31 augustus
​
Hoe verveel ik me! Als dat nog lang moet duren, weet ik niet wat er van mij zal worden. De zon heeft zich verwaardigd om zich vandaag te tonen en met haar ook de vliegtuigen, wat niet verhindert om het gewone ‘concert’ met zich mee te brengen. Rond gans het dorp buldert het kanon en zonder ophouden zie ik de Pruisische obussen ontploffen in de duinen voor mijn venster. Wanneer zullen we deze helse muziek niet meer moeten aanhoren?
 

30 augustus
​
Sinds gisteren is het weer verschrikkelijk. Regen, onweer en wind hebben zich gebundeld om ons te teisteren, alsof we van dat nog niet genoeg zouden gehad hebben.

29 augustus
​
Ik ben hier gelogeerd bij de burgemeester van Wulpen. Ik heb een goede en comfortabele kamer. Hoe dikwijls zal ik nog van logement veranderen voor dat ik thuis terugkeer bij mijn lieve vrouw en mijn klein Augustake? Al deze nieuwe oorlogsverklaringen - want vandaag vernemen we dat Duitsland de oorlog heeft verklaard aan Roemenië - gaan zeker het einde bespoedigen van deze Europese ramp.

28 augustus
​
Wij verlaten morgen De Panne om terug te keren naar Wulpen. Ons verblijf is niet erg aangenaam geweest. Het weer is ons niet gunstig geweest. Wij vertrekken nochtans met een goed gevoel omdat we vernemen dat gisterenavond Roemenië zich met ons heeft verbonden om de ‘valk van Centraal-Europa’ te verslaan op hetzelfde ogenblik dat Italië de oorlog heeft verklaard aan Duitsland.
 

25 augustus
​
Ik ga naar Calais om er tarbot te zoeken.

21 augustus
​
Sinds we terug gekomen zijn in de De Panne lacht het weer ons nauwelijks toe. Het is ronduit slecht en koud. Men zou zich eind oktober wanen. Wij hebben nog geen zomer gehad en het najaar lijkt me sterk in gevaar. Indien we maar konden terugkeren bij onze dierbare families, zouden we elk weer als allerheerlijk ervaren. Helaas! Wij zijn er echter niet.
 

20 augustus
​
Ik heb Emile Hambersin ontmoet en ben door hem te weten gekomen dat hij bij het begin van de veldtocht enige tijd in de buurt van mama Thomas in Willebroek (n.v.d.r. de schoonmoeder van Liessens) heeft verbleven. Wij hebben lange tijd gepraat over de familie. Hoe dikwijls moet zij sindsdien niet gezegd hebben: ‘Och heere God, a leven toch!’

17 augustus
​
Een brief van mijn lieve vrouw en mijn lieve Augusta is me komen troosten en geeft me nieuwe moed. Hij is gedateerd op 11 juni. Ik stel met veel verdriet vast dat niets van mij hen bereikt. Dat ligt nochtans niet aan het niet schrijven.

16 augustus
​
Een telegram die me door Jules is gestuurd op 9 oktober 1914 is me vandaag overhandigd. Beter laat dan nooit.

15 augustus
​
Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaart! Het feest van mijn dierbare moeder! Voor de derde keer zal de dag voorbij gaan zonder dat ze mijn wensen ontvangt. Wat een lange martelgang! Deze dag die over het algemeen in vreugde voorbij gaat is op dit ogenblik intriest en eindeloos lang. Ik weet nauwelijks iets te verzinnen om de tijd door te brengen. De zon is nauwelijks opgegaan of ik wens al om de nacht terug te zien en deze laatste is nog eindelozer omdat ik niet slaap. Mijn slapeloosheid heeft zich opnieuw van mij meester gemaakt, en met haar mijn kwellende gedachten. Ik zie dan opnieuw de zoete dagen van vroeger, en in combinatie met de zwaarmoedigheid en het rouwgevoel van vandaag huiver ik en voel ik de dood in mijn gemoed. Eertijds omgeven door affectie leef ik nu in het midden van algemeen egoïsme. Waarom zou men zich bezig houden met zijn buur? Zal hij morgen nog leven? De zelfkwelling is voor mij de grootste vijand. Hij sloopt mijn energie en stompt mijn wil af? Ik bestrijd het wel omdat ik mijn twee liefsten wil terugzien. Zal mijn brein weerstaan aan de kracht. Ik heb schrik, ik heb echt schrik.

13 augustus
​
Ik ben gaan dineren bij het 12de Linieregiment in Izenberge waar ik was uitgenodigd door Van Bleyenberghe en majoor Aug. Descamps. Ik heb er een mooie namiddag doorgebracht. Om vijf uur heb ik er een concert bijgewoond dat door het muziekregiment werd gegeven. De chef en de muzikanten die me zagen maakten duidelijk dat ze me met plezier terugzagen. Ik herinnerde me dan dat het dat muziekstuk was dat bij mijn laatste concert in het kamp van Beverlo werd gespeeld.

10 augustus
​
Ik heb deze morgen Siebenhaller uit Mechelen ontmoet. Hij is hier met zijn ganse familie. Deze avond is de zee lichtgevend op een manier die ik nog nooit heb gezien. Het is werkelijk schitterend.

9 augustus
​
Jules (n.v.d.r. de broer van Auguste) is gisteren de dag bij mij komen doorbrengen en we hebben lange tijd gebabbeld over onze dierbare familie.

6 augustus
​
Ik betrek in De Panne de kamer die ik twee maanden geleden had in de villa Miramar. Net zoals tijdens mijn laatste verblijf zal ik mijn tijd doorbrengen door te werken of thuis te lezen, en door te wandelen langs het strand of in de duinen. Mijn eerste zorg deze morgen was om een bad te nemen want hiervan zijn we normaal wel verstoken. Vijf officieren nemen die morgen om vijf uur ook hun bad in zee, maar twee zijn er niet meer uit gekomen. Hun lichaam werd drie uur later op het strand gegooid. Wat een domme dood voor een militair indien hij er zo zijn hachje moet bij inschieten, beter is het te eindigen door een oorlogsprojectiel. Dat doet er mij aan denken dat het weinig heeft gescheeld dat ik door een dakpan werd getroffen in Lier. Wat een weg heb ik sindsdien niet doorlopen!
Gisteravond zijn we om de tijd te verdrijven naar de bioscoop gegaan. Nooit zag ik belachelijker en idioter films. Maar ik moet zeggen dat ze altijd goed genoeg zijn voor degenen die ze gaan bekijken. Wat mij betreft was ik beschaamd om er te zijn. De meesten van zij die zich in de zaal bevinden, gaan er enkel naar toe om geluid te maken of te horen maken. Gedurende het hele spektakel laat men de toeters van auto’s horen, claxons, fluitjes, en men slaat op de deksels van potten. De meest uiteenlopende kreten worden uitgestoten, de meest dwaze kwinkslagen worden gelanceerd. Men zou zich in een gezelschap van krankzinnigen wanen. Echt waar! Dat geeft een erbarmelijk idee van de officieren vandaag, want ik moet er aan toevoegen dat deze voorstelling enkel bestemd is voor officieren. De directie van deze onderneming lijkt me intelligent door zo te handelen. In elk geval houdt zij er niet van aan de soldaten te tonen hoe degenen die hen moeten sturen en begeleiden, zich in huiselijke kring gedragen. Voor mijn part zal ik geen voet meer zetten in dat ‘huishouden’.

5 augustus
​
We verlaten Wulpen om voor 24 dagen op rust te gaan in De Panne.