30 september

Morgen vertrek ik voor 12 dagen met verlof. Een deel ervan ga ik doorbrengen in Parijs. De generaal heeft er nogmaals op aangedrongen dat ik bij hem zou gaan, maandag 1 oktober in de voormiddag.

29 september
​
Ik heb inlichtingen over het luchtbombardement op Calais. Er werden ook bommen geworpen op het grote militaire hospitaal. Een dokter en 7 patiënten werden gedood, en veel anderen gewond. In de stad zelf zijn veel huizen beschadigd en vielen er veel slachtoffers. Achttien mensen hadden zich in een kelder verstopt, slechts twee kwamen er levend uit.
Om 21u30 vanavond horen we duidelijk de kanonnen bulderen uit de richting van Duinkerke en ook naar Engeland toe. Er vindt vast een luchtaanval plaats, want we hoorden de motoren overvliegen.

27 september
​
Er woedt momenteel (het is nu 9 uur ’s avonds) een grote luchtaanval op Calais. Wat een spektakel! Geronk van motoren, kanongebulder, explosies van schrapnels, alles samen een duivelse herrie van jewelste. Overal ziet men ontploffingen in de lucht. De lucht is ervan vervuld. Het flitsen van de kanonnen, de lichtkogels en de vele zoeklichten die naar alle kanten gericht worden, zorgen voor een feeëriek schouwspel. In al zijn gruwel is het toch mooi. We zijn het spektakel gewoon geworden, maar nooit in de intense mate als nu.

26 september
​
Gisteren ben ik naar Calais geweest om er een uiteenzetting van dokter Mignon bij te wonen. Helaas moesten we op het einde van het tweede deel de zaal ontruimen omdat Duitse vliegtuigen bommen op de stad kwamen gooien.

20 september
​
Het gaat beter met mijn oog. Ik word belast met het opleiden van brancardiers voor de ganse divisie. Ik ging vandaag naar Calais om boeken te zoeken die ik voordien niet gevonden had. Ik zal naar Parijs moeten om ze aan te schaffen. Brancardierscursus van de divisie.

18 september
​
Het weer blijft mooi. Ik kreeg een brief van juffrouw Michel, om me uit te nodigen om enkele dagen bij haar familie te gaan doorbrengen in Wimereux. Helaas zal ik niet kunnen gaan gezien de bindvliesontsteking aan mijn linkeroog, die nog altijd niet beter is.

14 september
​
Sedert gisteren kamp ik met een bindvliesontsteking aan de linkse kant. Vooral bij het lezen heb ik er veel last van, ik kan maar één oog gebruiken. Tegelijkertijd moet ik ook hoesten. Het is evident dat er correlatie is tussen beide.
De 12de ’s avonds is een trien met verlofgangers gebombardeerd in het station van Rosendaël (Duinkerke nvdr). Er vielen 32 doden en meer dan 50 gewonden, waaronder zowel Belgen, Engelsen en Fransen, die allemaal op verlof vertrokken.

12 september
​
Weergaloze vreugde. Ik ontvang een kaartje van mijn twee teergeliefden met nieuws over de ganse familie. Iedereen is in goede gezondheid. Tussen de lijnen lees ik spijtig genoeg dat er geldzorgen zijn. Ik ga dat in de mate van het mogelijke proberen te verhelpen.
Gisteren ben ik naar Calais geweest om een boek te kopen en tegelijkertijd ging ik ook zien welke schade de recente vliegtuigraid had aangebracht. Het is betreurenswaardig. Er waren meer dan negentig doden en talloze gewonden. Onder de doden waren er 45 Duitse gevangenen en 27 Chinese werkmannen, 7 Franse soldaten, enkele Engelsen en 3 burgers.

11 september
​
Ik geef vandaag een conferentie over het Roelantslied.

9 september
​
Vandaag heb ik een feest bijgewoond, gegeven door het 8ste linieregiment en het 4de artillerieregiment samen. Luitenant-generaal Michel was er ook en het grootste deel van het feest is hij naast mij komen zitten. Dat werd erg opgemerkt. Mijn vriend De Smedt, die reeds gans de oorlog al het mogelijke doet om de briefwisseling met mijn geliefde familie te vergemakkelijken, vergezelde me.

6 september
​
Mijn ordonnans is terug uit Engeland. Hij was er op verlof en bracht me het gevraagde ondergoed en boeken mee die hij voor me kocht. Ik voorzie me voor de winter want binnenkort zullen we waarschijnlijk in een sector zitten waar het moeilijk zal zijn om ons wat dan ook aan te schaffen.

4 september
​
Gisteravond heruitgave van het concert. Alle steden werden opnieuw gebombardeerd. Grevelingen: 5, maar geen slachtoffers. In Calais liet het blijkbaar slechter af. Men spreekt van een zestigtal slachtoffers. Andruick moet ook goed bedeeld geweest zijn. Ik kan dat alles vaststellen door mijn venster. Twee dagen geleden werd het hospitaal L’Océan in De Panne geraakt door een obus uit een langeafstandskanon. Er zouden soldaten gedood zijn en verpleegsters gewond.

3 september
​
Gisteravond was zeer geagiteerd. De vijandelijke vliegtuigen zijn in groten getale boven de steden in de buurt komen vliegen, maar ze zijn, zoals gewoonlijk, ontvangen met forse kanonskogels. Veel schrapnels explodeerden in de buurt van mijn sectie. Het schijnt dat Duinkerke het hard te verduren kreeg. Alle Anamieten die er aan het werk waren zijn de stad uitgevlucht.

1 september
​
Het weer is nog steeds afschuwelijk. Sedert dinsdag (het is vandaag zaterdag) heb ik in mijn geneeskundige formatie dagelijkse uiteenzettingen georganiseerd, beurtelings voor alle officieren van mijn sectie. Ik ben begonnen met een causerie van twee dagen over de verstikkende gassen die gebruikt worden. Wanneer ik mijn uiteenzetting vandaag wou beginnen, werd ik aan de telefoon geroepen bij de luitenant-generaal, die me liet weten dat hij me om 13u45 mijn medaille van de Kroonorde wou opspelden, die me onlangs toegekend werd, in het bureau van de generale staf van het 8ste linieregiment, in aanwezigheid van alle officieren. Op het afgesproken tijdstip kwam de generaal aan en sprak me onmiddellijk toe: « Mon cher Liessens, le Roi m’a chargé de la très agréable mission de vous remettre le bijou de l’Ordre de la Couronne que vous avez si bien méritée.  Toujours on vous trouve présent, non seulement présent de corps mais aussi d’esprit.  On vous trouve toujours prêt à rendre service à tout le monde.  Je vous félicite vivement ; » et me prenant la main, «  je vous ai déjà dit ma façon de vous juger quand j’ai eu l’occasion remettre la croix de guerre. » Daarna speldde hij me de medaille op de borst. Wanner ik hem naar zijn wagen begeleidde hield hij halt en zei nog dat zijn echtgenote verwachtte dat ik een paar dagen bij haar zou gaan doorbrengen. Ik vroeg hem om een geschikte datum vast te leggen. Hij antwoordde: “Ga maar wanneer u wil, het is aan u om te beslissen.” Ik beloofde dan dat ik zou gaan wanner het weer opnieuw mooi zou worden. Wanneer de luitenant-generaal vertrokken was werd ik nog gefeliciteerd door de kolonel van het 8ste en alle officieren die hem omringden.