29 november
De nacht van 29 op 30 november is het zeer slecht weer, de wind is zo onstuimig dat hij me verhindert om te slapen.
De nacht van 29 op 30 november is het zeer slecht weer, de wind is zo onstuimig dat hij me verhindert om te slapen.
|
26, 27 & 28 november
Ik zet mijn dienst verder evenals mijn opzoekingen voor verschillende personen. Op die manier begeleid ik er de 28ste en de 29ste naar de depots van Wissant-Griz-Nez en Vieille-Eglise. 24 november
’s Avonds komt Delwande zijn vrouw vervoegen. Deze verlaat Calais definitief op 30 november om naar België terug te keren, en mevrouw Stevens de 29ste om zich naar Saint-Malo te begeven waar haar man en haar vader zich bevinden. Beiden hebben brieven voor onze dierbare vrouw bij. Elke dag om 17 uur vindt de briefing van de algemeen geneesheer plaats. De 24ste verander ik van verblijfplaats en betrek ik een kamer in de Rue Neuve 101. Een charmante familie. De familie Ducrocq biedt me een eetkamer aan die als bureau kan dienen. Ik heb er heel wat mooie uren doorgebracht, vooral door het slechte weer dat ons is gegund. Het klimaat van Calais is beslist even slecht als dat in ons land. In de Rue Neuve heb ik een zeer goede kamer bij mevrouw Cnapelinkx, een zeer moedig persoon. Al mijn vrije uren, ze zijn wel schaars, breng ik door bij meneer Ducrocq. 25 november
’s Avonds de 25ste gedurende de briefing komt men me melden dat mevrouw Liessens me vraagt. Ik laat dit twee keer herhalen omdat ik mijn oren niet kan geloven. Een grote emotie maakt zich van mij meester, en ik haast me uit de zaal om mijn vrouw in mijn armen te drukken. Ik zoek haar tevergeefs, maar spoedig stelt een andere vrouw Liessens zich aan mij voor, de vrouw van een luitenant van mijn regiment. Een bittere ontgoocheling die spoedig vergeten is. De moeilijkheden van de reis kennende van al de dames die ik reeds heb ontmoet, ben ik blij dat zij (de vrouw van Albert Liessens, nvdr) niet het lange en moeilijke traject van Brussel naar Calais ondernomen heeft. Mevrouw Liessens is ook op zoek naar haar man. Zoals bij de andere dames doe ik mijn best om aangenaam te zijn. Ik heb deze vriendelijke dame gedurende haar verblijf in Calais meerdere keren teruggezien, en bij een van de gesprekken die ik met haar had, was ze zo vriendelijk om te beloven om een brief voor mijn lieve Mélanie en mijn lieve Augustake mee te nemen. 23 november
Wij maken met bovengenoemde vriend (De Vischère, nvdr) een afspraak voor ’s avonds. De dames vervoegen ons op het moment dat we aan tafel gaan. Uiteraard nodigen we hen uit voor het eten. Wij waren verheugd om dankzij hen nieuws van onze families en ons land te horen, en zij waren blij dat ze ons aantroffen want anders hadden ze niet geweten waar te gaan of te lopen. De hele tijd dat ze in Calais gebleven zijn, hebben we de avonden op dezelfde manier doorgebracht. Nochtans vanaf… (tekst niet verder aangevuld, nvdr) 22 november
's Avonds ga ik bij mijn vriend De Vischère waar we zouden afspreken om samen te souperen. We zijn immers de restaurants beu . Men komt hem melden dat twee vrouwen naar hem vragen. Ik wil me terugtrekken, maar hij houdt me tegen zeggend dat het misschien twee vrouwen zijn die inlichtingen komen vragen betreffende een van hun naasten en dat ik meer dan hem in staat zou zijn om deze te verstrekken. Ik blijf dus en ik zie mevrouw Stevens en mevrouw Delwande binnenkomen. De eerste houdt een brief van mijn vrouw in haar hand. Groot was mijn verrassing toen ik deze twee dames zag die op zoek waren naar hun man en die me sinds een uur probeerden te ontmoeten. De Vischère kende immers noch de ene noch de andere. Wij stellen ons bijgevolg tot hunner beschikking en beginnen onze eerste stappen (om hen te helpen). 21 november
Nieuwe brief van mijn geliefden, maar komende van Holland deze keer. 20 november
De 20ste begeeft ik me per auto naar Ambleteuse. Het landschap van deze streek is zeer mooi. De hele tijd volgen we de kustlijn en het terrein is zeer heuvelachtig. Ambleteuse heeft een mooi strand. Hoe mooi moet het hier niet zijn in het seizoen! Op de terugweg vind ik een brief van mijn lieve vrouw gedateerd op 4 en 5 november. Ik beantwoord hem onmiddellijk omdat de boodschapster morgenvroeg naar België terugkeert. 19 november
De 19de 's morgen is het landschap wit van de sneeuw. 18 november
De 18de hebben wij de eerste vrieskoude, en de … (tekst niet verder aangevuld, nvdr) 16 & 17 november
Het weer is zeer slecht. Regen en wind hebben elkaar gevonden om ons nog meer over ons ongelukkig land te laten treuren. 15 november
Deze morgen zijn de boulevards van Calais van aanschijn veranderd. Aan alle elektrische masten zijn een Frans wapenschild en drie vlaggen bevestigd, waarvan deze in het midden een Belgische is en de andere twee Franse zijn. Jammer dat het regent en de wind zo hard blaast. Deze decoratie is aangebracht ter ere van onze koning wiens feestdag vandaag wordt gevierd. Een Te Deum is gezongen in de Notre Damekerk. Deze zit stampvol. Alle Belgische, Franse en Engelse officieren die in Calais verblijven, nemen er aan deel. Deze ceremonie was in de huidige omstandigheden zeer indrukwekkend. Na het te Deum begeef ik mij naar Escalles waar ik ga dineren met de kameraden van het depot van het 6de D.A. De maaltijd is uitstekend en ik breng er een goede namiddag door. 10, 11, 12, 13 & 14 november
Het weer kan niet slechter. De wind blaast als een orkaan en de regen valt met bakken neer. Ik zet mijn consultaties verder en maak de 13de een zeer onaangenaam avontuur mee. Terwijl ik van Guînes naar Andres rijdt vergist mijn chauffeur zich van weg en neemt een zeer smalle baan. Ik merk het op, maar er is geen manier om te keren en nog minder om achteruit te rijden aangezien de weg niet breed genoeg is. Wij zijn bijgevolg verplicht om de velden te gebruiken om te draaien. De motor slaat door en de wielen draaien ter plaatse. Terwijl de chauffeur alles geeft wat hij kan, duwen mijn ordonnans en ik met alle kracht, en na een half uur van inspanningen slagen we er in om de auto op de weg en in de goede richting te zetten. Vol modder tot aan mijn knieën nemen we weer plaats en vertrekken. Deze operatie die gebeurde in een gietende regen had ons in een erbarmelijke toestand gebracht. Ik heb dezer dagen de gelegenheid , net zoals reeds meerdere malen sinds we in Calais zijn, een brief te kunnen bezorgen aan mijn vrouw door personen die terugkeren naar Brussel. Maar hebben mijn berichten hun bestemming ook bereikt? Ik weet het niet, ik koester nochtans de hoop dat tenminste een van mijn brieven in haar handen zal terecht gekomen zijn. 5, 6, 7, 8 & 9 november
Verlopen op dezelfde manier. De hele dag in dienst, lezen 's avonds. De omgeving van Calais is zeer mooi, vooral langs de kustzijde. Het binnenland is zeer heuvelachtig, en onder een zonnestraal zeer stralend. Alle dorpen van het Pas de Calais zijn bezet door Belgische troepen. In alle weiden, op alle heuvels in de duinen, op het strand vindt men ze liggend in de zon, dromend van het verre en ongelukkige vaderland, of wandelend langs de wegen om hun verveling te verdrijven. We verlangen er naar om naar België terug te keren en onze haarden terug te zien. Van deze groep mensen stijgt geen enkel lied op zoals drie maanden geleden, in de periode toen we nog tegen de verafschuwde vijand optrokken. Allen zijn treurig en ontdaan. De hoop van de wraak houdt hen nog recht. Hoeveel van onze kameraden zullen we terugzien die onlangs op een mooie zonnige dag met ons Brussel verlieten? De dood is door onze rangen getrokken en velen, velen zijn op het appel afwezig. In Calais zelf sterven dagelijks Belgische soldaten. Op 8 november steeg hun aantal reeds tot tweehonderd. Voor hun nagedachtenis vond vandaag de inhuldiging plaats van een monument op het kerkhof van de stad, op het zelfde uur dat onze moedige Koningin degenen onder onze dappere soldaten, die in onze hospitalen in de streek in behandeling zijn, bezocht en troostte. 4 november
De 4de november installeer ik mij bij dokter Jardin in de Rue Leveux 14, wat me toelaat om mijnlevenswijze te veranderen. 's Morgens ontbijt ik in een patisserie, en mijn middag- en avondmaal neem ik in een restaurant. 's Avonds om 8 uur keer ik naar huis terug en lees. Ik herneem mijn gewoonten van thuis, alleen dat ik hier alleen ben, terwijl daar mijn lieve vrouw bij mij aan dezelfde tafel zat. |
Archives
November 2018
|
