14 juni

Ik krijg een brief van mijn lieve echtgenote en van mijn broer Jules. Hoe gretig zijn we niet om het nieuws van onze geliefde afwezigen te lezen!

11 juni

Onze huwelijksverjaardag! Ver weg van mijn lieve echtgenote en mijn kleine Augustake breng ik die triestige dag door. Acht jaar zijn we nu getrouwd, waarbij ik me perfect gelukkig heb gevoeld. Het is wel zo dat er bijna een heel jaar verloren is gegaan, namelijk: het jaar van deze verschrikkelijke oorlog. Hoeveel maanden gaan we nog verliezen! Mijn ongeduld om mijn twee teergeliefden terug te zien stijgt alsmaar.

Op slag gaan er twee evenementen voorbij die we gewoonlijk met de familie vieren: de geboortedatum van Augustake, op 1 juni en de dag van ons huwelijk. Twee belangrijke datums van geluk, dat ik sedert 11 juni 1907 voortdurend heb gekend.

7 juni

Ik krijg nieuws van mijn moeder en mijn zus. Ze uiten hun hoop om mekaar spoedig terug te zien. Ik denk echter dat het nog enige tijd zal duren eer ons dat heuglijk feit zal te beurt vallen.

5 juni

Een taube (nvdr: Duits vliegtuig) vliegt over de stad en dropt zeven bommen, waarbij een oude vrouw omkomt.

3 juni

Ik krijg de mogelijkheid het hospitaal te bezoeken dat opgericht werd door mevrouw de hertogin de Sutherland, en ik word ook aan haar voorgesteld. Het is een hospitaal in tenten, dat prachtig uitgerust is. Er is plaats voor 120 gewonden. Een tent wordt gebruikt als mess voor de dames die er werken. Wij spelen er muziek. Vanop afstand bekeken lijken de tenten op een roodhuidendorp. Ik heb er de gewoonte van gemaakt het zo te noemen. Ik zie het telkens als ik naar Bourbourg ga, gezien het slechts op 300 meter van de mess gelegen is.