29 november 1915
​
Ik verneem deze morgen dat nog eens twintig schepen die ik niet geteld had in de haven zijn binnengevaren. Het weer is slecht, het regent en het waait hard. Dat is de dooi. Een hotel zoals dit is zo treurig aangezien er zo weinig volk is! Ik ben niettemin tevreden met de rust die ik genomen heb en blij met mijn uitstap. Het heeft mijn dagelijkse sleur wat doorbroken. Ik ben op tijd teruggekeerd om aanwezig te zijn bij de begrafenis van de oude tante. Weinig volk omwille van de ellendige tijd die we doormaken.

28 november 1915
​
Ik breng de ganse dag door met op het strand te wandelen. Een luchtschip vliegt boven Boulogne en overdag tel ik 55 schepen die de haven van Boulogne binnen- of buitenvaren. Er heerst een grote drukte. Aan tafel ontmoet ik enkele Belgische officieren. Terwijl ik er ben springt er een groot raam kapot door de warmte van de haard die zich te dicht bij de muur bevond.

27 november 1915
​
Sinds de 24ste was ik niet meer bij Ducrocq teruggekeerd. Het huis is nu in rep en roer als gevolg van het overlijden dat zich heeft voorgedaan. Aangezien de begrafenis pas de 29ste zou plaatsvinden, beslis ik om de stad in de namiddag te verlaten, en ben ik naar Ambleteuse gegaan om uit te rusten, vooral omdat ik er tot maandag niet thuis zou horen. Gelukkig dat het weer mooi is, alhoewel het hard gevroren heeft. Ik kom rond vijf uur aan in het hotel en maak onmiddellijk een wandeling op het strand. Wat is het donker en koud.

24 november 1915
​
Vandaag is de oude tante gestorven die bij meneer Ducrocq-De Wilde woonde. Zij is zachtjes heengaan als gevolg van aftakeling.

20 november 1915
​
Ik ontvang een brief van meneer Vanden Baere die me nieuws geeft van mijn lieve vrouw en mijn lief Augustake. Geen enkele van mijn brieven bereikt hen. Gelukkig dat deze onbekende vriend hen de mijne kon overhandigen. Dat lucht me een beetje op en ik spreek de wens uit dat wij ondanks alles via hem kunnen communiceren.

16 november 1915
​
Jules verandert van dienst. Hij is aangeduid als hoofd van het station van Gravelines. Ik ga er met hem naar toe. Ik denk dat hij het er zeer goed zal hebben. Deze morgen om 11 uur probeert een Duits vliegtuig over de stad te vliegen. Maar, gewaarschuwd door het luchtafweergeschut en opgejaagd door onze vliegtuigen, slaat hij op de vlucht zonder de kans gehad te hebben om kwaad aan te richten. 's Avonds ontploft een torpedo op de torpedoboot Exopette die zich in de haven bevindt, hij doodt twee matrozen, slaat het achterste weg van een schip, en vernielt alle tegels in de omgeving.

15 november 1915
​
Ontgoocheling. Men had me voor vandaag mijn aanstelling tot regimentsgeneesheer 1ste klasse aangekondigd en ik stel vast dat men net voor mij gestopt is. Ik heb dus nu het nummer één. Het zal dus voor een volgende keer zijn.

14 november 1915
​
Dag van het feest van de koning, omdat men dit jaar beslist heeft om dit met een dag te vervroegen. Met een kameraad ontvlucht ik de stad, we maken een uitstap naar Ambleteuse en eten in Wissant. In de namiddag maken we een wandeling op het strand en in de duinen. Om 5.30 u. keren we terug naar Calais.

12 november 1915
​
Nog altijd zonder nieuws. Lieve Mélanie en Augustake, wat doen jullie op dit ogenblik? Zolang dat jullie mijn brieven maar ontvangen. Omdat jullie vandaag voor mij niet moeten vrezen, maar ik wel voor jullie allen. Maar ik weet dat jullie althans in veiligheid zijn.

1 november 1915
​
Allerheiligen. Sinds gisteren zijn we hier met een verschrikkelijk weer gezegend. Een razende orkaan heerst over Calais. Er valt een hevige regen die de dagen nog triestiger maakt dan ze al zijn. Ondanks het weer worden de kerkhoven veel bezocht en overal worden kransen neergelegd op de graven van de soldaten die gevallen zijn voor het recht en de vrijheid.
Ik ben zeer gedeprimeerd door het uitblijven van nieuws van mijn familie. In de gelukkige tijd toen het nog vrede was, brachten we deze dagen in de familie door. Na onze plichten aan onze betreurde doden op het kerkhof van Willebroek, brachten we de dag door bij mevrouw Thomas. Wat is er van deze gemeente sindsdien geworden? Geen vaderlijk huis meer, geen gelukkige bijeenkomsten meer. Ver van mijn lieve vrouw en klein Augustake. Ver van mijn huis, levend in een vreemde kamer, niemand dicht bij mij die wat affectie vertoont. Bediend voor mijn geld en gehaat door velen, vooral door de plantrekkers, omwille van de positie die ik bekleed, en van de onophoudende jacht die ik op hen maak. Door hieraan te denken word ik triestig en ontmoedigd.