6 augustus
Ik betrek in De Panne de kamer die ik twee maanden geleden had in de villa Miramar. Net zoals tijdens mijn laatste verblijf zal ik mijn tijd doorbrengen door te werken of thuis te lezen, en door te wandelen langs het strand of in de duinen. Mijn eerste zorg deze morgen was om een bad te nemen want hiervan zijn we normaal wel verstoken. Vijf officieren nemen die morgen om vijf uur ook hun bad in zee, maar twee zijn er niet meer uit gekomen. Hun lichaam werd drie uur later op het strand gegooid. Wat een domme dood voor een militair indien hij er zo zijn hachje moet bij inschieten, beter is het te eindigen door een oorlogsprojectiel. Dat doet er mij aan denken dat het weinig heeft gescheeld dat ik door een dakpan werd getroffen in Lier. Wat een weg heb ik sindsdien niet doorlopen!
Gisteravond zijn we om de tijd te verdrijven naar de bioscoop gegaan. Nooit zag ik belachelijker en idioter films. Maar ik moet zeggen dat ze altijd goed genoeg zijn voor degenen die ze gaan bekijken. Wat mij betreft was ik beschaamd om er te zijn. De meesten van zij die zich in de zaal bevinden, gaan er enkel naar toe om geluid te maken of te horen maken. Gedurende het hele spektakel laat men de toeters van auto’s horen, claxons, fluitjes, en men slaat op de deksels van potten. De meest uiteenlopende kreten worden uitgestoten, de meest dwaze kwinkslagen worden gelanceerd. Men zou zich in een gezelschap van krankzinnigen wanen. Echt waar! Dat geeft een erbarmelijk idee van de officieren vandaag, want ik moet er aan toevoegen dat deze voorstelling enkel bestemd is voor officieren. De directie van deze onderneming lijkt me intelligent door zo te handelen. In elk geval houdt zij er niet van aan de soldaten te tonen hoe degenen die hen moeten sturen en begeleiden, zich in huiselijke kring gedragen. Voor mijn part zal ik geen voet meer zetten in dat ‘huishouden’.
Ik betrek in De Panne de kamer die ik twee maanden geleden had in de villa Miramar. Net zoals tijdens mijn laatste verblijf zal ik mijn tijd doorbrengen door te werken of thuis te lezen, en door te wandelen langs het strand of in de duinen. Mijn eerste zorg deze morgen was om een bad te nemen want hiervan zijn we normaal wel verstoken. Vijf officieren nemen die morgen om vijf uur ook hun bad in zee, maar twee zijn er niet meer uit gekomen. Hun lichaam werd drie uur later op het strand gegooid. Wat een domme dood voor een militair indien hij er zo zijn hachje moet bij inschieten, beter is het te eindigen door een oorlogsprojectiel. Dat doet er mij aan denken dat het weinig heeft gescheeld dat ik door een dakpan werd getroffen in Lier. Wat een weg heb ik sindsdien niet doorlopen!
Gisteravond zijn we om de tijd te verdrijven naar de bioscoop gegaan. Nooit zag ik belachelijker en idioter films. Maar ik moet zeggen dat ze altijd goed genoeg zijn voor degenen die ze gaan bekijken. Wat mij betreft was ik beschaamd om er te zijn. De meesten van zij die zich in de zaal bevinden, gaan er enkel naar toe om geluid te maken of te horen maken. Gedurende het hele spektakel laat men de toeters van auto’s horen, claxons, fluitjes, en men slaat op de deksels van potten. De meest uiteenlopende kreten worden uitgestoten, de meest dwaze kwinkslagen worden gelanceerd. Men zou zich in een gezelschap van krankzinnigen wanen. Echt waar! Dat geeft een erbarmelijk idee van de officieren vandaag, want ik moet er aan toevoegen dat deze voorstelling enkel bestemd is voor officieren. De directie van deze onderneming lijkt me intelligent door zo te handelen. In elk geval houdt zij er niet van aan de soldaten te tonen hoe degenen die hen moeten sturen en begeleiden, zich in huiselijke kring gedragen. Voor mijn part zal ik geen voet meer zetten in dat ‘huishouden’.
