Het weer kan niet slechter. De wind blaast als een orkaan en de regen valt met bakken neer. Ik zet mijn consultaties verder en maak de 13de een zeer onaangenaam avontuur mee. Terwijl ik van Guînes naar Andres rijdt vergist mijn chauffeur zich van weg en neemt een zeer smalle baan. Ik merk het op, maar er is geen manier om te keren en nog minder om achteruit te rijden aangezien de weg niet breed genoeg is. Wij zijn bijgevolg verplicht om de velden te gebruiken om te draaien. De motor slaat door en de wielen draaien ter plaatse. Terwijl de chauffeur alles geeft wat hij kan, duwen mijn ordonnans en ik met alle kracht, en na een half uur van inspanningen slagen we er in om de auto op de weg en in de goede richting te zetten. Vol modder tot aan mijn knieën nemen we weer plaats en vertrekken. Deze operatie die gebeurde in een gietende regen had ons in een erbarmelijke toestand gebracht.
Ik heb dezer dagen de gelegenheid , net zoals reeds meerdere malen sinds we in Calais zijn, een brief te kunnen bezorgen aan mijn vrouw door personen die terugkeren naar Brussel. Maar hebben mijn berichten hun bestemming ook bereikt? Ik weet het niet, ik koester nochtans de hoop dat tenminste een van mijn brieven in haar handen zal terecht gekomen zijn.