31 oktober
​
Vierde conferentie over “Het ontstaan van de aarde enz.”
 

30 oktober
​
Hartelijk gefeliciteerd, mijn liefste Mélanie, ter gelegenheid van jouw verjaardag. Spijtig genoeg ben ik niet bij jou om het samen te vieren. Dat is nu al de vierde maal dat we op die datum ver van mekaar verwijderd zijn. Wat zullen we verjaardagen moeten vieren bij onze terugkeer. Zullen we volgende keer al herenigd zijn? Ik durf er, gezien de omstandigheden, niet te veel op te tellen. En toch hoop ik er ten stelligste op.
Gisteravond is er opnieuw een luchtaanval geweest op de steden in de omgeving. De kanonnade heeft ongeveer een uur geduurd. Het huis daverde ervan. Vandaag steek ik voor de eerste keer het vuur aan in mijn kamer. Het komt me voor dat ze daardoor wat intiemer wordt. Ik werk gans de dag aan wetenschappelijke onderwerpen en dat maakt me gelukkig. Nochtans, indien we vooruit zouden kunnen kijken, zou ik nog gelukkiger zijn omdat ik in de eerste plaats dichter bij mijn familie zou zijn, en ook dat ik mijn personeel beter zou kunnen huisvesten. Want dat is in geen geval zo in de huidige situatie. In de zomer is het nog te doen, maar nu de winter voor de deur staat laat hun logement veel te wensen over. We denken dat we binnenkort zullen moeten verhuizen, want dagelijks voeren onze tropen raids uit aan de IJzer en maken tientallen gevangenen en maken ook veel materiaal buit, waaronder mitrailleurs en minenwerfer.

29 oktober
​
Vermits het weer tamelijk goed is, maken we ’s namiddags lange wandelingen, hetzij in Gravelines, Grand, Petit Fort Philippe, Andruick of in Marck. Zo gaat d namiddag voorbij en schijnt de tijd minder lang.

26 oktober
​
Derde conferentie over “De oorsprong van de aarde enz.”

23 oktober
​
Tweede conferentie omtrent “De aarde vanaf het ontstaan tot het verschijnen van de mens”.

22 oktober
​
Het is feest vandaag wanneer we vernemen dat deTeutonen een catastrofe in de lucht meemaakten. Vijf of zes van de elf zeppelins vernietigd. Het is spijtig dat alle moordenaars die ze bemanden niet geroosterd werden. Ver daarvan, nu ze gevangengenomen zijn, zullen ze in de watten gelegd worden. Dat is verschrikkelijk.

20 oktober
​
Ik ben vandaag naar Gravelines geweest om een bed te kopen voor Georges. Ik zag er slogans op de muren, zoals: “Vlamingen eischt uwe rechten”. De verraders, want anders kunnen ze niet genoemd worden, die op dit moment moeilijkheden willen zaaien, zouden tegen de paal moeten gezet worden. Men kan er zeker van zijn dat het handlangers van de moffen zijn.

18 oktober
​
Onnoemelijk geluk, vreugde zonder weerga bij het ontvangen van de portretten van mijn twee geliefden. Ik kan het niet laten ze te bewonderen en aan de borst te drukken. Het doet deugd te zien dat ze er allebei stralend uitzien. Boven al de schrijfsels, is het dat me bevestigt dat het hen aan niets ontbreekt, dat ze niets tekortkomen. Wat is Augustake gegroeid. Ik heb haar achtergelaten als een klein kind en zal haar, zolang het nog duurt, terugzien als groot jong meisje. Ook jij, mijn lieve echtgenote, ziet er erg gezond uit, alhoewel je kapsel er een beetje verward uitziet. Wat ben ik gelukkig jullie beeltenissen in mijn bezit te hebben. Twee maanden geleden stuurde ik jullie ook al een foto van mezelf. Het zou me genoegen doen te vernemen dat jullie hem gekregen hebben. Op die manier zullen jullie ook gerust zijn wat mij betreft.

17 oktober
​
Het 8ste linieregiment verlaat vandaag Oye om te gaan kantonneren in St.-Folquiers en omgeving. Ik ben mijn makkers gaan dag zeggen voor hun vertrek. Het regiment wordt vervangen door het 20ste, die ons praktisch allemaal vreemd zijn. Langzaamaan groepeert de divisie zich om naar het front te trekken. Met wat voor doel? Is het voor een offensief of om een sector te bezetten? We zullen het weldra weten. Deze voormiddag ben ik begonnen met een serie conferenties over “De aarde vanaf de oorsprong tot de creatie van de mens”.
Wat een gelukzalig gevoel kreeg ik omstreeks 11 uur. De postbode overhandigde mij een kaartje van mijn twee teergeliefden, gedateerd op 29 september. Wat heeft mij dat plezier gedaan! Het maakt me blij vast te stellen dat ze nu op de hoogte zijn van de eretekens die me werden toegekend voor bewezen diensten. Jullie stellen het allebei goed, dat is het voornaamste. Wat een kwelling echter dat we mekaar niet vrijuit kunnen schrijven, en altijd omschrijvingen te moeten gebruiken om mekaar te verstaan. Het is zo triestig om mekaar nooit iets intiems te kunnen zeggen. Triestig is ook het nieuws van de dood van tante Sidonie. Bij mijn terugkeer, van zodra ik kan, zal ik eerst en vooral onze geliefde overledenen gaan begroeten. Er zijn er inmiddels reeds twee. De lijst mag daarbij voor lange tijd ophouden.

15 oktober
​
Het weer blijft uitermate slecht. Ganse dagen regen en wind.

12 oktober
​
In Calais aangekomen om 11u33. Gedineerd en dan met de wagen terug naar Oye rond 15 uur. Mijn sectie zit nog steeds op dezelfde plaats en mijn bezittingen zijn in goede staat.

11 oktober
​
Het weer is wat verbeterd, want tot nog toe viel er veel regen. In de namiddag wandeling naar Bagatelle, een enclave in het Bois de Boulogne. ’s Avonds om 22u40 vertrek naar Calais.

10 oktober
​
Deze namiddag zijn we naar de plantentuin geweest. Het is een zeer mooi park, maar de verzameling dieren die er gehouden wordt kan niet tippen aan de zoo van Antwerpen. Misschien heeft de lange duur van de oorlog er iets mee te maken.
’s Avonds gingen we naar de bioscoop. Ik zag slechts één film, maar het was wel een mooie: Mater Dolorosa.

9 oktober
​
Aangezien ik me bepaalde werken niet heb kunnen aanschaffen, begeef ik me naar de nationale bibliotheek om er nota’s te nemen voor een conferentie die ik op het zicht heb, in verband met de creatie van de aarde tot het verschijnen van de mens. De leeszaal is immens en het aantal boeken nog imposanter. Van elk boek dat in Frankrijk uitgegeven wordt moet er een exemplaar gedeponeerd worden. Er moeten bepaalde formaliteiten vervuld worden om er toegang toe te krijgen. Het lukte mij om toegang te krijgen. Ik moest wel een uur wachten op het gevraagde boek. Dat is nogal lang, vooral omdat mijn momenten schaars zijn.

8 oktober

Ik begeef me naar verschillende uitgevers om boeken te kopen, waarbij een insectenatlas voor mijn Augustake. Wat een ontgoocheling. Er is geen enkel exemplaar meer beschikbaar en zo lang de oorlog duurt zullen er geen meer bijgedrukt worden. Arm Mienken , ik zal je dus niets kunnen meebrengen bij mijn terugkeer. In de namiddag maken we een wandeling in de stad.