10 februari
Enkel bij het zien van de postbode deze morgen kon ik uitmaken dat hij nieuws van mijn familie bij had. Ik had het bij het rechte eind want hij overhandigde mij twee enveloppen die uit Holland kwamen, de eerste bevatte een kaart van mijn echtgenote, gedateerd op 4 januari en de andere een kaart van mijn kleine Augusta, gedateerd op 16 januari. Ik vind geen woorden om te beschrijven wat een immense vreugde ik voelde. Dat is het eerste kaartje van mijn dochter, door haar zelf geschreven. Hoe ongeduldig heb ik daar niet op gewacht. Ik stel met plezier vast dat ze veel vooruitgang heeft gemaakt en ook dat ze rechts schrijft. Haar gezondheid zal er tenminste niet onder lijden omdat ze in de school een verkeerde houding heeft aangenomen. Met het gene ze me schrijft en de lof die mijn vrouwtje Mélanie me toezwaait, word ik nog ongeduldiger hen terug te zien. Ja mijn liefste Augustake hoe gelukkig zal ik zijn je schriftje met opmerkingen te lezen. Ik hoop dat dat nog zal gebeuren in de loop van dit jaar. Wat een verandering zal ik dan aantreffen. Niet alleen bij ons thuis, maar in de ganse familie. Yvonne en Germaine zijn dus verloofd, meer dan waarschijnlijk zullen ze voor het einde van de oorlog getrouwd zijn. Ik zou liever gehad hebben dat ze een jongeman hadden gekozen die zijn plicht voor hun land hadden gedaan. Ik zal nooit veel achting hebben voor hun echtgenoten indien ze er niet alles aan gedaan hebben om ons leger te vervoegen. Wel mijn teergeliefden er zullen veel mensen zijn waar ik niets meer wens te maken hebben. Dat is bij deze beslist. Ik wil wel weten wat ze gedurende de Duitse bezetting gedaan hebben.
Enkel bij het zien van de postbode deze morgen kon ik uitmaken dat hij nieuws van mijn familie bij had. Ik had het bij het rechte eind want hij overhandigde mij twee enveloppen die uit Holland kwamen, de eerste bevatte een kaart van mijn echtgenote, gedateerd op 4 januari en de andere een kaart van mijn kleine Augusta, gedateerd op 16 januari. Ik vind geen woorden om te beschrijven wat een immense vreugde ik voelde. Dat is het eerste kaartje van mijn dochter, door haar zelf geschreven. Hoe ongeduldig heb ik daar niet op gewacht. Ik stel met plezier vast dat ze veel vooruitgang heeft gemaakt en ook dat ze rechts schrijft. Haar gezondheid zal er tenminste niet onder lijden omdat ze in de school een verkeerde houding heeft aangenomen. Met het gene ze me schrijft en de lof die mijn vrouwtje Mélanie me toezwaait, word ik nog ongeduldiger hen terug te zien. Ja mijn liefste Augustake hoe gelukkig zal ik zijn je schriftje met opmerkingen te lezen. Ik hoop dat dat nog zal gebeuren in de loop van dit jaar. Wat een verandering zal ik dan aantreffen. Niet alleen bij ons thuis, maar in de ganse familie. Yvonne en Germaine zijn dus verloofd, meer dan waarschijnlijk zullen ze voor het einde van de oorlog getrouwd zijn. Ik zou liever gehad hebben dat ze een jongeman hadden gekozen die zijn plicht voor hun land hadden gedaan. Ik zal nooit veel achting hebben voor hun echtgenoten indien ze er niet alles aan gedaan hebben om ons leger te vervoegen. Wel mijn teergeliefden er zullen veel mensen zijn waar ik niets meer wens te maken hebben. Dat is bij deze beslist. Ik wil wel weten wat ze gedurende de Duitse bezetting gedaan hebben.
