31 augustus
​
Het regent zonder ophouden. Wij leven in een echte modderpoel. Gisteren en eergisteren was het weer nog afschuwelijker geworden als gevolg van een bijzonder krachtige wind die van het westen waaide. Vele bomen werden ontworteld, vanuit mijn venster zie ik er twee die in het veld neerliggen.
Af en toe ontvangen wij voor onze zieken en ons personeel giften in de vorm van ondergoed, handdoeken, zeep, sigaretten, aalbessen- en appelsienenconfituur, sirop d’or[1], citroen- en muntbonbons. In feite is dit alles welgekomen bij hen die zich geroepen voelen om ervan te genieten. De geschenken bereiken ons een beetje van overal. Verenigde Staten, Australië, maar vooral van Engeland.
 
 


[1] Liessens bedoelt hier waarschijnlijk golden syrup, een Britse stroop die gemaakt werd van rietsuiker of suikerbieten.

29 en 30 augustus
​
Conferentie over gifgassen gegeven.
 

27 augustus
​
Altijd regen! Wat een triestig leven leiden we hier. De ganse dag blijf ik tussen mijn vier muren, met als enig gezelschap mijn treurige gedachten. Hoe weegt deze inactiviteit op mij. Men moet een stalen karakter hebben om niet gek te worden. Geen enkele afleiding bestaat er hier, en tot overmaat van ramp verhindert het slechte weer ons om te gaan vissen, wat ons meest aangenaam tijdverdrijf vormt. Wanneer zal deze vermaledijde oorlog stoppen.
 

25 augustus
​
Wat een regenweer! Sinds gisteren regent het om te zeggen zonder ophouden. Welke winter gaan we hebben! Men lukt er niet in om de tarwe binnen te halen, en de aardappelen worden slecht. Bij meerdere oogsten die ik hier heb zien binnenhalen heb is twee derde verrot. Voor onze mess vinden we er geen meer terug. Binnenkort zullen we ons aan de rijst moeten zetten. Onze intendance[1] heeft zojuist voorgeschreven om aan de mannen rijst in plaats van aardappelen te geven. Wat zal het daarna zijn? Wee de vijanden die me in handen zouden vallen! Geen enkele, zelfs een gekwetste zal geen genade vinden! Ah! Dat het lot zorgt dat ik er enkele te pakken krijg! Wat een genot zou ik hebben om ze te doden!


[1] De intendance is een dienst in het leger die verantwoordelijk is voor de bevoorrading van kleding en voeding.

22 augustus
​
Tot vandaag heb ik steeds gehoopt om mijn dierbare familie nog dit jaar terug te zien, op dit ogenblik verdwijnt deze hoop. Ik begin te geloven dat een nieuwe winter zich zal voegen bij onze ballingschap. Ik zou me troosten als we na dit alles dat ras van bandieten en moordenaars zouden kunnen uitroeien. Kunnen jullie, mijn liefsten, het hoofd bieden tot de volgende zomer. Wat een vreselijke gedachte!

21 augustus
​
Het weer is opnieuw mooi geworden en ik heb hetzelfde soort leven hernomen als in Bourbourg.

17 augustus
​
Het nieuws van het front wordt beter. Het offensief is opnieuw begonnen en Langemark is reeds in onze macht. Onze divisie rekent erop om van het ene moment op het andere naar voor te marcheren. Moge onze mars niet vóór Brussel halthouden!

10 augustus
​
Wat een afgrijselijke maand augustus! Het doet niet anders dan regenen, terwijl we nood hebben aan goed droog weer voor zowel de oogst als voor het offensief van de geallieerden. 

6 augustus
​
Ik ontvang vandaag een kaart van mijn vrouw en mijn Augustake, gedateerd op 16 juli. Met plezier zie ik dat de vakanties begonnen zijn. Op die manier zijn mijn geliefden opnieuw de ganse dag bij elkaar. Mijn bedoeling is nooit geweest om mijn dochtertje zo vroeg naar school te sturen en door deze ongelukkige tijd stel ik het nog minder op prijs. Want voor mijn lieve vrouw was het de scheiding van degene die me het meest aan haar doet denken. Het is met grote vreugde dat ik verneem dat het kleintje goed heeft gewerkt en ik ben blij waarmee ze hiervoor wordt beloond. Liefste Mélanie, hoe dankbaar ben ik je hiervoor dat je tegen het kind hebt gezegd dat ik het ben die haar dit speelgoed toestuur. Hoe fijngevoelig van jou! Ik ben er je uiterst dankbaar voor! Wanneer zal ze me dit allemaal kunnen tonen. Ik vrees sterk dat dit niet voor het volgende jaar zal zijn.  Want het slechte weer is alles komen verstoren.

3 augustus
​
Het is vandaag exact drie jaar geleden dat ik mijn lieve vrouw en kind heb verlaten. Drie jaar dat ik in ballingschap leef en om zo te zeggen zonder nieuws. Drie jaar ook dat wij ons op hetzelfde punt bevinden, en nog altijd niets dat ons toelaat om op korte termijn een verandering te verhopen. Onze aanval die zich enkele dagen geleden zo glansrijk heeft ingezet, is stilgevallen door het slechte weer.[1] Men zou zeggen dat alles tegen ons samenspant. Sinds dinsdag, en we zijn nu vrijdagavond, heeft het niet opgehouden met regenen. Ik vraag me af wat de toekomst ons brengt op het vlak van voeding. De tarwe ligt plat en de aardappelen staan onder water. Gaat zich bij de plaag van de oorlog ook nog de honger voegen? Wegens het verschrikkelijke weer is mijn reis naar de Haute Savoie ook uitgesteld.
Ik voeg bij deze notities enkele beoordelingen van de voornaamste Franse kranten met betrekking tot de rol die door België in deze wereldoorlog is gespeeld, dit naar aanleiding van de derde verjaardag van de inval van de Teutoonse horden in ons dierbaar en ongelukkig land.


[1] Liessens verwijst hier naar de zogenaamde Slag om Ieper die officieel op 31 juli 1917 van start ging.