28 juni
​
Tussen 2 treinen door begeef ik me naar Calais om er een dringende zaak te regelen bij de 2de Companie des subsistants[1]. Bij mijn terugkeer ontmoet ik Jules en Georges, die de dag voordien uit Parijs teruggekeerd waren.
 


[1] De companies de Subsistants werden opgericht op 13 januari 1915. Hun taak bestond er in om de militairen verwijderd van hun eenheid, dwz ontslagen zieken en gewonden, verlofgangers etc te voorzien van onderdak, levensmiddelen en soldij. Tevens werd hun vertrek naar hun eenheid van hieruit geregeld en gecontroleerd.
Qua organisatie werd er een officier aangesteld om dit meestal administratief werk te klaren. De verantwoordelijke officier, meestal de Commandant van een in de regio gelegerd Opleidingscentrum, kon dan het nodig aantal manschappen mobiliseren om de karweien uit te voeren. Het bureel van de compagnie fungeerde ook als rekruteringsbureau.
http://forumeerstewereldoorlog.nl/viewtopic.php?p=177154

26 juni
​
Vandaag heeft de koningin een concert voor de soldaten bijgewoond, opgeluisterd door de violist Isaye en de zangeres mevrouw Croiza. De koningin zat op een stoel uit mijn logement.

22 juni
​
Onze vliegtuigen vliegen constant over het dorp en de omgeving. Ze worden overvloedig gebombardeerd door de moffen. We moeten ons vaak verschansen tegen rondvliegende stukken ijzer die van bovenaf komen.

19 juni
​
Hier ben ik dan in Wulpen, waar ik bij de koster logeer. De kamer waarin ik verblijf is fatsoenlijk. Vooral omdat het een kamer in een dorp betreft, is ze zeer goed bemeubeld, in tegenstelling tot wat men vaak tegenkomt. Mijn eerste zorg is dan ook om er een paar te laten verwijderen. Om aan mijn wensen te voldoen krijg ik een regimentsinfirmerie toegewezen. Dat zal me alle dagen wel een uur of twee bezighouden. Alle stafofficieren zitten verspreid, maar we eten wel altijd samen.

17 juni
​
Morgen verlaten we De Panne en gaan we ons in Wulpen vestigen. We keren dus terug naar de vuurhaard.

16 juni
​
De storm is vandaag gaan liggen en we kunnen weer buitenkomen. Zo lijkt de tijd vlugger voorbij te gaan. De dagen schijnen eeuwig te duren. Het is om gek van te worden, doelloos als ik ben. Als ik toch maar nieuws van mijn liefste familie mocht krijgen, maar nog altijd niets. Ik ging een dame opzoeken die in opdracht van Félicie naar mij had gevraagd. Het is een zekere mevrouw Fourbiseur die van Willebroek zou zijn, waar ze in de crèche van De Nayer zou werken. Zij is het die mama Thomas begeleide wanneer die uit Willebroek vertrok bij de inval van de Duitsers in die stad. Ze heeft me beloofd om nieuws van mij over te brengen naar Félicie, die het op haar beurt, zodra ze kan, zal overmaken aan mijn lieve echtgenote.

14 juni
​
Sinds we in De Panne zijn heeft de muziekkapel van het regiment ons enkele keren per week een klein concert gegeven na het diner. De kolonel heeft evenwel verboden composities te spelen van componisten die behoren tot naties die met ons in oorlog zijn. Gaan we in dezelfde val trappen als de Fransen na 1870? Laat ons alles wat Duits is of ervan afkomstig niet op de index plaatsen, maar laat ons toch niet verketteren alles wat we voordien bewonderden.
Vanavond zetten we onze klok een uur vooruit. Dat zal uiteraard een grote winst opleveren. Misschien wordt de overwinning er wel door versneld.

13 juni
​
Er woedt al twee dagen een zware storm langs de kust. Het regent zonder ophouden en de zee is zeer woelig, zelfs in die mate dat de verdedigingspalen uitgerukt werden. Onmogelijk om buiten te komen. Omstreeks 19u30 ’s avonds spoelde het lijk van een Pruisische officier op het strand aan. Waarschijnlijk gaat het om de piloot van het vliegtuig dat drie weken geleden geborgen werd.

11 juni
​
Wat een triestige huwelijksverjaardag, mijn lieve Mélanie. We zijn nu 9 jaar getrouwd, en daarvan zijn er bijna twee dat we mekaar niet meer gezien hebben en dat we maar nu en dan nieuws van mekaar kregen. Hoeveel verjaardagen zullen we moeten vieren wanneer ik terugkom, mijn liefste Mélanie?. Ervan uitgaand dat we mekaar in goede gezondheid zullen weerzien. Ah, mijn liefste echtgenote en liefste Augustake, wat zie ik er naar uit jullie terug te zien. Ik moet nu stoppen want mijn ogen worden vochtig.

10 juni
​
Ik ben sinds gisteren terug uit Parijs. Nooit zag ik de stad zo mooi als nu. Overal bloemen en groen. Men kan er niet zien dat er oorlog is. Het komt me voor dat er zoveel beweging is als voorheen. De museums, het Pantheon en Les Invalides zijn echter gesloten. Toch heb ik dit laatste monument kunnen bezoeken. Versailles is ook gesloten. De enige afleiding die men er heeft is een wandeling in het park, dat er volgens mij verwaarloosd bij ligt. Ik was tevreden over mijn reis. Dat gevoel werd nog versterkt door het nieuws van de overwinning van de Engelse marine en de grote zege van de Russen in Volhynie en Galicië.

1 juni
​
Vandaag wordt mijn Mienken zes jaar! Zes jaar! Daar waar ik haar verliet toen ze 4 jaar en 2 maanden was. Hoe lang gaat deze scheiding nog duren? We zien nog geen einde aan onze verbanning en toch houden we er de goede moed in. Wat zou ik graag bij jullie, mijn twee teergeliefden, zijn geweest om die verjaardag samen te vieren!
De verloven voor officieren en soldaten werden toegestaan. Het mijne werd vastgelegd op de 2de. Ik zal dus vandaag vertrekken om 7 dagen in Parijs door te brengen. Ik ben blij dat ik me na 22 maanden eens aan het militaire milieu kan onttrekken. Ik vraag me trouwens soms af of er op deze wereld nog iets anders bestaat. Ik zal ervan profiteren om gans de stad terug te bezoeken.