31 december
​
Voor ons dooft het jaar 1916 treurig uit. We hadden gehoopt dat het ons de vrede zou brengen en dat wij het zouden zien eindigen in het midden van onze dierbare families. Dat is een ontgoocheling gebleken. Ondanks alles overleeft de hoop en groeit de moed.

28 december
​
Vandaag is de 8ste Brigade samengesteld en het 8ste en 18 Linieregiment zijn een feit. Ik ben toegevoegd aan het 8ste Linieregiment, maar blijf de regimentsdokter van beide in afwachting dat het 18de zijn eigen dokter krijgt.

27 december
​
We zijn dus voor de vierde keer op rust in De Panne. De wegen zijn merkwaardig om te zien op het ogenblik van een verandering van inkwartiering. Veel troepen en eindeloze colonnes van wagens bewegen zich in de twee richtingen. Men ziet de meest uiteenlopende zaken vervoeren. Iedereen transporteert een klein meubilair dat hij heeft kunnen samenstellen. Bij de meesten bestaat al hun hebben en houden uit een houten kader waarin enkele draden zijn gespannen. Dat alles moet een bed met een vering voorstellen. Men moet zien met welke zorg ze het omringen, en er is zeker reden toe. Het grootste aantal onder hen heeft geen bed meer gezien sinds de dag dat we met de veldtocht begonnen zijn. In alle compagnieën zijn er vele honden, en dat van alle rassen. Van een gewone straathond tot de mooiste jachthonden. De fox-terriers domineren niettemin, en de reden hiervoor is dat we hen het beste hebben gevonden tegen de ratten die ons teisteren.
Bij onze aankomst in De Panne geeft men aan allen, officieren en soldaten, een kleine handtas in de vorm van een grote portemonnee, een geschenk van de koning en de koningin. Sinds enkele dagen praat men veel over de vrede. Natuurlijk snakken we er naar en wensen het vurig. Ah! Onze families terugzien. En nochtans, indien het België niet in zijn integriteit herstelt zullen we er niet naar vragen. Onze offers mogen niet nodeloos zijn geweest. Al het bloed dat gevloeid heeft schreeuwt om wraak. Wij willen niets gemeen hebben met die horde van moordenaars en brandstichters, en indien wij niet het volledig herstel van ons land kunnen hebben, zullen we vragen om de oorlog verder te zetten en we zijn klaar om het harde leven vol van gevaren verder te zetten dat we binnenkort al negenentwintig maanden leiden. 

25 december
​
Het is dus Kerstmis. Hoe triestig is het weer. Het regent en de wind blaast zoals een orkaan. We gaan binnenkort deze droevige en koude plaats verlaten. De 27ste namelijk zullen we opnieuw ondergebracht worden in De Panne. Morgen vertrekt mijn assistent met een deel van mijn bagage zodat mijn kamer klaar en verwarmd zal zijn bij mijn aankomst. Ik denk dat ik vergeten ben om te zeggen dat ik mijn eigen kachel heb, een andere. Aangezien het onmogelijk was er om water op te koken om me een kop thee klaar te maken, heb ik me enige tijd geleden een legerkooktoestel doen maken met een bewaarbak waarin men vijf koperen buizen voor de wieken heeft gesoldeerd. Het werkt op alcohol. Een driepikkel in demonteerbaar aluminium draagt de verwarmingsbak. Het is origineel maar praktisch. Niettemin heb ik het vervangen door een komfoor op basis van brandstofdruk, mooier natuurlijk en groter dan wat ik me in de handel heb aangeschaft. Ik heb dus mijn huishouden bij mij dat zonder duur te zijn het leven toch zo aangenaam mogelijk maakt. Welke vreemde toestanden! Een comfortabel huis bezitten met elektriciteit en centrale verwarming en op zo geringe afstand zich moeten tevreden stellen met twee kleine koffers voor mijn spullen en mijn linnengoed, een witte houten kist die mijn kooktoestellen, het bijbehoren en een kleine lamp bevat. Een tweede kist met mijn brandhout. Een derde met mijn steenkool waarvan de bak gevuld is met deze brandstof, een braadpan, een kleine tafel en een kapstok. Dat is mijn gans meubilair. Het is schamel maar het is me dierbaar. Zo draag ik er ook zorg voor. Wat zou ik doen indien ik iets zou missen ? Door het huidige weer zou men er niet kunnen aan denken om het te vervangen. Morgen dus zal dit gelukkige meubilair de reis ondernemen naar De Panne waar we gedurende zevenentwintig dagen gaan herstellen. Als kerstcadeau ontvangen we sigaretten en als nieuwjaarscadeau een portemonnee in de vorm van een schoudertas.
 

21 december
​
Het weer is nog altijd afschuwelijk. We zijn niettemin naar De Panne gegaan en hebben er een best aangename namiddag doorgebracht. Het is waar dat het er altijd zo is wanneer we naar deze huidige hoofdstad van België gaan. Niets anders dan  onze voeten op een modderige grond zetten, vervult ons hart met vreugde. Men moet in Wulpen geleefd hebben om dat te begrijpen.
Vandaag zijn de eerste bevelen verschenen voor de reorganisatie van het leger. Een groot aantal nieuwe regimenten zijn gecreëerd. Het 8ste Linieregiment moet leiden tot de oprichting van het 18de. Bij welke van de twee zal ik gevoegd worden? Ik weet het nog niet maar het zal niet lang duren om het te weten te komen. 

16 december
​
Geen enkele gebeurtenis de moeite waard om te vertellen doet zich voor. Mijn notities lijden er sterk onder.

11 december
​
De dagen volgen elkaar op en lijken op een ontmoedigende manier op elkaar. Niets komt de eentonigheid van ons bestaan breken. Enig intellectueel leven bestaat niet meer, en men is het lezen moe. Gaan wandelen, men moet er niet aan denken. De wegen zijn slecht begaanbaar. Het is dus in mijn kamer dat ik me altijd bevind. Men dringt er bij mij wel op aan om acht dagen in Parijs door te brengen. Maar wat zou ik er doen gedurende deze korte dagen? Eenmaal om zes uur is alles er gesloten. Ik zou er me opsluiten zoals hier. Waarom dan die lange reis ondernemen? Ach, indien ik wist dat ik er mijn twee liefsten zou ontmoeten, al was het maar voor een ogenblik, ik zou onmiddellijk vertrekken. Maar helaas! Dat geluk zal me nu nog lange maanden niet gegeven zijn.

6 december
​
Sint-Niklaas. Ik wens vurig dat deze heilige mijn twee geliefden niet vergeten heeft. Ik ben overtuigd dat dat mijn lieve vrouw zal gezorgd hebben voor mijn liefste Augustake, en dat de kleine van haar kant tenminste niet de afwezigheid zal merken van haar grootste vriend op aarde. Welk angstig leven moet haar deel zijn! Gelukkig dat ze me nog steeds in Calais in veiligheid wanen. Indien ze wisten waar ik me bevind, zou ik zelf geen moment van rust hebben. Want gevoelig zoals ze is zou mijn lieve Mélanie er niet tegen bestand zijn.

5 december
​
Sinds gisteren dooit het en opnieuw leven we in een waar moeras. Hoe lang en oneindig zijn de dagen. Zal er dan nooit een aangename verandering zijn in dit bestaan? Mochten er dan nog enkele nieuwtjes zijn die ons van onze geliefden zouden bereiken. Maar niets altijd niets.

2 december
​
Gisteravond heb ik een symfonie- en harmonieconcert bijgewoond dat aangeboden werd door het 13de Linieregiment. Uitstekende muziek. Ik heb er van enkele mooie momenten genoten. Na deze uitvoering drukte de generaal de wens uit om me aan de piano bezig te horen, en hij heeft me er bij de arm mee naar toegenomen, op dezelfde wijze heeft hij me bedankt. Zoals altijd heb ik er met mijn marsopvoering een groot succes gehad.