23 september
​
Nieuwe vreugde. Ik heb deze morgen een kaartje gekregen van mijn twee teergeliefden. Ik heb het gretig gelezen. Ik hoop dat we weldra veel vrijer naar mekaar zullen kunnen schrijven, want de zege nadert met rasse schreden.

21 september
​
Het goede nieuws blijft van overal binnenstromen. In de regio Saint-Quentin hebben de Engelsen 12.000 gevangenen gemaakt en 60 kanonnen buit gemaakt. In Macedonië hebben de geallieerden 20 km vooruitgang geboekt en de Bulgaren op de vlucht gejaagd en hun materiaal in beslag genomen en veel gevangenen. Op ons front worden voorbereidselen genomen op evenementen, die, als ze lukken, ons dit jaar nog ver zullen brengen.
Gisteren ben ik naar Krombeke geweest om de familie Everaert te bezoeken. Nog steeds hetzelfde hartelijke onthaal. De moeder en de jonge dochter weten niet wat ze zoden doen om me te behagen. Bij mijn vertrek werden me 40 verse eieren en 18 flessen excellent bier opgedrongen.

18 september
​
Het is zo ver! Vandaag hebben de moffen aan België voorgesteld een afzonderlijke vrede af te sluiten. En wat voor een vrede. Ze hebben het zelfs niet over schadevergoeding voor al het kwaad dat ze hebben aangericht. Meer zelfs, in hun voorwaarden stipuleren ze dat België zou moeten tussenkomen opdat ze hun kolonies zouden kunnen behouden. Heeft iemand ooit een dergelijk kaakslag gezien? Wij, waarvan ze alles hebben afgenomen, zouden hen moeten helpen om te recupereren wat hen wettelijk ontnomen wordt. Indien ze zouden betekenen dat ze ons gaan vergoeden, dan zouden we het nog kunnen overwegen. We hebben de prijs betaald om te weten te komen wat hun handtekening waard is en dat ze voor niets hun woord breken. Waarom zou daar nog papier aan vuil gemaakt worden? Slechts door territorium te bezetten zullen we zeker zijn dat we zullen vergoed worden. Daarenboven zijn de geallieerden overeengekomen om geen afzonderlijke vredes af te sluiten. En wij, net als de anderen zijn ervoor bereid. Zo zou ons ook het plezier ontnomen worden te genieten van de zoete wraak. Neen, zeker geen vrede nu. Eerst moeten er in moffenland veel ruïnes gemaakt worden en moet er bloed vloeien van dat gehate en vermaledijde ras. Geen vrede en vooruit met de kreet “Delenda Germanica!”

17 september
​
Ook de krantenverkoper, die net als de postbode een militair is, levert nuttig werk. Hij waagt zich zelfs tot in de voorste linies om onze soldaten het goede nieuws te brengen. De Vlaamse en Franse bladen worden gretig gelezen en nadien becommentarieerd. Gedurende ongeveer een uur verstommen de gesprekken, want iedereen is aandachtig aan het lezen. Maar eens het dagblad gelezen is wordt er duchtig gediscussieerd. Vandaag bijvoorbeeld wordt er de spot gedreven met de Oostenrijkers, die aandringen o een afzonderlijke vrede. Zonder enige twijfel gaan we een algemeen vredesoffensief meemaken en het zal interessant zijn om de mening van de soldaten te horen.

16 september
​
De postbode bracht me een mooie en lange brief van mijn twee geliefden, gedateerd op 7 augustus. Mijn vreugde was uiteraard groot, des te meer omdat ik sedert lang geen nieuws meer gehad had. Maar wat me tegenstaat is dat zij mijn brieven en kaartjes niet ontvangen. Wanneer zal het moment aanbreken dat we ons over de post geen zorgen meer moeten maken? Ik denk dat het niet lang meer zal duren. Nochtans zou ik geen vrede willen vooraleer we het land van de vijand zullen binnengetreden zijn om het dubbel en dik betaald te zetten wat zij ons hebben aangedaan en hen ook eens de lange jaren van scheiding te laten meemaken. Allen die ik er zal tegenkomen zullen voor altijd gescheiden worden, dar heeft elk van ons gezworen.
De komst van de postbode! Dat is altijd het meest interessante moment van de dag. Is hij het niet alleen die ons ander nieuws kan brengen dan dat over de oorlog? Hij is de schakel tussen onze families en mij. Wanneer hij aangekondigd wordt snelt iedereen hem tegemoet. Enkele ogenblikken later zitten ze in alle hoeken, een brief in de hand, ofwel zien we glimlachende gezichten van anderen die zich neervlijen. Ikzelf krijg niet zo veel brieven, en dan zijn het er nog meestal van de ene of de andere die smeekt om hem te helpen, of om voor hen een klacht in te dienen. De hartverwarmende brieven blijven een rariteit.

15 september
​
Ik heb net een schitterend symfonisch concert bijgewoond in het theater van de koningin in Hoogstade. Ik heb er twee mooie uren beleefd.

14 september
​
Onze 7de divisie heeft vannacht nog eens 46 gevangenen genomen en 4 mitrailleurs buit gemaakt. Ze lieten ook veel moffenkadavers achter, zoals gewoonlijk als onze troepen het gevecht aangaan met de vijand. De Amerikaanse en Franse successen worden almaar mooier. Er zijn momenteel al 12.000 gevangenen. Morgen zullen er nog veel bijkomen.

13 september
​
Er wordt een mooie overwinning van onze Amerikaanse geallieerden aangekondigd. In de omgeving van St.-Mihiel zijn ze 7 à 8 km verder opgerukt en hebben ze 8.000 gevangenen genomen.

12 september
​
Onze 1ste divisie is deze nacht weer verder opgerukt in de sector Merkem, waarbij er 71 gevangenen werden genomen en 5 mitrailleurs buitgemaakt.

9 september
​
Vandaag wist ik met mijn blijdschap geen blijf toen de postbode mij een kaartje bracht van mijn lieve moeder, gedateerd op 24 juli. Ik heb het gretig gelezen. Nochtans klonk ze niet erg opgewekt, maar het geluk te vernemen dat zij, zowel als de rest van de familie in goede gezondheid verkeert, doet de navrante toon toch wat verbleken. Ik heb er onmiddellijk een kopie van verstuurd naar Georges en Jules. Vooral die laatste zal heel gelukkig zijn. Nog een beetje geduld en moed liefste moeder, want de gelukkige dagen staan voor de deur, terwijl dat voor de vijand dagen van rouw zullen zijn. We staan op de vooravond om alle tranen te wreken. Dat zal gebeuren met bloed en ruïnes toegebracht door onze beulen.
Afgelopen nacht hebben de 1ste en 6de divisie de vijand aangevallen en zijn ze 1 kilometer doorgedrongen op een front van 3 kilometer, daarbij werden 150 gevangenen genomen en 13 mitrailleurs buitgemaakt. Ik durf wedden dat ze veel kadavers van moffen op het terrein hebben achtergelaten, want dat ongedierte heeft hen ook nooit gespaard. De Pruisen verklaren zelf dat ze de Belgische soldaten het meest vrezen, simpelweg omdat ze voor niets terugdeinzen.

7 september

Vorige nacht heeft de vijand onze posities aangevallen. Op een bepaald moment zijn ze doorgebroken, maar ze zijn teruggedrongen, waarbij we 22 gevangenen hebben genomen en 2 mitrailleurs buit gemaakt.
Terwijl ik door mijn muziek bladerde heb ik een lied teruggevonden, waarvan ikzelf de tekst heb geschreven op 21 maart laatstleden. Sedertdien wordt het gezongen met begeleiding (en romance) en werd het menigmaal gereproduceerd. Hier is het:

Soldats Debouts
----
Debouts soldats ! l’instant approche
Où votre courage indompté,
Du pays chassera le boche
Qu’il a par trop longtemps souillé
Pour nous, des ignobles entraves
Le fer n’est pas encore forgé !
Le belge ne peut vivre esclave,
Seule lui sied, la liberté !
----
Déjà de ses griffes poursuivantes,
Le fier lion d’or a broyé
Les serres, de sang dégouttantes
De l’aigle noir tant exécré
Du haut de nos beffrois antiques
Bientôt le bourdon sonnera :
Le triomphe de la Belgique
Et de ses ennemis le glas.
----
Amis ! notre terre chérie
Veut qu’on punisse les forbans
Qui déchirèrent la patrie
Au grand profit des allemands.
Haine aux traitres et leurs complices !
Sus aux félons , aux renégats !
Tous les parjures au supplice !
A la lanterne les Judas !

5 september
​
We winnen steeds meer terrein over gans de lijn. Onze eigen troepen breken constant door de vijandelijke linies, waarbij telkens gevangenen worden genomen en materiaal buit gemaakt.  Gisteren nog werden er 26 gevangengenomen en veroverden ze twee mitrailleurs en drie loopgraafmortieren.
Tussen 18 juli en 31 augustus hebben de geallieerden 128.302 gevangenen gemaakt, waaronder 2.674 officieren. Er werden tevens 2.069 kanonnen, 13.786 mitrailleurs en 17.735 loopraafmortieren buit gemaakt. Sedertdien liepen de cijfers nog verder op.

3 september
​
Deze namiddag heb ik een voorstelling bijgewoond van “La Flambée de Kistermaekers”. Het is een prachtig stuk, dat op magistrale wijze uitgevoerd werd. Ik heb er enkele aangename uren door beleefd.

1 september
​
Péronne heroverd.

31 augustus
​
Onze zaken gaan beter. CHAULNES, BAYEUX en NOYONS werden opnieuw ingenomen. Vanavond ook kondigen ze de herovering van de Kemmelberg aan.