15 juli
​
Het is 14 juli geweest. Landbouwer Macke heeft naar aanleiding van de nationale feestdag een varken geslacht en mij uitgenodigd om deel te nemen aan de maaltijd die hij gisteren gaf. Ik ben er dus naar toe gegaan en heb er een voortreffelijke dag doorgebracht, ondanks de regen die niet ophield met neer te vallen. De velden en vooral mijn tuin hadden er nood aan.
 

11 juli
​
Al drie dagen brengt de wind grote zwarte wolken over die zo goed waren om gisterennamiddag uit te barsten. Het heeft de ganse nacht geregend, en de druppels op ons dak van asfaltkarton veroorzaakten een karakteristiek geluid die me verhinderden om te slapen. Vandaag wisselen regen en wind elkaar af. We zijn verplicht om ons op te sluiten in onze logementen waar, bij sommigen onder ons, het water ons blijft achtervolgen.
We houden ons bezig met het kweken van dieren: wij hebben reeds een varken dat met de resten van de keukens met het oog vetter wordt. We verwachten jonge konijnen voor wie we ruimschoots voedsel hebben. Daarbij heeft onze kattin jongen, ik amuseer me om haar huishouden bezig te zien. Ach! Men moet in deze situatie niet moeilijk doen over de invulling van zijn vrije tijd.

8 juli
​
De droogte begint onrustwekkend te worden. Het zou meer dan tijd zijn dat het regent voor onze moestuin. Niets groeit door gebrek aan water.

5 juli
​
Elke avond trekken vliegtuigen richting Frankrijk om er de gebruikelijke moorden uit te voeren.

1 juli
 
Ik ben zeer tevreden met mijn onderkomen. Ik heb het goed ingericht. Er is veel groen rond de barakken en een goed gevulde moestuin die ik verbeter door middel van zaden die ik nog liggen had en met nieuwe die ik me vandaag nog heb aangeschaft. De omgeving is zo stralend door de mooie zon die ons op dit moment overlaadt. Ook de avonden zijn mooi, ook al hebben we elke avond grote doortochten van vijandelijke vliegtuigen die, na de gebruikelijke ‘ontvangst’, verderop in het midden van Frankrijk bommen gaan droppen.
Gisteren heb ik de voorstelling van ‘Cloître de Verhaeren’ in het ‘Théâtre de la Reine’ in Hoogstade bijgewoond[1].


[1] Het ‘Théâtre de la Reine was een van de vier frontschouwburgen tijdens de oorlog. et theater was gevestigd in het Veldhospitaal in het gesticht Clep van Hoogstade.

29 juni
​
Vanaf gisterenvoormiddag zijn we dus weer geïnstalleerd in de hulppost Marie-José in Sint-Rijkers. Het zwaluwnest is nog altijd in mijn kamer.

26 juni
​
Ik ben afscheid gaan nemen van brouwer Ermaux van Krombeke, want de 28ste gaan we van Roesbrugge naar de sector Diksmuide. In mijn wagen vond ik een mand met 40 eieren, dat de juffrouw erin gezet had zonder mij te verwittigen. Samen met de familie Macke zal ik aan hen de beste herinneringen overhouden, want beide families hadden niet gastvrijer en vriendelijker voor deze balling kunnen zijn.

​23 juni

Deze namiddag ben ik naar Warhem geweest om afscheid te nemen van de goede familie Macke. Ik zal niets dan goede herinneringen overhouden aan die brave mensen. Ze drongen erop aan om eieren mee te nemen, omdat ze weten dat ik een zwakke maag heb. Ik heb geweigerd, maar ik heb toch het zaaigoed meegenomen dat ze me aanboden voor mijn tuin, die ik in de nieuwe sector zal hebben.

21 juni
​
Ik ben deze namiddag naar Krombeke geweest, waar ik twee aangename uren heb doorgebracht bij mijn vriend, kolonel Buisseret, commandant van het 15de linieregiment.

20 juni

Onze genie is hier op enkele dagen een grote brug komen aanleggen. Zoals ik al gemeld heb is is er veel verkeer in de straten van Roesbrugge, dat door de smalle straten nog gehinderd wordt. Om daaraan te remediëren legt men ten westen van het dorp een nieuwe weg aan door de weiden en over de IJzer met een brug op palen. Het is een uitstekend werkstuk dat er zal voor zorgen dat de doortocht enorm zal vergemakkelijken en met name het dorp zal ontlasten.

17 juni
​
Ik heb van het mooie weer geprofiteerd om de dag te gaan doorbrengen in Warhem, bij de familie Macke. Ik werd er zoals steeds warm ontvangen en heb genoten van de rustige kalmte. Wat is het toch zalig om 24 uur ver van elk militair gedoe te vertoeven.

15 juni
​
Deze voormiddag ben ik met de auto naar Gravelines gereden om een uniform te passen dat ik er besteld had. Ik ben vertrokken om 8 uur en ik was terug om 12u15.

11 juni
​
Reeds de vierde keer bevind ik me op onze huwelijksverjaardag ver van mijn lieve echtgenote. Zullen we weldra weer verenigd worden? Ik durf er niet op te hopen en toch blijf ik het stellig wensen. Maar zoals het er nu voor staat denk ik dat het nog twee jaar zou kunnen duren eer deze wereldwijde ramp zal voorbij zijn.

8 juni
​
Het leven gaat langzaam en monotoon verder. Ik verveel me stierlijk. Mijn hospitaal heb ik niet veel omhanden. Door het veelvuldige uitstellen van de verloven heb ik niets meer om te lezen. Het is ook niet mogelijk zich iets aan te schaffen. De dagbladen boeien ons ook niet, vermits ze slechts met dagen vertraging aankomen.

4 juni
​
Vandaag een kaartje van mijn teergeliefden gekregen, gedateerd op 6 mei. Wat een vreugde heeft het me bezorgd. Ik stel met plezier vast dat mijn lieve Mélanie mijn Mouske in mijn bibliotheek laat snuisteren. Is alles wat erin staat niet voor haar bestemd? Bij mijn volgende verlof zal ik mij “Nature en images” van Fardeau en Robris aanschaffen. Maar waar bewaar ik het in afwachting? Ik zou er graag nog andere aan toevoegen, maar waar ze te deponeren? Ik heb voor jullie reeds twee jaargangen van het “Bulletin de l’université” en ik ga er nog drie aan toevoegen en ook “Les grandes cultures de la terre”. De kleine zal er veel baat bij hebben.