Blog Archives

28/3/1915

28/3/2015

28 maart

Sinds een paar weken hebben wij met vier kameraden de gewoonte opgevat om – eenmaal de dienst afgelopen is – naar Ambleteuse te gaan om te dineren en er de namiddag door te brengen. Het is vandaag de derde keer dat we er ons naartoe begeven. Ambleteuse heeft een zeer aangenaam en mooi strand. Onder een zonnestraal is het er werkelijk fraai uitziend. Ook komen we steeds meer opgewekt van onze excursie terug. Bij mijn terugkomst vind ik een brief van Georges die me laat weten dat hij in een hospitaal in Calais in behandeling is. Zoals het verwacht wordt ga ik er naar toe voor een consultatie. (…) Hij komt van het front aangetast door een beginnende blindedarmontsteking. Het is denk ik niet nodig om de vreugde te beschrijven die we ervoeren om elkaar te ontmoeten. Sinds onze scheiding in Oostende is er zoveel gebeurd! Mijn lieve zuster, hoe gelukkig ga je zijn bij de melding van dit nieuws. Geen vrees en ongerustheid meer! Hij is momenteel in veiligheid.

27/3/1915

27/3/2015

27 maart

Een taube (vliegtuig) dropt deze morgen rond 6.30 uur bommen op de stad. Hij werd verwelkomd met kanonvuur. Er zijn niet meer dan enkele materiële vernielingen. Die dag ontvang ik een brief van Jules die me nieuws vraagt alsook één van Georges. ’s Avonds ga ik om de tijd te doden naar de cinema. Om 8 uur stopt alles opeens. Enkele ogenblikken later vraagt men ons om de zaal te verlaten, zeggende dat er een alarm is geweest dat een zeppelin werd aangekondigd. Men laat constant de noodklok gaan, en in de stad klinken de klaroenen om te gaan schuilen. Men haast zich, maar niemand protesteert want iedereen rept zich om thuis geraken. De nacht is kalm.

23/3/1915

23/3/2015

23 maart

Ik krijg nieuws van Jules (nvdr. zijn broer) die me een brief van mijn moeder en mijn zuster overhandigt. Ik antwoord er onmiddellijk op. Lieve moeder! Hoe moet ze niet in ongerustheid leven! Geduld! Het zullen binnenkort de moeders van onze vijanden zijn die zullen weten wat het is om door triomferende legers gescheiden te zijn van hun naasten. Maar zij zullen nochtans niet vergeten wie de echte bewakers van de beschaving zijn, overwegende dat het daarom is dat wij gedurende bijna acht maanden tegen de barbarij strijden.

Een nachtelijk luchtbombardement

Onder het groot firmament, vol met schitterende sterren, heeft de nacht zich over de stad uitgestrekt. Al het licht is gedoofd, alles is kalm en stil. Enkel de schildwachten op de versterkingen en de klokken boven de torens waken over de rust van de bewoners. Plots maken het gerinkel van de noodklok gevolgd door een enorme explosie de slapers wakker en waarschuwen hen dat een zeppelin over de agglomeratie vliegt. Weldra maken het geloei van de kanonnen en het ritmisch geratel van de mitrailleurs er deel van uit. In een oogwenk is iedereen op de been. Radeloos haasten sommigen zich naar de vensters of in de straat, anderen verschuilen zich in de kelders om er een denkbeeldige schuilplaats te vinden. De zoeklichten, buitengewoon mobiel, doorzoeken de ruimte op zoek naar de nachtelijke moordenaars, om hen over te leveren aan de artillerie. Aan de hemel verschijnt het vluchtige oplichten van de uitbarsting van de schrapnels die men naar de onzichtbare vijand schiet. Van tijd tot tijd lijken vuurtongen van het hemelgewelf naar beneden te komen die exploderen met een slag op het moment dat zij de grond raken. Het zijn brandbommen die de Duitsers willekeurig op de stad laten vallen, hiermee vrees en dood zaaiend. Het geluid van de kanonnen, de ontploffingen van de schrapnels, het geknetter van de mitrailleurs, het gerinkel van de noodbel, het geronk van de motoren vormen een onbeschrijflijke kakafonie. Men zou zich bij het laatste oordeel wanen. Maar na drie kwartier valt dit gedruis stil. De noodklok zwijgt, het geronk van het vliegtuig verwijdert zich en verdwijnt geleidelijk. De kanonslagen volgen elkaar minder snel op en stoppen uiteindelijk. De stilte valt opnieuw in. De stedelingen keren ofwel nog vol angst terug naar hun bed, de anderen die vrezen voor een terugkeer installeren zich zo goed mogelijk in hun kelder om er de rest van de nacht door te maken. En terwijl men de doden verzamelt en de gewonden verzorgt, keren de moordenaars, trots op hun sinister exploot, triomfantelijk terug naar hun schuilplaats.

21/3/1915

21/3/2015

21 maart

Omstreeks kwart na middernacht hebben we een nieuw alarm gehad. We zijn gewekt door kanongebulder en zien de luchtprojectoren zoeken in de hemel. Maar alles blijft tot dit beperkt. Wij kwamen overdag te weten dat de zeppelin die zich in de richting van Calais bewoog, het raadzamer had gevonden om niet de confrontatie met onze artillerie aan te gaan. Dezelfde dag ondernemen we met vier een nieuwe uitstap naar Ambleteuse, deze is even aangenaam als deze van acht dagen geleden. Dat maakt dat de nachtelijke moordenaars naar de achtergrond verdwijnen.

20/3/1915

20/3/2015

19 en 20 maart

Ik ontvang een brief van Georges en één van M. Ponty die me zo een brief bezorgt van mijn lieve vrouw en van mijn lieve Augusta.

18/3/1915

18/3/2015

18 maart

Deze nacht hebben we een nieuw bezoek gehad van de Teutoonse moordenaars met hun zeppelin. Hoe moedig zijn ze toch! De lafaards houden zich op 1500 meter hoogte om ongelukkige arbeiders te doden. Wat een nacht! Wat een lawaai! En hoe luguber. De lichtkolommen van de zoeklichten gaan van het ene punt van de horizon naar het andere op zoek naar het luchtmonster, en met elkaar interfererend vormden zij alle soorten geometrische figuren. Van tijd tot tijd ziet men een immense rode vlam die uit de hemel lijkt te vallen. Het zijn brandbommen die vanuit de zeppelin gelanceerd worden. Terwijl voor onze ogen het spektakel afspeelt, krijgen ook de oren ook hun deel. Terwijl de bomexplosies afwisselen met het kanongebulder en de explosies van schrapnels mengt zich hier af en toe ook een geweerschot tussen evenals de ritmische slagen van mitrailleurs. Dat duurt op die manier ongeveer een half uur. Resultaat: een twintigtal bommen werden uitgeworpen, ze doden zeven bedienden van de spoorwegen in twee wagens die vuur vatten, verwonden twaalf andere personen en beschadigen enkele gebouwen waaronder de Onze-Lieve-Vrouwkerk. De gebroken ruiten zijn ontelbaar.

Dezelfde dag ontvang ik een brief van mijn twee lievelingen, gedateerd op 3 maart. Deze dierbare brief heeft me een gelukkige afleiding bezorgd, en de slapeloze nacht is vlug vergeten.

14/3/1915

14/3/2015

14 maart

Nadat mijn dienst achter de rug was, maak ik met drie vrienden een uitstap naar Ambleteuse. We brengen er een aangename dag door en dineren er goed.

van 8 tot 13/3/1915

13/3/2015

Van 8 tot 13 maart

Het leven kabbelt monotoon verder.

7/3/1915

7/3/2015

7 maart

Er bereiken me in één keer twee brieven van mijn vrouw, een van 7 februari en een van 28 januari. Met welke gretigheid heb ik ze beiden gelezen. Vanaf de 29ste januari had ik geen nieuws meer ontvangen. Het was zo spijtig dat ik niet dichter bij mijn twee liefsten was wanneer mijn lievelingen ziek waren, en des te meer omdat mijn lief Augustake zoveel heeft afgezien. Gelukkig dat ze op dit ogenblik helemaal hersteld zijn.