield door het bombardement. Ook in Fortem veel ruïnes, zo ook op de weg naar Oudekapelle. Van dit laatste dorp blijft er sinds lang niets meer over.
Op het plein werden wij op een lijn geplaatst, de officieren vooraan, vervolgens de soldaten. Tegenover ons bevond zich een infanteriecompagnie om de eer te bewijzen, en de muziekkapel van het 13de Linieregiment om een van de flanken af te sluiten.
Om 10.30 u. kwam generaal Dechesne[1] aan om de ceremonie te leiden. Deze begon onmiddellijk nadat de generaal was onthaald volgens de gebruikelijke gewoonte. Vervolgens overhandigde hij de Leopoldsorde, de Kroonorde, de Militaire medaille en het Oorlogskruis. De ene na de andere, na het afroepen van onze naam, boden we ons voor hem aan. Hij feliciteerde ons terwijl hij het erekruis op de borst speldde en hij sprak ons enkele woorden toe. Hij sprak me van de reis in de Dauphiné die ik van plan was om te maken vanaf 1 augustus eerstkomend en waarvan hij op ik weet niet welke manier had kennisgenomen. Gedurende de hele tijd liet het muziek van zich horen. Na een défilé door de erecompagnie werd de ceremonie om 11 uur afgesloten. Ik keerde terug met dezelfde wagen die me had gebracht. Het had geregend tot 10.15 u., het bleef bewolkt tot 11.15 u., het moment waarop het opnieuw begon te regenen.


[1] Bevelhebber van de 4de Infanteriedivisie

21 juli - Nationale feestdag
​
Deze morgen heeft er een Te Deum plaatsgevonden ter gelegenheid van de verjaardag van onze onafhankelijkheid. Wat een ironie! Sinds bijna vier jaar bevindt ons land zich onder de Pruisische laars, en onze families kreunen onder het juk van de bezetter terwijl wij sindsdien ronddwalen, als een moderne Ulysses, op enkele vierkante kilometer terrein die ons nog resten. Maar wat maakt het uit dat we onafhankelijk waren, en omdat we het een dag waren, zullen we het altijd zijn!!! Het zij zo, leve deze ideale onafhankelijkheid. Wat mij betreft zal ik het maar vieren wanneer het land zal gezuiverd zijn van de vijand en wanneer het me zal gegeven zijn om in alle vrijheid mijn vrouw en mijn kind tegen mijn hart te drukken. Maar jammer genoeg zie ik dit zachte moment nog niet in het verschiet en ik denk zelfs dat nog lange maanden zullen verstrijken.
Vandaag heeft men me mijn ordonnans ontnomen die sinds meer dan twee jaar bij mij was. Ik betreur dit sterk. Het moet nu eenmaal. Het zijn geen gelukkige momenten die we op dit ogenblik mogen verwachten. 

20 juli
​
Zoals bijna elke nacht zijn de vijandelijke vliegtuigen boven ons hospitaal gepasseerd om een een streek in het noordwesten te gaan bombarderen waar we een grote brand hebben zien oplichten. De berichten zijn goed. De Fransen hebben een grote vooruitgang geboekt rond Soissons. Vijfduizend gevangenen en vijftig kanonnen zijn reeds in hun bezit. Dit geruststellende bericht zal ons toelaten om morgen onze nationale feestdag waardig te kunnen vieren. Een kaart van 11 juni van mijn geliefden ontvangen.
 

15 juli
​
Het is 14 juli geweest. Landbouwer Macke heeft naar aanleiding van de nationale feestdag een varken geslacht en mij uitgenodigd om deel te nemen aan de maaltijd die hij gisteren gaf. Ik ben er dus naar toe gegaan en heb er een voortreffelijke dag doorgebracht, ondanks de regen die niet ophield met neer te vallen. De velden en vooral mijn tuin hadden er nood aan.
 

11 juli
​
Al drie dagen brengt de wind grote zwarte wolken over die zo goed waren om gisterennamiddag uit te barsten. Het heeft de ganse nacht geregend, en de druppels op ons dak van asfaltkarton veroorzaakten een karakteristiek geluid die me verhinderden om te slapen. Vandaag wisselen regen en wind elkaar af. We zijn verplicht om ons op te sluiten in onze logementen waar, bij sommigen onder ons, het water ons blijft achtervolgen.
We houden ons bezig met het kweken van dieren: wij hebben reeds een varken dat met de resten van de keukens met het oog vetter wordt. We verwachten jonge konijnen voor wie we ruimschoots voedsel hebben. Daarbij heeft onze kattin jongen, ik amuseer me om haar huishouden bezig te zien. Ach! Men moet in deze situatie niet moeilijk doen over de invulling van zijn vrije tijd.

8 juli
​
De droogte begint onrustwekkend te worden. Het zou meer dan tijd zijn dat het regent voor onze moestuin. Niets groeit door gebrek aan water.

5 juli
​
Elke avond trekken vliegtuigen richting Frankrijk om er de gebruikelijke moorden uit te voeren.

1 juli
 
Ik ben zeer tevreden met mijn onderkomen. Ik heb het goed ingericht. Er is veel groen rond de barakken en een goed gevulde moestuin die ik verbeter door middel van zaden die ik nog liggen had en met nieuwe die ik me vandaag nog heb aangeschaft. De omgeving is zo stralend door de mooie zon die ons op dit moment overlaadt. Ook de avonden zijn mooi, ook al hebben we elke avond grote doortochten van vijandelijke vliegtuigen die, na de gebruikelijke ‘ontvangst’, verderop in het midden van Frankrijk bommen gaan droppen.
Gisteren heb ik de voorstelling van ‘Cloître de Verhaeren’ in het ‘Théâtre de la Reine’ in Hoogstade bijgewoond[1].


[1] Het ‘Théâtre de la Reine was een van de vier frontschouwburgen tijdens de oorlog. et theater was gevestigd in het Veldhospitaal in het gesticht Clep van Hoogstade.