25 december
Het is dus Kerstmis. Hoe triestig is het weer. Het regent en de wind blaast zoals een orkaan. We gaan binnenkort deze droevige en koude plaats verlaten. De 27ste namelijk zullen we opnieuw ondergebracht worden in De Panne. Morgen vertrekt mijn assistent met een deel van mijn bagage zodat mijn kamer klaar en verwarmd zal zijn bij mijn aankomst. Ik denk dat ik vergeten ben om te zeggen dat ik mijn eigen kachel heb, een andere. Aangezien het onmogelijk was er om water op te koken om me een kop thee klaar te maken, heb ik me enige tijd geleden een legerkooktoestel doen maken met een bewaarbak waarin men vijf koperen buizen voor de wieken heeft gesoldeerd. Het werkt op alcohol. Een driepikkel in demonteerbaar aluminium draagt de verwarmingsbak. Het is origineel maar praktisch. Niettemin heb ik het vervangen door een komfoor op basis van brandstofdruk, mooier natuurlijk en groter dan wat ik me in de handel heb aangeschaft. Ik heb dus mijn huishouden bij mij dat zonder duur te zijn het leven toch zo aangenaam mogelijk maakt. Welke vreemde toestanden! Een comfortabel huis bezitten met elektriciteit en centrale verwarming en op zo geringe afstand zich moeten tevreden stellen met twee kleine koffers voor mijn spullen en mijn linnengoed, een witte houten kist die mijn kooktoestellen, het bijbehoren en een kleine lamp bevat. Een tweede kist met mijn brandhout. Een derde met mijn steenkool waarvan de bak gevuld is met deze brandstof, een braadpan, een kleine tafel en een kapstok. Dat is mijn gans meubilair. Het is schamel maar het is me dierbaar. Zo draag ik er ook zorg voor. Wat zou ik doen indien ik iets zou missen ? Door het huidige weer zou men er niet kunnen aan denken om het te vervangen. Morgen dus zal dit gelukkige meubilair de reis ondernemen naar De Panne waar we gedurende zevenentwintig dagen gaan herstellen. Als kerstcadeau ontvangen we sigaretten en als nieuwjaarscadeau een portemonnee in de vorm van een schoudertas.
Het is dus Kerstmis. Hoe triestig is het weer. Het regent en de wind blaast zoals een orkaan. We gaan binnenkort deze droevige en koude plaats verlaten. De 27ste namelijk zullen we opnieuw ondergebracht worden in De Panne. Morgen vertrekt mijn assistent met een deel van mijn bagage zodat mijn kamer klaar en verwarmd zal zijn bij mijn aankomst. Ik denk dat ik vergeten ben om te zeggen dat ik mijn eigen kachel heb, een andere. Aangezien het onmogelijk was er om water op te koken om me een kop thee klaar te maken, heb ik me enige tijd geleden een legerkooktoestel doen maken met een bewaarbak waarin men vijf koperen buizen voor de wieken heeft gesoldeerd. Het werkt op alcohol. Een driepikkel in demonteerbaar aluminium draagt de verwarmingsbak. Het is origineel maar praktisch. Niettemin heb ik het vervangen door een komfoor op basis van brandstofdruk, mooier natuurlijk en groter dan wat ik me in de handel heb aangeschaft. Ik heb dus mijn huishouden bij mij dat zonder duur te zijn het leven toch zo aangenaam mogelijk maakt. Welke vreemde toestanden! Een comfortabel huis bezitten met elektriciteit en centrale verwarming en op zo geringe afstand zich moeten tevreden stellen met twee kleine koffers voor mijn spullen en mijn linnengoed, een witte houten kist die mijn kooktoestellen, het bijbehoren en een kleine lamp bevat. Een tweede kist met mijn brandhout. Een derde met mijn steenkool waarvan de bak gevuld is met deze brandstof, een braadpan, een kleine tafel en een kapstok. Dat is mijn gans meubilair. Het is schamel maar het is me dierbaar. Zo draag ik er ook zorg voor. Wat zou ik doen indien ik iets zou missen ? Door het huidige weer zou men er niet kunnen aan denken om het te vervangen. Morgen dus zal dit gelukkige meubilair de reis ondernemen naar De Panne waar we gedurende zevenentwintig dagen gaan herstellen. Als kerstcadeau ontvangen we sigaretten en als nieuwjaarscadeau een portemonnee in de vorm van een schoudertas.
