30 mei
​
Ik ben dus in Roesbrugge, waar ik logeer in een winkel aan de rand van het dorp. Twee barakken doen dienst als hospitaal. Ze zijn erg slecht gelegen, vlakbij de straat, waar er een constante beweging is van auto’s en andere voertuigen. Dat doet veel stof opwaaien zodat ademen moeilijk wordt en er hangt ook een ondraaglijke stank. Kortom, alles is aanwezig om er een miserabele infirmerie van te maken.
Vanavond is het dorp gebombardeerd.

28 mei
​
Gisteravond terwijl we een spelletje loodje schieten (met stuivers naar een kurk met muntstukken erop gooien) speelden, zoals elke dag na het avondeten, vielen er obussen op 300 m van ons. Het duurde gans de nacht en nog steeds in de voormiddag. ’s Avonds vielen er ook obussen op Stavele en Roesbrugge. Vanmiddag herbegon het weer, hetgeen belooft voor onze rust, want het is daar dat we ons morgen gaan installeren.

26 mei
​
Het is al twee dagen bewolkt, hetgeen zorgt voor kalme nachten. Vandaag in de namiddag schijnt de zon weer en het kanon laat zich dan ook weer horen. We zullen binnenkort deze sector verlaten en ik ga een hospitaal installeren in Roesbrugge, op een kilometer van hier.

24 mei
​
Gans de dag wind met orkaankracht en ’s avonds viel de regen met bakken neer. De griepepidemie neemt af.

22 mei
​
Deze morgen om 6 uur is er een obus ontploft op 75 m van de barak waarin mijn persoonlijke officier verblijft.

20 mei

Wat deed het deugd om twee brieven te krijgen van mijn teergeliefden, gedateerd op 17 april en dit na de zware nacht die we meemaakten. Vijandelijke vliegtuigen en kanonnen hebben ons gans de nacht belaagd. Tamelijk veel projectielen floten boven onze hoofden in de richting van het station van Waaienburg. Er zijn 5 obussen vlakbij mijn hospitaal gevallen. Ik was zo gelukkig jullie geschriften te lezen en ik bedank jullie beiden voor de gelukwensen. Ik betreur het echter dat ik die verjaardag niet samen met jullie kan vieren, net zoals misschien de vele die nog zullen volgen en deze die voorbij zijn. Wat een monsterfeest zullen we niet houden bij mijn terugkeer. Maar wanneer zal dat zijn? Dat is een probleem dat we op dit moment niet kunnen oplossen. Jullie kunnen het jullie niet voorstellen hoe gelukkig ik ben om te leren dat mijn kleine Moukske zoveel aanleg heeft voor het intellectuele werk. Ik hoop haar binnenkort te kunnen helpen.

17 mei
​
Het is uitzonderlijk warm voor de tijd van het jaar De nachten zijn helder en daar profiteren de vijandelijke vliegtuigen van.
Ik beschik nu over 300 bedden.

16 mei
​
Drie moffenvliegtuigen zijn twee van onze worsten (observatieballonnen) komen in brand schieten, maar ze hebben er een dure prijs voor betaald. Twee zijn er boven onze linies neergeschoten. Deze middag is er een Frans vliegtuig neergekomen in een veld naast mijn infirmerie. De piloot bleef ongedeerd en het vliegtuig liet geen schade op. We hebben de piloot uitgenodigd met ons te komen dineren.

15 mei
​
Het aantal zieken neemt zonder ophouden toe. Ik ben verplicht om het aantal bedden te vermeerderen van 170 tot 230. Het werk wacht niet, maar inmiddels zijn drie van mijn verplegers en een dokter ook aangetast. Ik krijg 100 nieuwe gevallen per dag binnen.
Gisteravond zijn de moordenaars nog eens bezig geweest. Ze hebben bommen gegooid op Klein-Leisele, waaronder twee van 300 kg. Om hun doelwit goed te zien lanceerden ze eerst lichtkogels. Onnodig te zeggen dat die luchtaanval een grote herrie veroorzaakte.

12 mei
​
Mijn hospitaal ligt overvol. De griepepidemie die er momenteel heerst houdt ons dag en nacht op de been. Ik heb tot 70 nieuwe patiënten per dag. Om steeds genoeg bedden ter beschikking te hebben moet ik er ongeveer evenveel ontslaan.

9 mei
​
Zoals gewoonlijk deze nacht fel bombardement en geschut, maar gedurende al dat gedruis passeerde er op de weg een Engels regiment, muziekkapel op kop. Het was zeer eigenaardig om de muziek te horen te midden van al dat lawaai.
Deze morgen weer een kaartje van mijn teerbeminden, gedateerd op 7 april. Zoals steeds is mijn vreugde groot. Het zit me echter dwars te zien dat je de wijn wil wegdoen Is dat om aan geld te geraken? Waarom heb je me, indien dit het geval zou zijn, vorige keer geschreven dat er niets aan de hand was. Wat een triestige zaak. En zeggen dat ik geld teveel heb, maar dat ik reglementair maar 500 frank per maand mag opsturen.

8 mei
​
Vandaag, iets voor 10 uur, is in de buurt van mijn hospitaal een vijandig vliegtuig neergehaald door een van de onze. Ik heb het in vlammen zien opgaan. De twee moffen die het bemanden waren dood. Ons vliegtuig, eens zijn exploot uitgevoerd was, maakte nog 3 rondjes boven zijn slachtoffer en ging er dan vandoor.

6 mei
​
Ik krijg een kaartje van mijn liefste familie, gedateerd op 13 maart. Het doet me plezier dat alles goed gaat met hen.

5 mei
​
Vredesgeruchten doen opnieuw de ronde. Zal het deze keer toch gebeuren? We wensen het allemaal, zonder het te durven hopen, want we zijn het allemaal moe. Het gebrek aan nieuws van onze families zit er voor veel tussen. Het is nu bijna 4 jaar dat we naar vrede snakken, ongelukkiglijk geloof ik niet dat ze nabij is. De hydra steekt nog steeds de kop op en blijft agressief. Zolang ze niet verslagen is moeten we niet aan vrede denken. Slechts wanneer ze die prijs zal betaald hebben zullen we gerust kunnen leven. Laten we al onze moed bijeenrapen om tot het einde door te gaan opdat onze kinderen toch dergelijk onheil zouden meemaken. Dergelijke gruwelijkheden vullen de mensheid met weerzin. Te weten dat de mens zich tot koning van de schepping durft uit te roepen. Redelijkerwijs zouden we hem helemaal onderaan de ladder moeten zetten. Zelfs het meest stupide dier zou zoiets niet doen.

3 mei
​
Vanaf het vallen van de duisternis wordt de intensiteit van de kanonnade opgevoerd, en dat duurt zo voort tot ’s ochtends, zodat we de rust niet krijgen die we overigens zeker verdienen, gezien onze lange dagen.