15 oktober
​
Het weer is grijs, maar het kan ermee door. Onze troepen rukken verder op. Roeselare, Izegem, Tielt en Torhout werden bevrijd. Dat zijn tenminste de geruchten die ons bereiken. Ik moet hieraan toevoegen dat men ons heel slecht op de hoogte houdt van de gebeurtenissen en om eerlijk te zijn vind ik dat de soldaten het verdienen dat men zich wat meer met hen bezighoudt.
Om 14 uur komen er 800 gevangenen voorbij op de steenweg en om 18 uur nog eens 700. Ze zien er allemaal blij uit om gevangengenomen te zijn. Velen kunnen het niet laten uit te schreeuwen “De oorlog is voorbij voor ons”. Ze weten heel goed dat het een verloren zaak is voor Duitsland.
Uit de gevangenis van Tielt werden ongeveer 400 bewoners bevrijd, ze kwamen niet zo ver hier vandaan voorbij. De koning is ze onmiddellijk gaan ondervragen.

14 oktober
​
De zon schijnt weer vandaag. Zou het de zon van de overwinning zijn?
Ik heb slecht geslapen, ik wijt dat aan het feit dat we zitten te wachten op onze aangekondigde aanval. De artillerie is gans de nacht erg actief geweest, als voorbode op het grote offensief. Om 5u30 barst er een erg intens trommelvuur los. De trillingen veroorzaakt door het kanongebulder schudden onze barakken dooreen, zodanig dat kleine voorwerpen op de schappen op de grond vallen. We wachten opgewonden op nieuws.
De kranten melden niet alleen dat Duitsland de voorwaarden van Wilson aanvaardt, maar ook de bloedige nederlaag van de moffen in de Champagne. Sedert 26 september verloren ze er 21.500 gevangenen, waaronder 499 officieren, meer dan 600 kanonnen, 3.500 mitrailleurs, 200 mijnenwerpers en veel materieel.
Rondom mij neemt het enthousiasme toe en vergroot nog wanneer de eerste berichten ons van het front bereiken. We vernemen dat onze troepen snel oprukken. Het zou gaan over meerdere kilometers, dat we veel gevangenen hebben genomen, maar ook dat we veel gekwetsten tellen, de meeste echter slechts lichtgewond.
Al ons lijden en miserie van die vier vermaledijde jaren zijn vergeten, de vergelding begint. Wat een geluk om het moment te beleven dat het monster verslagen is. De vreugde keert overal terug en onze zeges worden toegejuicht.
Eindelijk is de ochtend van bevrijding aangebroken, binnenkort vrede, die welgekomen vrede zal me het onbeschrijfelijk gelukkig maken wanneer ik al wie ik liefheb aan het hart kan drukken.
Deze morgen maakten we een mooi spektakel mee: 23 vliegtuigen in gevechtsformatie zijn over mijn hospitaal naar het front gevlogen. Nadien passeerden nog eens twee luchteskaders van 21 vliegtuigen elk.
De meest onwaarschijnlijke geruchten over de progressie van onze troepen doen de ronde. Ik schrijf ze niet neer vooraleer zeker te zijn dat ze wel kloppen.
Er zijn nog eens 350 gevangenen gepasseerd.

13 oktober
​
Het blijft maar regenen, het weer is standvastig grijs. Het is spijtig dat het niet wat droger is. Zal het enthousiasme van onze troepen er niet onder lijden om de moffen achteruit te slaan?
26 gevangenen, geëscorteerd door 3 gendarmes, zijn op weg naar Houtem.
Op het slagveld doet zich iets betreurenswaardig voor. Al onze doden die men terugbrengt waren beroofd wanner ze gevonden worden. Die vampieren kunnen uiteraard enkel Belgen zijn, waarschijnlijk deserteurs, want van die soort leven er een aantal tussen de geavanceerde linies. Men zou ze zonder medelijden moeten neerknallen voor dergelijke vileine daden. Er werden bevelen gegeven om hierop toe te zien.

12 oktober
​
Het heeft al de ganse dag geregend en het regent nu nog. Maakt onze nieuwe aanval kans op slagen op dergelijk doorweekt terrein?

11 oktober
​
De meest onwaarschijnlijke berichten doen de ronde. Onder andere dat de bloeddorstige Kaiser zou afgetreden zijn, ten voordele van zijn tweede zoon. Maar tezelfdertijd bereiken ons ook officiële berichten: zoals de aankondiging van nieuwe overwinningen en het antwoord van president Wilson. Dat laatste hadden we verwacht, in een paar woorden het stelt: “geef U over”.
Vandaag heb ik een koffer met kleine souvenirs die ik gedurende de campagne verzameld heb, naar mevrouw Everaerts-Brasseur, om die te bewaren tot ik er weer om vraag. De koffer bevat onder meer: brieven, boeken, een doos kaartjes, papiersnijders vervaardigd uit hulzen van projectielen, koperen asbakken, een kleine koperen waaklamp, een pistool, een klein mandje, aluminium ringen, kleine kanten zakdoekjes, een presse-papier (een beer in brons), een paar nieuwe zwarte laarzen, enz. Daar boven op heb ik ook twee grote koperen hulzen met diameter 210, twee hulzen met diameter 105 en een Duitse helm. I, Calais en Warhem blijft dus niets meer achter.

10 oktober
​
De Anglo-Fransen hebben een mooi antwoord geformuleerd op de vredesaanvraag van Duitsland, door veel gevangenen te hebben genomen en enorm veel materiaal te hebben buitgemaakt. Ook op ons front worden er voorbereidingen getroffen die zullen leiden naar de bevrijding van de kust. Met deze aanval zal ook mijn vertrek uit Sint-Rikiers gepaard gaan, om me dichter bij Diksmuide te gaan installeren. Ook dat zal slechts voorlopig zijn, want binnenkort zal ik de onsterfelijke en bloederige IJzer oversteken. Ik ben de nieuwe plaats al gaan inspecteren met het oog op de mijn installatie, daarbij reed ik door Lampernisse, waarvan enkel nog ruïnes overblijven. Van de kerk rest enkel nog een stukje muur. Waar ik ook mag terechtkomen, het zal er niet luxueus zijn. Er staan geen huizen meer, enkel een paar barakken, waar alle ruiten ontbreken.

8 oktober

Zoals ik het had verwacht zijn alle kranten het erover eens om de vrede die de Duitsers ons voorstellen niet te accepteren. Voor er gesprekken kunnen opgestart worden moeten ze de bezette gebieden verlaten. Een eerste antwoord is de inname van Beiroet en Syrië door een Franse marinedivisie. Een ander zal hen gegeven worden op ons front nog voor het einde van deze week.

7 oktober
​
Vannacht zijn er nog maar eens obussen over ons heen gevlogen om een paar ongelukkige dorpen te gaan beschadigen en dat op het moment dat de kranten vol staan met hun perfide vredesaanvragen.
De lange avonden en nachten breken weer aan. Onze vensters zijn zo klein dat we reeds om 17u30 niets meer zien zonder licht. Op dat moment sluit ik mijn ramen en luiken hermetisch af zoals een zorgzame huisvrouw. Dat zijn we intussen ook geworden, want gedurende de oorlog hebben we geleerd zelfredzaam te zijn, hetgeen goed is, want ons volk zal zijn plan kunnen trekken. Ik heb natuurlijk veel mensen onder mij die ik die taken zou kunnen toevertrouwen, maar niets wordt beter gedaan dan door onszelf. Ik let ook op de verlichting bij de anderen, want het leven van de zieken en gewonden hangt ervan af. De moordenaars in de lucht zouden niet nalaten hun moordende lading te lossen als ze ergens licht zien. Ongelukkiglijk hebben we geen lectuur meer om de tijd te doden. We hebben al zoveel gelezen dat er niets nieuws meer voorhanden is. We kunnen ons ook niets meer aanschaffen omdat de winkels aan het front niet veel te bieden hebben. Weldra zullen we steden innemen, waar we hopen iets te vinden om ons een beetje te verstrooien. Dat gaat voor het ogenblik nog omdat we keuze hebben aan quatre mains voor piano die ik samen met de bataljonsdokter Bessemans, die een uitstekende pianist is, speel. Maar wanneer we zullen oprukken gaan we onze piano kwijtspelen, zodat ook dat vermaak ons zal ontzegd worden.

6 oktober
​
Mocht het weer toch maar weer mooi worden. Dat is wenselijk, want anders is er veel kans dat we de kust niet zullen kunnen bevrijden en in dat geval zullen we nog een winter aan de IJzer moeten doorbrengen.
Om 16u30, winteruur, want gedurende de nacht hebben we onze uurwerken een uur achteruitgezet. Ik heb 25 gevangenen zien passeren.
De afgelopen vielen er veel doden te betreuren, die ofwel op slag dood waren of stierven tengevolge hun verwondingen. Het mortuarium van Hoogstade ligt altijd vol. Er zijn er danig veel dat men zelfs geen kerkdienst meer houdt. Een priester geeft de absolutie aan die arme martelaren op het kerkhof, dat pas aangelegd werd in Sint-Rijkers. Het vervoer gebeurt met een boerenkar die voor dit doel opgeëist werd en aldus dienstdoet als lijkwagen, die meerdere keren per dag het traject aflegt tussen het mortuarium en het knekelveld. Er staan telkens doodskisten op in wit hout. Meestal wordt ze enkel bemand door de boer en een sergeant begeleider. Boven op de kisten worden er twee driekleuren gespannen. Vanuit mijn raam zie ik de dodenkar voorbijrijden, met een gekraak bij elke draai van de wielen, met haar macabere lading, naar de droevige plaats van eeuwige rust, zonder dat er ook maar één rouwende vriend bij is om de arme lijken een laatste afscheid toe te wensen.
Vaderland, hoe dankbaar zou je voor deze helden moeten zijn, die hun jeugd en hun leven hebben gegeven voor jouw vrijheid en die hier voorbijkomen op de steenweg, onbekend en vergeten door degenen voor wie ze zich opgeofferd hebben en die bij hun passage enkel gegroet worden door een onverschillige. Ik gedenk hen, ook met de gedachte dat mij opeen dag hetzelfde lot kan beschoren zijn om op die manier de eeuwigheid te betreden.
19 uur: Vanavond vernemen we dat Duitsland, Oostenrijk en Turkije vragen om verkennende vredesonderhandelingen op te starten op basis van de 14 artikelen opgesteld door president Wilson. Wat voor rotzooi zou hier weer achter schuilgaan? Het lef, ze vragen om vrede terwijl ze op gemene wijze onze steden en deze van onze Franse geallieerden platbranden. Dat kan enkel een valstrik zijn. Ik hoop van harte dat men de conditie zal weerhouden om niet met hen te praten vooraleer ze het grondgebied van België en Frankrijk hebben verlaten. Zouden ze soms represailles beginnen te vrezen? Maar die komen er sowieso en de gegijzelde steden en dorpen zullen van de kaart geveegd worden, ook al wordt er aan de IJzer vrede gesloten. Welk geloof zou men kunnen hechten aan akkoorden die men met hen zou afsluiten? Zou het weer geen waardeloos stukje papier worden? Er wordt met de mof niet onderhandeld, ze moeten bij de keel gegrepen worden en herleid worden en krachteloos gemaakt, dat is de enige manier om deze langdurende oorlog te beëindigen.

5 oktober

De zegebulletins volgen mekaar nog regelmatig op. Ik voel me verplicht de telegrammen met gelukwensen te vermelden geadresseerd aan ons leger door de verschillende staatshoofden en legerchefs. Hier zijn ze:
​
M. Poincarré, Président de la République française.
« Au moment oû s’allument sur tous les points du front de grands foyers d’activité, et oû les troupes alliées rivalisent d’ardeur dans l’offensive, l’armée belge, fidèle à la cause commune , a tenu à hoxxx( ?) de prendre une large part à la bataille engagée. Elle a en quelques heures emporté d’éclatants succès et libéré toute une zône du territoire national. Votre majesté, qui aux heures sombres, n’a jamais désespéré de la justice, et qui a adressé à tous l’exemple de la constance et de la fermeté, peut voir maintenant l’aurore de la victoire éclairer le sol indivisible des Flandres et de la Wallonie.
Je vous prie de recevoir, Sa Majesté la Reine et Vous mes vives félicitations et mes souhaits les plus chaleureux.

Le Maréchal Douglas Haig commandant en chef des Armées anglaises
Au Roi
A la fin d’une journée couronnée des plus beaux succès pour les armées alliées sur le front occidental, je viens offrir à votre majesté et à l’armée belge nos plus vives félicitations de moi et de toutes les troupes placées sous mon commandement pour les magnifiques résultats obtenus ce jour sous le commandement suprême de votre
majesté.

Mr.Patitchef du gouvernement Serbe à M’r. Hymans
Tout en admirant l’endurance du peuple belge qui supporte stoïquement son martyre que le peuple serbe comprend si bien, je viens féliciter votre Excellence d’être l’interprête du sentiment que je viens d’exprimer au nom du peuple serbe et du mien près de sa Majesté le Roi des Belges et de son vaillant peuple.

Le Conseil Municipal de Paris à Mr Cooremans
Je suis l’interprête du conseil Municipal de Paris en priant votre excellence de vouloir bien transmettre à sa Majesté le Roi Albert I les respectueuses félicitations de notre assemblée pour la belle victoire remportée par l’armée belge qui, nous l’espérons ardemment , va reconquérir bientôt tout le sol de votre immortelle patrie.

Le Roi d’Angleterre George V au Roi
Je vous félicite vivement pour la victoire remportée par l’action combinée de vos braves soldats et des troupes de ma Deuxième armée, sous votre commandement suprême et grâce à laquelle l’ennemi a été expulsé de ses positions sur le territoire belge et du terrain sacré par tant d’existences sacrifiées héroïquement

Le conseil des Ministres belges à l’armée et au Roi
Les ministres belges , réunis en conseil adressent leurs patriotiques et ardentes félicitations à l’armée et à son chef. La victorieuse offensive dont les premier succês sont marqués par un héroïsme et une endurance qui suscitent partout l’admiration, annonce et prépare la prochaine libération de nos frères du territoire envahi.

Le général Pershing commandant les armées des Etats Unis au Roi
Je prie votre Majesté d’accepter mes félicitations et mes souhaits les plus chaleureux pour la splendide victoire remportée par l’armée belge. Les officiers et les soldats des forces expéditionnaires américaines trouveront dans cette vigoureuse avance de leurs frères d’armes une nouvelle assurance de l’unité et de l’esprit d’offensive des armées alliées.

Le Roi d’Italie au Roi
A votre majesté et à la vaillante armée belge qui marche victorieusement à l’attaque pour le rétablissement de l’indépendance de l’héroïque nation, victime de la plus injuste des agressions enregistrées par l’histoire, j’adresse au nom du peuple, de l’armée et de la marine italiennes des félicitations et des voeux cordiaux.

Le général commandant la 2e armée britannique au Lt général chef d’E.M.G. belge Chef van Generale Staf
Le Lt.général Sir Herbert Plumer, commandant la 2e armée britannique et les troupes sous ses ordres adressent à l’armée belge leurs chaleureuses félicitations pour le splendide succès qu’elle a remporté dans l’offensive déclenchée le 28 septembre 1918.

Le Lord Maire de Londres
Transmet au gouvernement du Roi l’expression de ses vives félicitations et de celles des citoyens de Londres à l’occasion des victoires remportées par l’armée belge.

Le prefêt de la Seine inférieure à Monsieur Cooremans.
Je prie votre excellence d’accepter mes chaleureuses félicitations à l’occasion du magnifique succès remporté par la vaillante armée belge à l’appel vibrant de sa majesté le Roi, et de recevoir l’assurance que tous dans Seine Inférieure comme dans la France entière, nous voyons avec satisfaction profonde avancer l’heure de la délivrance et des réparation pour la Belgique loyale et martyre.

Le ministre du Portugal à Paris à Mr. Hymans
J’ai l’honneur de présenter à votre excellence mes félicitations et celles du gouvernement portugais pour les brillants exploits que les troupes belges viennent d’accomplir.

4 oktober
​
Van 1 tot 30 september hebben de geallieerden in België en Frankrijk 2.844 officieren en 120.192 soldaten gevangengenomen, 1.600 kanonnen buitgemaakt en meer dan 10.000 mitrailleurs. Van 15 juli tot 30 september 5.518 officieren, 248.494 soldaten, 3.669 kanonnen, meer dan 23.000 mitrailleurs en honderden loopgraafmortieren. Op alle slagvelden samen 347.512 gevangenen.

3 oktober
​
De overwinningsbulletins blijven zonder ophouden binnenstromen. Saint-Quentin is veroverd en in de Champagne wordt vooruitgang geboekt, alsook in de omgeving van Cambrai en Armentières. Ook onze troepen boeken vooruitgang. Door het ontbreken van bruikbare wegen voor de kanonnen en wagens lopen we wel vertraging op. Dat hoeft geen verwondering te wekken want ze moeten over terrein dat de afgelopen 4 jaar bestookt werd door de artillerie van beide kampen. Vandaag zouden de wegen moeten hersteld zijn zodat we weer verder kunnen oprukken.
Rond 12u30 zijn er weer een vijftigtal gevangenen langs gekomen.
Het weer is verbeterd, wat onze zaak veel zal helpen. Ik vraag me af wat jullie de laatste paar dagen hebben gedacht, want vermits de wind oostwaarts blies, moeten jullie onze kanonnen zeker gehoord hebben. Ik denk ook dat de gelaatsuitdrukking van de moffen jullie de komende evenementen laat vermoeden. Degenen die we hier zien weten dat de zaak voor hen verloren is. Nog voor de winter zal een goed gedeelte van Vlaanderen, zo niet helemaal, ervan verlost zijn.

2 oktober
​
Deze morgen is de activiteit van geallieerde vliegtuigen enorm. Het is een komen en gaan van en naar het front. Ze kregen de opdracht om de troepen in de voorste linies te bevoorraden met levensmiddelen en munitie, want geen enkele wagen kan hen bereiken wegens de slechte staat van het terrein en het gebrek aan wegen. Er wordt wel werk van gemaakt.
Ik zag net 6 van onze kanonnen die opgelapt werden. Ze waren inslechte staat waardoor ze onbruikbaar waren geworden Er was zo veel mee geschoten dat ze ontploft waren. Maar wat maakt het ook uit, nu men nog eens het gevangennemen van 300 moffen aankondigt.
Bulgarije is definitief buiten strijd. Ze aanvaarden al onze vredesvoorwaarden. Het blok brokkelt af, Het is het begin van het débacle.
Er zijn nog eens 200 gevangenen voorbijgekomen.
Ik stel vast dat ik vergeten ben de oproep van onze koning aan zijn troepen te vermelden. Hij staat hieronder:
“Soldats,
Vous allez livrer un puissant assaut aux positions ennemies . Aux côtés de vos héroïques camarades britanniques et français , il vous appartient de refouler l’envahisseur qui opprime vos frères depuis plus de quatre ans. L’heure est décisive. Partout l’allemand recule. Soldats, montrez vous dignes de nos traditions et de notre race. En avant pour le droit, pour la liberté, pour la Belgique glorieuse et
immortelle . Albert.”

1 oktober
​
Het is nu beslist, Bulgarije heeft er genoeg van, de vrede wordt aangevraagd en het wijst erop dat ze zal toegekend worden. Is dat goed of slecht? Aan onze bestuurders om erover te oordelen. Mogelijkerwijs zal dat aan onze ongelukkige geallieerde Roemenen toelaten om opnieuw van zich te laten horen in de Balkan, want ze zullen zich willen wreken om de vernedering die de moffen hen toegebracht hebben ten gevolge van het Russische verraad. Weldra zal het de beurt zijn aan de Turken om op de knieën te gaan, en dan op naar Wenen. De Engelsen, Amerikanen, Fransen en Belgen boeken veel vooruitgang. Wat onszelf betreft: gisteren hadden we 6.000 gevangenen en 120 kanonnen, waaronder meerdere van kaliber 240 en 280 mm. Onze troepen zijn voorbij Roeselare en blijven maar gevangenen maken. Vandaag om 13 uur zijn er nog ongeveer 250 bij ons voorbijgekomen.